---------------------------------------------------------------------
လာဇရုေသျပီဆိုတာနဲ႕ခင္ဗ်ားအိမ္သာတက္ရတာအဆင္မေျပတာနဲ႕ဘာဆိုင္လို႕လဲ (ျပီးေတာ့ ကဗ်ာဆိုတာေသျပီဆို..)
တည္ထားလိုက္တာပဲသူ႕ဟာသူအရိွန္နဲ႕သြားလိမ့္မယ္ လိမ့္သြားလိမ့္မယ္ သူ႕အရွိန္နဲ႕သူရွိန္းမကားေပ်ာက္ေစနဲ႕ ဒုန္းဒိုင္းေတြ
အျပစ္မဖို႕နဲ႕ ေျမၾကီးနဲ႕လဲမဖို႕နဲ႕ ဘို႕ေတြထြက္ေနတဲ့ ႏြားလားေတြ (ႏြားကဘာလို႕လားတာလဲဘယ္ကိုလားတာလဲလားရာရဲ႕
လားရာကိုအာ ရွဳပ္ကုန္ျပီ) ၀က္အူလွည့္ေပးပလာယာေပးစတားမရွိဘူးလား ၾကယ္တံခြန္ေတြဆီထိေတြးေခၚျပီးမွေတာ့ ဒီမူလီ
ေလးတလံုး ၾကပ္ဖို႕အေရးအဘိဓါန္အထူၾကီးေတြ အားကိုးေနရတာကိုကမဟုတ္ေသးဘူးစကၠန္႕ကစျပီးတြက္တာပဲအလင္းႏွစ္
ဆိုတာၾကီးျဖတ္၀င္လာေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ၾကက္ေသေသသြားတယ္ တကတည္းေဘာင္းဘီထဲေသးတျဗန္းျဗန္းေပါက္
ခ်ေရာတဲ့မင္းရဲ႕ ျပာေရာင္ဆံပင္ေတြ ရွဳလမက္စစ္မက္အဂၤါမ်ားနဲ႕လဲ ျပည့္စံုေစျပီးေနာက္ မင္းၾတားၾကီးႏွစ္လိုေတာ္မူတဲ့အတုိင္း
၆ တိုင္း၊ ၆ ျပည္၊ ၆ ရပ္ ျမစ္ေအာက္ပုိင္းအထိအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းဘ၀မ်ားအတြက္မႇီခိုထားမႈမ်ားတကယ္တမ္းထုတ္ပိုး
စည္းေႏွာင္ရတဲ့ အခါ ကဗ်ာဟာအလယ္သားလွီးထားတဲ့ သားေရျပားတခ်ပ္မွ်သာခ်ိန္းထားတဲ့ အခ်ိန္းအခ်က္ေတြ ေဖာင္းကား
ေနတဲ့ ေခြးေသေကာင္ပုပ္ ငါေသသြားတဲ့အေၾကာင္း ငါ့ဖာသာ ငါ ခဏခဏေျပာမိတယ္ Flarfထဲမွာဖလပ္ ဖလပ္ျဖစ္ေနျပီလား
ေရွ႕ဆက္တက္မရတဲ့အခါ ေခ်ာ္လဲခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ရတာမ်ိဳးလူေတြနဲ႕ရိုးစင္းစြာလိုက္ဖက္မွဳေတြတင္မကအီစတိုဂ်င္
ေဟာ္မုန္းကိုပါထိန္းေပးတဲ့အတြက္ အသားသေဘာဆက္စပ္မွဳနဲ႕လဲစဥ္ဆက္မျပတ္ထြန္းကားလ်က္ရွိကာဘရိတ္ရွဴးလဲရမယ္
ေဂြျပန္ညွိရမယ္ တာယာေတြ အစံုလိုက္လဲပစ္ရမယ္ အျမစ္ကပါလွန္ပစ္လိုက္ရမွာဘယ္လိုလဲ ႏွာေစးသြားပလားအရုိးထိေအာင္
ရူးျပမလို႕လားရင္ေသြးရျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ပါတီေတြမွာမေတြ႕ရေတာ့ပဲ ျမစ္ကမ္းနဖူးတေလွ်ာက္ (ခုတစ္ေလာ ျမစ္ ဆိုတဲ့စကားလံုး
ေခတ္စားတယ္) ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးေနာက္ျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ကလဲလည္ပင္းမွာစက္ဘီးေသာ့ခတ္တဲ့ စတီးၾကိဳးနဲ႕ သိုင္းထား
ျပီးတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ ေရွာျပီတဲ့ ဆႏၵျပေနတာလို႕ သတင္းစာထဲမွာေရးထားတယ္ ဆီပူရင္ ၾကက္ဥကိုဆတ္ကနဲတခ်က္
ေခါက္ျပီးဘယ္ညာႏွစ္ျခမ္းျဖဲခ်လိုက္ရံုပဲ အႏွစ္မပ်က္ေအာင္ထိန္းႏိုင္ရင္ မင္းကဗ်ာဆရာျဖစ္ျပီဤမဂၢဇင္းမွ မေရြးခ်ယ္ေသာစာမူ
တပုဒ္ တသက္လံုးခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာခ်စ္သူေရ..ဆိတ္ေရလက္အိတ္ကေလးေတြ တဆိတ္လြန္လြန္းျပီထင္တယ္ ဖာသည္တစ္ေယာက္
နဲ႕ဆက္ဆံတဲ့အခါ အခ်စ္ ဆိုတဲ့စကားလံုးလဲပါခ်င္ အစြပ္လဲမသံုးခ်င္ ဆိုတာမ်ိဳးမင္းမေျပာနဲ႕ ေခတ္ကအဲသလိုေခတ္မ်ိဳးမဟုတ္
ေတာ့ဘူးဒါေလာက္ေလးနဲ႕ေတာ့မင္းလဲစီးပြားမပ်က္ေလာက္ပါဘူးတကယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ဘ၀မွာကဗ်ာဆိုတာမပါရင္လဲျဖစ္တယ္
ေဟ့ ေရာင္ ေရ႕။ ။
- ခ င္ ေ အ ာ င္ ေ အ း -
၂၄၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၁ ေခ်လ္တန္ဂရို႕ဗ္ လန္ဒန္၊ ၂၀း၄၉ နာရီ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ျပိဳင္ပြဲ
" တကယ့္ပရိယာယ္ဆိုတာ
စစ္တုရင္ရုပ္ေလးေတြေပၚမွာရွိတာမဟုတ္ပါဘူး .....
လူေတြရဲ႕ အတြင္းစိတ္ထဲမွာ ရွိတယ္ဆိုတာ .... "
အခန္း ( ၁ )
ခန္းမေဆာင္ တစ္ခုလံုး ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနသည္ ။
တခ်က္တခ်က္ ေခ်ာင္းဟန္႔သံ တစ္ခ်ိဳ႕ .... သက္ျပင္းခ်သံတစ္ခ်ိဳ႕ မွ အပ
တိတ္ဆိတ္ျခင္းကသာ ၾကီးစိုးေနသည္ ။
ခန္းမ၏အလယ္တည့္တည့္တြင္ စစ္တုရင္ကစားခံုတစ္ခု နွင့္ လူနွစ္ေယာက္ ။
ျပိဳင္ဘက္၏ ေရႊ႕ကြက္အဆံုးတြင္ ဟာကြက္ကို သူ ျမင္လိုက္ရသည္ ။
သူ႔ မ်က္နွာတြင္ အဓိပၸါယ္ခန္႔မွန္းရခက္ေသာ အျပံဳးတစ္ခု ။
ထိုဟာကြက္ထဲသို႔ သူ၏ ဘစ္ေရွာ႔က ျမွားတစင္းနွယ္ ၀င္ေရာက္သြားသည္ ။
သူ႔အျပံဳးက ေလးနက္သည္ထက္ ပို၍ေလးနက္လာေလသည္ ။
သူ႔ရဲ႕တိုက္စစ္ေအာက္တြင္ ျပိဳင္ဘက္ကစားသမားရဲ႕ ခံစစ္ေၾကာင္း
အတံုးအရုန္း ျပိဳလဲသြားခဲ့ရေလျပီ ။
ျပိဳင္ဘက္ကစားသမားက ဘုရင္ရုပ္အား ေဘးသို႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္း တြန္းလဲွ လိုက္သည္ ။
သူသိလိုက္ပါျပီ ။ ဒါက စစ္တုရင္ ကစားပြဲတစ္ခုရဲ႕ အရံႈးေပးျခင္းသေကၤတ ။
လက္ခုပ္သံတို႔ သူ႔အေပၚ ျပိဳက်လာသည္ ။ ဘယ္နွစ္ၾကိမ္ေျမာက္မွန္း မမွတ္မိေတာ့နိုင္ေသာ
သူ၏ နိုင္ပြဲတစ္ခု ။ ထိုသို႔ေသာ လက္ခုပ္သံမ်ိဳးက သူ႔ဘ၀တြင္ အၾကိမ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ရရွိခဲ့ဖူးသည္ ။
အကၤ် ီလည္ပင္းေပါက္အား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ျပီး သူ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္ ။
လက္ခုပ္သံတို႔အား တံု႔ျပန္ေသာအျပံဳးတစ္ခုက သူ႔မ်က္နွာေပၚတြင္ အထင္းသားေပၚလြင္ေနသည္ ။
သူက ေအာင္ျမင္မႈကို ဆာေလာင္ေနေသာ စစ္တုရင္ကစားသမားတစ္ေယာက္ ။
သူ႔ကစားသမားသက္တမ္းတေလွ်ာက္ ရံႈးပြဲဆိုတာ မရွိခဲ့သည္အထိ သူ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ ။
ဒါေပမဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို သူ ဆာေလာင္ေနဆဲ ။
သူ႔ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ျပိဳင္ဘက္ကစားသမား၏ ဘုရင္ရုပ္ေလးကို ေကာက္ယူျပီး
ခန္းမ အတြင္းမွ တလွမ္းခ်င္း သူ လွမ္းထြက္လာခဲ့သည္ ။
အခန္း ( ၂ )
စစ္တုရင္ကစားခံုေပၚ ထိုးက်ေနေသာ အလင္းတန္းတစ္ခုမွအပ
အခန္းတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ မဲေမွာင္ေနသည္ ။
စစ္တုရင္ခံုေဘးတြင္ သူ ။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာျငိမ္သက္ေနျပီးမွ ေရႊ႕ကြက္တစ္ခုကို သူ ေရႊ႕လုိက္သည္ ။
ထုိ႔ေနာက္ စစ္တုရင္ကစားခံု ၏ တဖက္ျခမ္းသို႔ ျဖည္းညွင္းစြာ ကူးေျပာင္းလိုက္သည္ ။
စစ္တုရင္ကစားပြဲတစ္ခုအား သူ တစ္ေယာက္ထဲ ကစားေနျခင္းျဖစ္သည္ ။
သူ က သူ၏ ျပိဳင္ဘက္ ။ သူနွင့္ လက္ရည္အတူဆံုးျပိဳင္ဘက္နွင့္ သူ ကစားေနျခင္းျဖစ္သည္ ။
သူ႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ျပိဳင္ပြဲေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ သူ ကစားခဲ့သည္ ။
ကစားခဲ့သည့္ပြဲတိုင္း သူအနိုင္ရခဲ့သည္ ။
ဒါေပမဲ့ သူမေက်နပ္နိုင္ေပ ။ ျပိဳင္ပြဲတိုင္းကို အနိုင္ရေနေသာ
သူ႔ကိုယ္သူ နိုင္ခ်င္သည္ ။ အဲ့ဒါက သူ႔ရဲ႕ အၾကီးမားဆံုးရည္ရြယ္ခ်က္ ။
ထုိသို႔ျဖင့္ သူ၏အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ စစ္တုရင္ကစားပြဲမ်ားကို
ေန႔စဥ္သူဖန္တီးခဲ့သည္ ။ သူရဲ႕ ျပိဳင္ဘက္က သူကိုယ္တိုင္ပင္ ။
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ သူ ကစားခဲ့သည္ ။ ဒါေပမဲ့ တခါမွ သူအနိုင္မရခဲ့ ။
ကစားခဲ့သည့္ ပြဲမ်ားအားလံုး သေရပြဲမ်ားသာ ျဖစ္ခဲ့သည္ ။
သူ႕ကိုယ္သူ အနုိင္ရမဲ့ နည္းလမ္းကို ေန႔စဥ္တိုင္း သူရွာေဖြခဲ့သည္ ။
အဆန္းၾကယ္ဆံုးေသာ ေရႊ႕ကြက္မ်ားနွင့္ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ရင္ဆိုင္ခဲ့သည္ ။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုပဲယွဥ္ျပိဳင္ပါေစ ... သူ အနိုင္မရခဲ့ ။
အခုလဲ သူရဲ႕ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ တိုက္စစ္ကို သူ အသည္းအသန္
ကာကြယ္လိုက္နိုင္သည္ ။ ဒါ့အျပင္ ျပန္၍ပင္ ထိုးစစ္ဆင္လိုက္နိုင္ေသးသည္ ။
ပြဲက ဘက္မွ်လြန္းေနသည္ ။ သူ႔ ရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳအရ ဒီတစ္ခါ လဲ သေရပြဲ ပဲ
ျဖစ္မည္ဆိုတာကို သူၾကိဳတြက္မိသည္ ။
ဒါေၾကာင့္ စစ္တုရင္ကစားပြဲကို အဆံုးသတ္ျပီး
အေမွာင္ထဲတြင္ သူ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထိုင္ေနသည္ ။
သူ႔စိတ္ထဲတြင္ အရာရာ ဗလာ ။
အခန္း ( ၃ )
ေမွာင္မဲေနေသာ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ အလင္းေရာင္တို႔က ကစင့္ကလ်ား
ျပန္႔လ်ားသြားသည္ ။ မီးေလာင္ေနေသာ စစ္တုရင္ ကစားခံုတစ္ခု ။ ထိုမီးထဲတြင္
သူ႔ရဲ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ကစားခဲ့ေသာ ကစားပြဲမ်ားမွ ျပိဳင္ဘက္ အရံႈးသမားဘုရင္ရုပ္ကေလးမ်ား ။
သူ႔မ်က္နွာေပၚတြင္ အျပံဳးရိပ္တစ္ခု ျဖတ္ေျပးသြားသည္ ။
ထုိအျပံဳးက လက္ခုပ္သံမ်ားအား တံု႕ျပန္ေနၾကအျပံဳးမ်ိဳး ။
အဓိပၸါယ္ေလးနက္လြန္းလွသည္ ။
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း စစ္တုရင္ခံုေဘးသို႔ သူ လဲက်သြားသည္ ။
သူ႔လက္ေကာက္၀တ္က ေသြးစက္ေတြက ဘုရင္ရုပ္ကေလးေတြဆီ
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း စီးဆင္းသြားေနသလိုပင္ ။ ။
- ရို း စ် ာ န္ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ထုတ္လႊင့္လိုက္သည္
မဂၤလာပါ ၊
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားလံုး အဖ္အမ္ မွ ဘာသာစကားမ်ားကို ထုတ္လႊင့္ေနပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖ္အမ္သည္ ဖရီကြမ္စီ ေမာ္ဂ်ဴေလးရွင္း လား ၊ ဖီးလ္မာရွယ္ လား
ဘာလား ညာလား မသိ။
သို႔ေသာ္ သင့္ထံထုတ္လႊင့္လွ်က္ရွိပါသည္။
သင္တုိ႔ ေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းသည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္
ဆက္သြယ္၍မရရွိျခင္းမွာ တယ္လီဖုန္း၏ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္လား ၊
ဆက္သြယ္ေရး ကိရိယာမ်ား၏ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္လား ဆိုသည္ကို
တယ္လီဖုန္းပုိင္ရွင္သည္လည္းေကာင္း ေခၚဆိုသူသည္လည္းေကာင္း သိႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။
ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာ ေႏြရာသီကို ေရာက္ရွိလာျပီျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္
သင္တုိ႔၏ အသံုးမျပဳေတာ့ျပီျဖစ္ေသာ အသိဥာဏ္ ႏွင့္ ခံစားမႈတို႔ကို
စနစ္တက် ျငိွမ္းသတ္ထားၾကရန္ႏွင့္၊
က်ဴးဘား ေဆးျပင္းလိပ္ကို ပါးစပ္တြင္ ခဲကာ ေတာ္လွန္ေရးစကားမ်ားကို ေန႔ည လမ္းေလွ်ာက္၍ လံုးဝ
မေျပာၾကပါရန္ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္အပ္ပါသည္ ။
လူတို႔သည္ အခ်ိန္နာရီတို႔နဲ႔တကြ ရက္လႏွစ္တို႔ကို သတ္မွတ္လွ်က္ရွိၾကသည္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ဧပရယ္လ ဆယ့္သံုးရက္ ကို တန္ခူးလဆန္း ၁၀ ရက္ေန႔ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
ထို တန္ခူးလဆန္း ၁၀ ရက္ေန႔ကို သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ ဟူ၍လည္းေကာင္း သတ္မွတ္ၾကသည္။
ထိုေန႔တြင္သိၾကားမင္းဟုဆိုေသာအရာသည္လူ႕ျပည္ဟုဆိုေသာအရာသို႔ဆင္းသက္လာသည္ဟုဆိုေသာေၾကာင့္
အထက္မွေအာက္သို႔ ေရြ႕လ်ားေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပေနသည္။
ထိုသိၾကားမင္းဆိုေသာအရာသည္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းတစံုတရာကိုအသံုးျပဳ၍ဆင္းလာသည္ဟုအယူရွိၾကေလရာ၊
ယခုႏွစ္တြင္ အသံုးျပဳမည့္ ဆင္းသက္ကိရိယာမွာ အိုဇံုးလႊာအား ထိခိုက္မႈ ရွိ၊မရွိ
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးသမားမ်ားက ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သြားပါမည္။
မိုးမရြာခဲ့လွ်င္ မည္သူမွ် ထီးေမ့က်န္ခဲ့လိမ့္မည္မဟုတ္။
အ၀ိဇၨာ၀ံပုေလြကို တိုက္ထုတ္ရန္ အရစၥတိုတယ္က သူ႕တပည့္ေတြကို သင္ၾကားေပးလိမ့္မည္။
သူေတာ္စင္တစ္ဦးျဖစ္ရန္ မည္သို႔ေသာအခ်က္မ်ား လုိအပ္ေၾကာင္းကို စာရင္းျပဳစုရဦးမည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မဟာလူသား အျဖစ္ကို အလိုမရွိ။
ထာဝရ ဆိုေသာ အရာကို တိုင္းတာၾကည့္မိေသာအခါ တည္ျမဲျခင္းသည္
မွန္ကန္ေသာအေၾကာင္းတရားမ်ားသာျဖစ္ေတာ့၏။ အျပည့္အ၀မွန္ကန္ဖို႔ေတာ့ လိုအပ္သည္။
ေသၿပီးတဲ့ေနာက္မွေတာ့ ဘယ္အုတ္ဂူကိုမွ ေဆးေရာင္မျခယ္ခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့ မိတ္ေဆြ ။
ရာသီဥတုေတြ ေျပာင္းလဲလာတဲ့အေၾကာင္းကို ဦးထြန္းလြင္ မေျပာလည္း ခင္ဗ်ားသိတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ စကားလံုး အဖ္အမ္၏ အစီအစဥ္မ်ားကို ဤတြင္ ေခတၱရပ္နားပါမည္။
က်န္ရွိေနေသာ အစီအစဥ္မ်ားကို အာရံုလာေသာအခ်ိန္၌ ဆက္လက္ထုတ္လႊင့္သြားပါမည္။
ထိုအစီအစဥ္မ်ားကို ခ်စ္ျခင္းပိြဳင့္ဇီးရိုးဇီးရိုး တြင္ လည္းေကာင္း၊ မုန္းျခင္းပြိဳင့္ဇီးရိုးဇီးရိုး တြင္ လည္းေကာင္း အဆင္ေျပသလုိ ဖမ္းယူခံစားႏိုင္ပါသည္။
- ေ မ ာ င္ ရွ င္ း သ န္႔ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဘာသာျပန္ ဟာသမ်ား
( ၁ ) ပ် င္ း လို ႔
တစ္ခါက လူသံုးေယာက္ဟာ သဲကႏၱာရထဲမွာ ေလွ်ာက္သြားေနရင္း
တန္ခိုးရွင္ေလး ဂ်င္းနီ ရွိတဲ့ ထူးဆန္းေသာ ဆီမီးခြက္ေလးကို
ေတြ႕သြားခဲ့တယ္ ။ ပထမလူ က ဆုေတာင္းတယ္ ။
ဒီသဲကႏၱာရကေန .. အိမ္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ေရာက္ပါေစ တဲ့ ။
သူ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္
ဒုတိယ လူကလည္း ပထမလူလိုပဲ ဆုေတာင္းတယ္ ။
သူလည္းပဲ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္ ။
တတိယလူအလွည့္က်ေတာ့ ...
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း
အထီးက်န္ေနလိမ့္မယ္ .. ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို
ဒီလို ျပန္ေခၚလာခဲ့ေပးပါ .. တဲ့ ။
---------------------------------------------
( ၂ ) ေ ရ ရွ ည္ ကို ၾက ည့္ ရ မ ယ္ ေ လ
ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ ျဖစ္တယ္ ။ ဆံပင္ညွပ္ဆရာဟာ
ဆံပင္ညွပ္ေပးေနရင္းနဲ႔ သူညွပ္ေပးေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို ေျပာတယ္ ။
ကမာၻေပၚမွာ စဥ္းစားဥာဏ္မရွိတဲ့ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ ။
မယံုရင္ သူစမ္းသပ္ျပမယ္ ဆိုျပီး .. ဆိုင္ေရွ႕က ျဖတ္သြားတဲ့
လူငယ္တစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ..
လက္တစ္ဖက္မွာ ငါးရာတန္ ကိုင္တယ္ ။ ေနာက္လက္တစ္ဖက္မွာ
တစ္ေထာင္တန္ ကိုင္တယ္ ။ ေကာင္ေလး .. မင္း ဘယ္ဟာယူမလဲ လို႔
ေမးတယ္ ။ လူငယ္က ငါးရာတန္ ယူမယ္ လို႔ ေျပာျပီး
ငါးရာတန္ကို ဆြဲယူကာ ထြက္သြားတယ္ ။
ဆံပင္ညွပ္ဆရာက ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ သူ႕ေဖာက္သည္ကို ေျပာတယ္ ။
ကဲ .. က်ဳပ္ေျပာတာ ယံုျပီလား တဲ့ ။
အဲ့ဒီတစ္ေယာက္ကို ညွပ္လို႔ျပီးသြားေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္
ထပ္ေရာက္လာတယ္ ။ ဆံပင္ညွပ္ဆရာက ခုနကအတိုင္း ေျပာျပန္ေရာ ။
ခုနကအတိုင္း သက္ေသျပမယ္ ေျပာျပီး သိပ္မၾကာဘူး ၊ ခုနက လူငယ္
ဆိုင္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္ျပန္ေရာ ။ လွမ္းေခၚျပီး ခုနကအတိုင္း
ဘယ္ဟာယူမလဲ ေမးေတာ့ ၊ လူငယ္က ခုနကအတိုင္း ငါးရာတန္ပဲ
ယူျပန္ေရာ ။ ဆံပင္ညွပ္ဆရာလည္း ဒုတိယအၾကိမ္ သူ႕စကား
ေအာင္ျမင္သြားျပန္ေရာ ။ ဒုတိယေဖာက္သည္လည္း ျပန္သြားတဲ့အခါ ၊
ဆိုင္ထဲမွာ ဆံပင္ညွပ္မယ့္လူ မရွိေတာ့ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ..
လူငယ္က ဆိုင္ေရွ႕မွာ မေယာင္မလည္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနေသးတယ္ ။
ဆံပင္ညွပ္ဆရာက လွမ္းေခၚျပီး မင္းက ဘာလို႔ တစ္ေထာင္တန္
မယူဘဲ ငါးရာတန္ ယူရတာလဲ လို႔ ေမးတယ္ ။
လူငယ္ျပန္ေျပာလိုက္တာက .. တစ္ေထာင္တန္ယူလိုက္ရင္ ..
တစ္ခါတည္းနဲ႔ ကိစၥျပန္သြားျပီေပါ့ .. တဲ့ ။
-----------------------------------------------------
( ၃ ) ပို င္ လို က္ ေ လ ျခ င္ း
ဧကသည္ ႏိုက္ကလပ္တစ္ခုတြင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္
ေတြ႕သည္ ။ ေတာ္ေတာ္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ မိန္းမျဖစ္သည္ ။
ထိုမိန္းမက ဧကအား ေျပာသည္ ။ ရွင့္အတြက္ ဒီည
ဘာမဆို လုပ္ေပးမယ္ .. ရွင့္အေနနဲ႔ ကၽြန္မကို ..
ႏွစ္ေသာင္းပဲ ေပးပါ ။ ဧက အိတ္ထဲမွ ေငြႏွစ္ေသာင္းထုတ္ျပီး
မိန္းမပ်ိဳကို ေပးလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ စကားတစ္ခြန္း
ေျပာသည္ ။ အိုေက .. ငါ့တစ္အိမ္လံုးကို ေဆးသုတ္ေပးပါ ။
-----------------------------------------------------------
( ၄ ) ဒီ လို ကို း
ကၽြန္ေတာ့္အဖိုး အျမဲတမ္းေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းက
“အာေရာဂ်ံ ပရမံ လာဘံ .. တဲ့ .. ပိုက္ဆံကိုပဲ ၾကည့္မေနနဲ႔
ကိုယ့္က်န္းမာေရးကိုပဲ ၾကည့္ ” .. အဲ့ဒီလို ။
အဖိုးစကားကို နားေထာင္ေသာအားျဖင့္ .. ကၽြန္ေတာ္
က်န္းမာေရးကိုပဲ ဂရုစိုက္ခဲ့တယ္ ။ တစ္ရက္က်ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ ပိုက္ဆံေတြ ေပ်ာက္သြားတယ္ ။
ခိုးတဲ့လူက ဘယ္သူမွတ္လို႔လဲ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ အဖိုး ပဲ ။
- လူ ပု ေ လ း -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
တိုက္႐ိုက္ထိေတြ႕ဖို႔အတြက္ ၾကြပါရွင္ ၾကြပါခင္ဗ်ား၊ ေရွာ့ပင္းေမာ
လိုခ်င္တာေတြ တစ္ေနရာထဲမွာ ရႏိုင္ေနျပီဆိုေတာ့ ပိုအဆင္မေျပဘူးလား
ဒါနဲ႔ ကိုယ္ကဘာကိုလိုခ်င္ေနတာပါလိမ့္
မစဥ္းစားနဲ႔
ေပးထားတဲ့ အထဲက ၾကိဳက္ရာေရြး
သင့္အတြက္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ စဥ္းစားေပးထားျပီးသား
ဒီေန႔ ဘာေန႔လဲ
ဒီေန႔ တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့
သင္က အမွတ္စဥ္ဘယ္ေလာက္ေျမာက္လဲ
အိုေက ၀င္၀င္ခ်င္းဧည့္ၾကိဳက သင့္ဦးေႏွာက္ကို တစ္ဇြန္းစာေလာက္ ခပ္ယူထားလိုက္လိမ့္မယ္
မပူနဲ႔
လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္ေတြ ကုန္ပစၥည္းအမ်ိဳးအမည္ေတြ တံဆိပ္ေတြ ဒီဇိုင္းေတြ
ေတာက္ပတဲ့ ႐ုပ္၀တၳဳေတြနဲ႔ ေတာက္ပေနတဲ့ လူသားေတြက
လံုျခံဳေရးကင္မရာ တပ္ဆင္ထားသလို
သင့္ကို အလြတ္မေပးဘူး
စိတ္ခ် သင့္ဦးေႏွာက္ထဲက က်န္တဲ့ဦးေႏွာက္ေတြကို အေငြ႕မပ်ံမျခင္း
ဒီမွာေခၽြးမထြက္ေစရဘူး ဖုန္ ထင္ထင္ရွားရွားမ႐ွဴရဘူး မပူနဲ႔
သင္ဘာကိုမွစဥ္းစားေနစရာမလိုေတာ့ဘူး
သင့္အတြက္ အားလံုးကိုစဥ္းစားေပးထားျပီးသား
သင္ မီဒီယာေတြနဲ႔ အဆက္အဆံ မျပတ္ခဲ့ဘူးမဟုတ္လား
သင္သိထားတဲ့အတိုင္း သင့္ဆက္ဆံေရးမွာ ပိုေျပလည္ေစခ်င္ရင္
သင့္ရဲ႕ အဲဒီေနရာကို အဲဒီအရည္နဲ႔သာ ေဆးေၾကာလိုက္
သင္ဒါျဖစ္ေစခ်င္ရင္ ဒါကိုေသာက္
သင္ဒါေပ်ာက္ေစခ်င္ရင္ ဒါကိုေဆာင္
ဒါဆန္းသစ္ေခတ္မီမႈ သင့္ကို အျမဲတမ္းလန္းဆန္းတက္ၾကြေနေစမယ့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ရဲ႕ အေျမာ္အျမင္
သင္မရရွိခဲ့တဲ့ ကေလးဘ၀ကို သင့္ရင္ေသြးအတြက္မေပးခ်င္ဘူးလား
သင့္ကိုသင္ ယံုၾကည္မႈ ပုိမိုမထြားၾကိဳင္းေစခ်င္ဘူးလား
သူမ်ားေတြလို သင္တန္းတူမသံုးစြဲႏိုင္ဘူးလား
အျငိမ္ေတြ အလႈပ္ေတြ အနံ႔ေတြ အရသာေတြ
လူ႕အျဖစ္နဲ႔ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ကုတ္ျခစ္ ႏွဲ႔စုပ္ စာသားေတြ ရုပ္စံုေတြ
စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစႏိုင္ေသာ အထိအေတြ႕ အထူးအစီအစဥ္
တြန္းႏႈိးသင့္အတြက္ေနာက္တြန္း
လုပ္လုိက္ ရိုးရိုးေလးပါပဲ အမ်ားနည္းတူ ပံုမွန္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေပါ့ လုပ္လိုက္
ဒါေလးကို ဒီလိုယူ ဒီမွာထည့္ ေဟာ ဟိုေကာင္တာမွာ သြားတန္းစီ
ေျပစာဟာ သင့္အတြက္ထိုက္တန္ေၾကာင္း ဂုဏ္ျပဳလႊာလက္မွတ္ပဲ
ဒါက သင့္အတြက္လိုရမယ္ရ ဒါက သင့္မိသားစုအတြက္ မရွိမျဖစ္
က်န္တာေတြကိုေတာ့ မနက္ျဖန္မဟုတ္ရင္ တစ္ေန႔ေန႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့ မွတ္မိေအာင္ၾကည့္ထား
အသက္မ႐ွဴနဲ႕ ေနာက္မွ ႐ွဴ
ဒါဟာ သင့္ဘ၀အတြက္ အဓိပၸါယ္အတိအက်ပဲ ကိုယ့္အဓိပၸါယ္ကို ကိုယ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ပိုက္ျပီး
နာရီေတြကိုလည္း ရပ္ထားေပးတယ္ေလ အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား
မစဥ္းစားနဲ႔ စဥ္းစားေပးထားျပီးသား
သင့္အိတ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံက်န္ေသးလား
သင္ဒါျပီးရင္ အိမ္ကိုျပန္မွာလား
သင္ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား ရင္ေကာ့ထား
လိုခ်င္တာေတြ တစ္ေနရာထဲမွာ ရႏိုင္ေနျပီဆိုေတာ့
သင့္အနီးနားတစ္၀ိုက္္မွာလည္း သင့္လိုပဲ သင့္ေနတဲ့အမ်ိဳးအစားလူသားေတြ
မီ႐ွဴး မီးပန္းေတြ
- ငု အိ မ္ ထ က္ ျမ က္ -
1st Sept,2011
လိုခ်င္တာေတြ တစ္ေနရာထဲမွာ ရႏိုင္ေနျပီဆိုေတာ့ ပိုအဆင္မေျပဘူးလား
ဒါနဲ႔ ကိုယ္ကဘာကိုလိုခ်င္ေနတာပါလိမ့္
မစဥ္းစားနဲ႔
ေပးထားတဲ့ အထဲက ၾကိဳက္ရာေရြး
သင့္အတြက္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ စဥ္းစားေပးထားျပီးသား
ဒီေန႔ ဘာေန႔လဲ
ဒီေန႔ တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့
သင္က အမွတ္စဥ္ဘယ္ေလာက္ေျမာက္လဲ
အိုေက ၀င္၀င္ခ်င္းဧည့္ၾကိဳက သင့္ဦးေႏွာက္ကို တစ္ဇြန္းစာေလာက္ ခပ္ယူထားလိုက္လိမ့္မယ္
မပူနဲ႔
လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္ေတြ ကုန္ပစၥည္းအမ်ိဳးအမည္ေတြ တံဆိပ္ေတြ ဒီဇိုင္းေတြ
ေတာက္ပတဲ့ ႐ုပ္၀တၳဳေတြနဲ႔ ေတာက္ပေနတဲ့ လူသားေတြက
လံုျခံဳေရးကင္မရာ တပ္ဆင္ထားသလို
သင့္ကို အလြတ္မေပးဘူး
စိတ္ခ် သင့္ဦးေႏွာက္ထဲက က်န္တဲ့ဦးေႏွာက္ေတြကို အေငြ႕မပ်ံမျခင္း
ဒီမွာေခၽြးမထြက္ေစရဘူး ဖုန္ ထင္ထင္ရွားရွားမ႐ွဴရဘူး မပူနဲ႔
သင္ဘာကိုမွစဥ္းစားေနစရာမလိုေတာ့ဘူး
သင့္အတြက္ အားလံုးကိုစဥ္းစားေပးထားျပီးသား
သင္ မီဒီယာေတြနဲ႔ အဆက္အဆံ မျပတ္ခဲ့ဘူးမဟုတ္လား
သင္သိထားတဲ့အတိုင္း သင့္ဆက္ဆံေရးမွာ ပိုေျပလည္ေစခ်င္ရင္
သင့္ရဲ႕ အဲဒီေနရာကို အဲဒီအရည္နဲ႔သာ ေဆးေၾကာလိုက္
သင္ဒါျဖစ္ေစခ်င္ရင္ ဒါကိုေသာက္
သင္ဒါေပ်ာက္ေစခ်င္ရင္ ဒါကိုေဆာင္
ဒါဆန္းသစ္ေခတ္မီမႈ သင့္ကို အျမဲတမ္းလန္းဆန္းတက္ၾကြေနေစမယ့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ရဲ႕ အေျမာ္အျမင္
သင္မရရွိခဲ့တဲ့ ကေလးဘ၀ကို သင့္ရင္ေသြးအတြက္မေပးခ်င္ဘူးလား
သင့္ကိုသင္ ယံုၾကည္မႈ ပုိမိုမထြားၾကိဳင္းေစခ်င္ဘူးလား
သူမ်ားေတြလို သင္တန္းတူမသံုးစြဲႏိုင္ဘူးလား
အျငိမ္ေတြ အလႈပ္ေတြ အနံ႔ေတြ အရသာေတြ
လူ႕အျဖစ္နဲ႔ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ကုတ္ျခစ္ ႏွဲ႔စုပ္ စာသားေတြ ရုပ္စံုေတြ
စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစႏိုင္ေသာ အထိအေတြ႕ အထူးအစီအစဥ္
တြန္းႏႈိးသင့္အတြက္ေနာက္တြန္း
လုပ္လုိက္ ရိုးရိုးေလးပါပဲ အမ်ားနည္းတူ ပံုမွန္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေပါ့ လုပ္လိုက္
ဒါေလးကို ဒီလိုယူ ဒီမွာထည့္ ေဟာ ဟိုေကာင္တာမွာ သြားတန္းစီ
ေျပစာဟာ သင့္အတြက္ထိုက္တန္ေၾကာင္း ဂုဏ္ျပဳလႊာလက္မွတ္ပဲ
ဒါက သင့္အတြက္လိုရမယ္ရ ဒါက သင့္မိသားစုအတြက္ မရွိမျဖစ္
က်န္တာေတြကိုေတာ့ မနက္ျဖန္မဟုတ္ရင္ တစ္ေန႔ေန႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့ မွတ္မိေအာင္ၾကည့္ထား
အသက္မ႐ွဴနဲ႕ ေနာက္မွ ႐ွဴ
ဒါဟာ သင့္ဘ၀အတြက္ အဓိပၸါယ္အတိအက်ပဲ ကိုယ့္အဓိပၸါယ္ကို ကိုယ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ပိုက္ျပီး
နာရီေတြကိုလည္း ရပ္ထားေပးတယ္ေလ အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား
မစဥ္းစားနဲ႔ စဥ္းစားေပးထားျပီးသား
သင့္အိတ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံက်န္ေသးလား
သင္ဒါျပီးရင္ အိမ္ကိုျပန္မွာလား
သင္ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား ရင္ေကာ့ထား
လိုခ်င္တာေတြ တစ္ေနရာထဲမွာ ရႏိုင္ေနျပီဆိုေတာ့
သင့္အနီးနားတစ္၀ိုက္္မွာလည္း သင့္လိုပဲ သင့္ေနတဲ့အမ်ိဳးအစားလူသားေတြ
မီ႐ွဴး မီးပန္းေတြ
- ငု အိ မ္ ထ က္ ျမ က္ -
1st Sept,2011
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ကြ်န္ေတာ္ နွင့္ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ား ( ၂ )
အာနီ လွ်ာနီ ျမန္မာျပည္
တံတားဦးက ကြမ္းနု၀ါ
ငါန္းျမွာ က ေဆး
ကြမ္းသီး ေတာင္ငူနဲ႔
ကိုင္းထံုးျဖဴ ျပည္ရွား
သာ၀ါးလို႔ေထြး ။ ။
ဒီစာခ်ိဳးေလးက ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္
ကြမ္းစားခဲ့သလဲဆိုတာ ေပၚလြင္ေစပါတယ္ ။ ကြမ္းရြက္ကို တံတားဦးက ၊
ေဆးကို ငါန္းျမွာ က ၊ ကြမ္းသီးကို ေတာင္ငူက အစရွိသည္ျဖင့္ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့
ေနရာေတြက ကြမ္း ကြမ္းသီးေတြစုေပါင္းျပီး ဘုရင္ကိုဆက္သ ။
ဘုရင္က ကြမ္းေတာ္ကို စားေတာ္မူတယ္ေပါ့ ။ အဲ့သလိုၾကီးက်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။
အခုေခတ္မွာေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြမွာ ကြမ္းအစ္နဲ႔ ကြမ္း ကြမ္းသီးျခမ္း တည္ျပီး
စားတာကလြဲရင္ ကြမ္း ဘယ္က ရ ၊ ကြမ္းယာဆိုင္က ရဆိုသလို ျဖစ္ေနပါျပီ ။
ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမရွိခ်င္ေနရမယ္ ။ ကြမ္းယာဆိုင္ေတာ့ ရွိတယ္ ။
ကြမ္းယာေရာင္းရင္း တိုက္ေဆာက္ၾကတယ္ ။ ကားစီးၾကတယ္ ။ ကြမ္းယာေရာင္းတဲ့လုပ္ငန္း
တြင္က်ယ္ေနတာေျပာပါတယ္ ။ ဒါက ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ။ ကြမ္းစားခ်င္ရင္ အလြယ္ေလး ၀ယ္စားလို႔ရတယ္ ။
ကြမ္းကို နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္စားတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ နိုင္ငံရပ္ျခားကို ေရာက္ျပီဆိုရင္ေတာ့
အခက္ေတြ႔ေတာ့တာပဲ ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္ ( ျမန္မာဆိုင္လို႔ပဲ လြယ္လြယ္ဆိုၾကပါစို႔ ) နဲ႔
နီးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္အခက္မေတြ႕လွပါဘူး ။ ျမန္မာဆိုင္က ျမန္မာျပည္မွာေလာက္မေကာင္းေပမဲ့
စားလို႔ျဖစ္တဲ့ ၀ါးလို႔ျဖစ္တဲ့ ကြမ္းယာ ေရာင္းတယ္ ။ ေနာက္ျပီး ကြမ္းရြက္ေတြ ကြမ္းသီးေတြလည္း
ေရာင္းတယ္ေပါ့ ။ ဒီေတာ့ ျမန္မာဆိုင္နဲ႔ နီးတဲ့ ကိုေရႊျမန္မာေတြအဖို႔ေတာ့ ကြမ္းစားဖို႔ ကြမ္း၀ါးဖို႔
သိပ္အပန္းမၾကီးလွပါဘူး ။
ျမန္မာဆိုင္နဲ႔ ေ၀းတဲ့ ကြမ္းသမားေတြအဖို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့ကို အခက္ေတြ႕ေစတာပဲ ။
တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ေစ တစ္လတစ္ခါေလာက္ျဖစ္ေစ ျမန္မာဆိုင္ေရာက္တဲ့အခါ ကြမ္းရြက္ေတြ
ကြမ္းသီးေတြ ၀ယ္လာ ။ အိမ္မွာ ထားျပီး ျခိဳးျခိဳးျခံျခံ စားရတာ ဆိုေတာ့ .. ေတာ္ေတာ့္ကို အခက္ေတြ႕ေစပါတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း နိုင္ငံရပ္ျခားကို ေရာက္ေနတဲ့ ကြမ္းသမားတစ္ေယာက္ပဲ ဆိုပါေတာ့ ။
ဒီေတာ့ အထက္မွာေျပာခဲ့သလို ျမန္မာဆိုင္ေရာက္တဲ့အခါ ကြမ္းရြက္တို႔ ကြမ္းသီးတို႔ ၀ယ္ထား ၊ အိမ္မွာ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္ျပီး
ကြမ္းယာ ေရခဲရိုက္ထား ။ စားခ်င္တဲ့အခါ အာသာေျပ တစ္ယာ နွစ္ယာေလာက္ ေကာက္ယာျပီး စားလိုက္တယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္လုပ္တဲ့အလုပ္မွာက ကြမ္းယာေပါင္းထုတ္ကေလးေတြငံုတဲ့ နီေပါလူမ်ိဳးေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ ။
အဲ့ဒီ နီေပါလူမ်ိဳးေတြထဲက တစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ္တို႔စားတဲ့ကြမ္းယာမ်ိဳးကို အရမ္းသေဘာက်တယ္ဗ် ။
ပါးစပ္ကို နီနီကေလး ျဖစ္သြားေစတယ္ေပါ့ ။ သူေျပာပံုေျပာပါတယ္ ။ နႈတ္ခမ္းနီနီ လွ်ာနီနီေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္လွတယ္ တဲ့ ။
အဲ့သလို ကြမ္းယာမ်ိဳးကိုလည္း သူက သိပ္စားခ်င္ေနရွာတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့ဆီမွာ ေတာင္းရမွာလဲ အားနာတဲ့ပံုပဲ ။
ကြ်န္ေတာ္ ကြမ္း၀ါးတဲ့အခါ အားက်တဲ့ မ်က္နွာေလးနဲ႔ ထိုင္ေငးေနတတ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အားနာလာတယ္ ။
ဒါနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကို လိုက္ခဲ့ ... အိမ္မွာ ခင္ဗ်ားစားခ်င္တဲ့ ကြမ္းယာမ်ိဳးရွိတယ္ဆိုျပီး
အိမ္လိုက္ဖို႔ ေခၚေတာ့ သေကာင့္သားက အားတက္သေရာကို ခ်က္ခ်င္းထလိုက္လာတယ္ ။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရခဲရိုက္ထားတဲ့ ေရခဲစိမ္ကြမ္းရြက္ေတြ ကြမ္းသီးေတြကို ထုတ္ ။
ထံုး အထုပ္ေသးေသးေလးကို ထုတ္ ။ သူ႔ကို ကြမ္းတစ္ယာ ယာေပးလုိက္တယ္ ။
သူက ကြ်န္ေတာ္ယာေပးတဲ့ကြမ္းယာကို မယူေသးဘဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေၾကာင္ေငးေငးနဲ႔ၾကည့္ေနတယ္ဗ် ။
ကြ်န္ေတာ္လည္း “ေဟ့လူ .. ဒီမွာ ခင္ဗ်ားစားခ်င္တဲ့ ကြမ္းယာေလ” ဆိုေတာ့
သူက “ခင္ဗ်ား တစ္ခုထည့္ဖို႔ ေမ့ေနတယ္ထင္တယ္” တဲ့ ။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာက်န္ေသးပါလိမ့္ လို႔ ေတြးျပီး ပစၥည္းေတြ ေသခ်ာစစ္ၾကည့္ေတာ့လည္း အကုန္အျပည့္အစံုပဲ ။
ကြမ္းရြက္စိမ္းစိမ္းေလးေပၚမွာ ထံုးျဖဴျဖဴေလး ကြက္လို႔ ။ အဲ့ဒီအေပၚမွာမွ ေရခဲရိုက္ထားတဲ့ကြမ္းသီး ညိဳညိဳကေလး ။
သူ႔ေဘးမွာ ျမန္မာေဆးရြက္ အပိုင္းေသးေသးေလး ။ အကုန္စံုပါတယ္ေပါ့ ။ ဘာမွမေမ့ပါဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ....
သေကာင့္သားက ခင္ဗ်ား နီတဲ့ဟာ ေမ့ေနတယ္ေလဗ်ာ တဲ့ ။ ကြ်န္ေတာ့္ အေတြးထဲမွာ နီတဲ့ဟာဆိုေတာ့ ရွားေဆးကို
ေျပာတယ္မွတ္တာေပါ့ ။ အဲ့ဒါနဲ႔ နီတဲ့ဟာမရွိဘူး ။ အဲ့ဒါက ျမန္မာျပည္မွာပဲ ရွိတာ .. လို႔ေျပာေတာ့
ခင္ဗ်ားလိမ္တယ္တဲ့ ။ ေဟာဗ်ာ ... ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုယ့္နဖူးကိုယ္ရိုက္ျပီး ဘာလိမ္လို႔လဲ ေပါ့ ။
ဒီေတာ့မွ သေကာင့္သားက ခင္ဗ်ားကြမ္း၀ါးလိုက္ရင္ နႈတ္ခမ္းတို႔ လွ်ာတို႔မွာ နီနီေလး ျဖစ္သြားတယ္ ။
အဲ့ဒီနီတဲ့ဟာကိုေျပာတာ ဆိုေတာ့မွ .. ၊ ကြ်န္ေတာ္ တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္မိတယ္ ။
ကြမ္းရြက္စိမ္းစိမ္းရယ္ ကြမ္းသီးညိဳညိဳရယ္ ထံုးျဖဴျဖဴရယ္ သံုးမ်ိဳးေပါင္းလိုက္ရင္ နီသြားတယ္ဆိုတာ သူမသိရွာဘူးကိုး ။
ဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကိုေပးတဲ့ကြမ္းယာကို ကိုုယ့္ပါးစပ္ထဲကိုယ္ျပန္ထည့္ျပီး ခင္ဗ်ား ခဏေစာင့္ၾကည့္ေန ဆိုျပီး
ေစာင့္ေနခိုင္းလိုက္တယ္ ။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ ကိုေရႊကြမ္းယာက နီလာပါေလေရာ ။ အဲ့ဒီေတာ့မွ ငနီ
( နီေပါလူမ်ိဳးကို ကြ်န္ေတာ္ေခၚတဲ့ အေခၚ ) သေဘာေတြက်ျပီး အတင္းကို ေနာက္တစ္ယာ ယာခိုင္း ။
အငမ္းမရ စားေတာ့တာပဲ ။ နႈတ္ခမ္းေတြေရာ နွာေခါင္းေတြပါ ေပပြလို႔ ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သေဘာေတြက်လို႔ေပါ့ ။
ျမန္မာျပည္မွာလို ကြမ္းယာဆိုင္ေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ ေနရာမ်ိဳးကို ငနီ႔ ကို ေခၚသြားခ်င္မိတာ အမွန္ပဲ ။
က်ဳပ္တို႔ျမန္မာေတြက ခင္ဗ်ားမ်က္စိထဲ လွပါတယ္ ဆိုတဲ့ အာနီ လွ်ာနီ မ်ိဳး ေတြဗ် လို႔ ၾကြားခ်င္မိတာလည္း ပါတာေပါ့ဗ်ာ ။
ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ေဒသတစ္ခုမွာ ေတြ႕ဖူးခဲ့တဲ့ ကြမ္းယာဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုေတာ့ ငနီ႔ ကို မျမင္ေစရဘူး ။
အဲ့ဒီဆိုင္နာမည္က အရည္မရ အဖတ္မရ ကြမ္းယာဆိုင္ တဲ့ ။ ဆိုင္ထဲမွာလည္း စာလံုးမည္းမည္းၾကီး အၾကီးၾကီးေတြနဲ႔
ေရးထားေသးတယ္ ။ ဘာေရးထားတာလဲ ဆိုေတာ့ ...
" ကြမ္းစားျခင္းျဖင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းပါ " ။ ။
- မ င္ း လု လ င္ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
အေငြ႕
ရိႈက္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္ မီးခိုးကို တစ္ခ်က္ႀကည့္
ေဘာလ္ပင္ကို က်က်နန ကိုင္
ဘ၀ကိုက က် ေန န ေန တာပဲ
၂၅၀ နဲ႕အထက္ တန္ေလာက္မယ့္ ဗလာစာအုပ္ ရဲ႕ စာမ်က္နာ ၂၅
ယံုႀကည္မႈအျပည့္နဲ႕ ၊ မွင္ခပ္ရႊဲရႊဲနဲ႕
ေရးမယ္
ေရးမယ္လုပ္တုန္း စာမ်က္နာ ၂၅ ကလႈပ္လာတယ္
ဟာ .. မျဖစ္ဘူး ၊ မျဖစ္ရဘူး
လႈပ္ေနတာေတြကို သတ္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကို သတ္
ေအာင္ခ်ိမ့္ကို သတ္
သစၥာနီကို သတ္
လႈပ္ေနတာေတြကို သတ္
သတ္ သတ္ သတ္
သတ္ရမယ္ဆို သတ္သာသတ္
အကုသိုလ္မျဖစ္ဘူး ၊ ဒါမွ စာမ်က္နာ ၂၅ ဟာ သူ႕ေနရာနဲ႕သူလြတ္လပ္မယ္
ေနာက္ဆံုးရိႈက္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္ မီးခိုးကို
ဒီကဗ်ာထဲ ထည့္ေရးရမယ္
ေဆးေပါ့လိပ္ဆိုတာ အမွတ္တံဆိပ္ထက္စာရင္
မီးခိုးထြက္ေနဖို႕ပဲ လိုတယ္ မဟုတ္လား။ ။
- သံ ခဲ -
ရိႈက္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္ မီးခိုးကို တစ္ခ်က္ႀကည့္
ေဘာလ္ပင္ကို က်က်နန ကိုင္
ဘ၀ကိုက က် ေန န ေန တာပဲ
၂၅၀ နဲ႕အထက္ တန္ေလာက္မယ့္ ဗလာစာအုပ္ ရဲ႕ စာမ်က္နာ ၂၅
ယံုႀကည္မႈအျပည့္နဲ႕ ၊ မွင္ခပ္ရႊဲရႊဲနဲ႕
ေရးမယ္
ေရးမယ္လုပ္တုန္း စာမ်က္နာ ၂၅ ကလႈပ္လာတယ္
ဟာ .. မျဖစ္ဘူး ၊ မျဖစ္ရဘူး
လႈပ္ေနတာေတြကို သတ္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကို သတ္
ေအာင္ခ်ိမ့္ကို သတ္
သစၥာနီကို သတ္
လႈပ္ေနတာေတြကို သတ္
သတ္ သတ္ သတ္
သတ္ရမယ္ဆို သတ္သာသတ္
အကုသိုလ္မျဖစ္ဘူး ၊ ဒါမွ စာမ်က္နာ ၂၅ ဟာ သူ႕ေနရာနဲ႕သူလြတ္လပ္မယ္
ေနာက္ဆံုးရိႈက္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္ မီးခိုးကို
ဒီကဗ်ာထဲ ထည့္ေရးရမယ္
ေဆးေပါ့လိပ္ဆိုတာ အမွတ္တံဆိပ္ထက္စာရင္
မီးခိုးထြက္ေနဖို႕ပဲ လိုတယ္ မဟုတ္လား။ ။
- သံ ခဲ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ျပန္လည္ဆြတ္ယူျပီးမွ
“ငါ့ကို ဘာမွလာမေျပာနဲ႔”
“အကို ဒီေန႔ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ”
“ဘာျဖစ္ျဖစ္ နင့္အပူမပါဘူး။ ငါ့စိတ္ေတြငါ့ျပန္ေပး….ဒါပဲ”
“၀တ္ရည္ ဘာမွနားမလည္ေတာ့ဘူး”
“ေပးမလား မေပးဘူးလား ဒါပဲေျပာ”
“ဘာရွိလို႔ ေပးရမွာလဲ”
“ဟာ….ဒီမိန္းမ…….”
လမ္းေဘးဓာတ္တိုင္မီးဟာ ျပတင္းေပါက္ကိုျဖတ္ျပီး ဇြဲႏိုင္ ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚ
ျဖာဆင္းေနတယ္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေခၽြးေတြရႊဲနစ္လို႔ ပံုစံက သူလိုခ်င္တာကို
ရလိုက္တဲ့ပံုပဲ၊ ပီတိေတြဟာ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚကေန တစ္ကိုယ္လံုးကို ဖံုးလႊမ္းေနတယ္ဟု
ထင္ရသည္။ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ကို လက္တစ္ဖက္တင္ရင္း စီးကရက္တစ္လိပ္ကို
အားရပါးရ ဖြာရိႈက္ေနသည္။ ကုတင္ေပၚမွာ သူ႔မိန္းမ ၀တ္ရည္ဟာ တစ္ေယာက္တည္း၊
အိပ္ယာခင္းေတြဟာ တြန္႔လိမ္လို႔ေနသည္။ ဇြဲႏိုင္ ရဲ႕အသက္ရွဴသံေတြဟာ ျပင္းျပင္းရွရွရွိရာကေန
ပံုမွန္အေန အထားအတိုင္း ျပန္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဒီေန႔ ေကာင္းကင္ယံမွာ ၾကယ္ေတြဟာ
အိပ္တန္းတက္ေနၾကသေလာ၊ အိမ္အလည္ထြက္ေနသေလာမေျပာတတ္။
တစ္လံုးတစ္ေလမွ မရွိခဲ့တာေတာ့ ေသခ်ာခဲ့သည္။
ဇြဲႏိုင္တစ္ေယာက္ ျပတင္းေပါက္ကေန ဟိုးအေ၀းကိုေငးၾကည့္လိုက္၊
စားပြဲခံုေပၚကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။
ေရးလက္စကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို လက္စသတ္ဖို႔ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို
မီးညွိရိႈက္ဖြာေနသည္။ နာရီအိုၾကီးကေန အသံႏွစ္ခ်က္ေပၚလာသည္။
တစ္ဆက္တည္း ဟိုဘက္လမ္းထိပ္က ကင္းလွည့္မွ သံေခ်ာင္းေခါက္သံႏွစ္ခ်က္
ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။ ေခြးတစ္အုပ္ရဲ႕ အူသံေတြကို ၾကားေနရသည္။
စာေရးရန္ ေဘာလ္ပင္ကိုဆြဲကိုင္လိုက္စဥ္…
“အကို မအိပ္ေသးဘူးလား ညေတာ္ေတာ္နက္ေနျပီေလ”
ကုတင္ေပၚကေန သူ႔မိန္းမ ၀တ္ရည္ ရဲ႕စကားသံကို ၾကားသြားလို႔လားမသိ
ေရးရန္ဟန္ျပင္ေနေသာလက္ဟာ တံု႕ဆိုင္းသြားသည္။ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ
ေဘာလ္ပင္ကိုခ်ကာ စားပြဲတင္မီးခလုတ္ကိုမွိတ္လို႔ သူ႕မိန္းမရွိရာကုတင္သို႔
ဇြဲႏိုင္တစ္ေယာက္ ထလာခဲ့သည္။
“တစ္ေရးႏိုးလာျပီလား”
“အင္း”
“ျပန္အိပ္ေတာ့ေနာ္၊ အကိုလဲအိပ္ေတာ့မယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔မိန္းမ နဖူးကို ခပ္ဖြဖြေလးနမ္းရင္း မ်က္ႏွာေပၚ ယွက္ျဖာေနတဲ့
ဆံႏြယ္ေလးေတြကို သပ္တင္ေပးေနသည္။ ေနာက္ထပ္ စကားသံဆိုတာ ထပ္မၾကားရေတာ့၊
လမ္းေပၚက ေခြးေတြရဲ႕ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားသံ သဲ့သဲ့သာ ၾကားေနရေတာ့သည္။
“အကို ႏိုးျပီးလား .. ၀တ္ရည္ေတာင္ အခုပဲေစ်းသြားေတာ့မလို႔”
ဇြဲႏိုင္တစ္ေယာက္ ေခါင္းအံုးေအာက္ကေန
နာရီကိုထုတ္ျပီး ၾကည့္လိုက္သည္။
ဘာမွေတာ့မေျပာ.. ။
“အကို ဒီေန႔ဘာစားခ်င္လဲ”
ဇြဲႏိုင္တစ္ေယာက္ ဆံပင္ကို လက္နဲ႔သပ္တင္ရင္း
ဘာစားခ်င္လဲဆိုတာ စဥ္းစားေနသည္။
“၀က္သားနဲ႔ ဒညင္းသီးနဲ႔ခ်က္ကြာ” ဟု ေျပာရင္း
ကုတင္ေပၚကဆင္းကာ စားပြဲခံုဆီေလွ်ာက္သြားရင္း
စီးကရက္တစ္လိပ္ထုတ္ကာ မီးညွိေနလိုက္သည္။
“ဒညင္းသီးက နံကနံနဲ႔ မစားပါနဲ႔ကြာ…ေနာ္”
ဇြဲႏိုင္ကို သိုင္းဖက္ရင္း ကႏြဲ႕ကလ် ေျပာလိုက္သည္။
၀တ္ရည္ က ထပ္ကာထပ္ကာေျပာဆိုေနေတာ့သည္။
“ေနာ္ အကို ေနာ္လို႔ မစားဘူးမဟုတ္လား..ဟင္”
“ေအး…ေအး…..ေအးပါကြာ မစားေတာ့ပါဘူး
မင္းဘာသာမင္း ခ်က္ခ်င္တာခ်က္”
မီးခိုးေတြကို ႏွာေခါင္းေပါက္ကေန မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့
နည္းနည္းခုေနပံုရသည္။ ဒါေပမယ့္ဘာမွေတာ့မေျပာ၊ သူ႔မိန္းမ ၀တ္ရည္ကိုသာ
တြင္တြင္ၾကီး ေငးၾကည့္ေနသည္။ အခန္းတစ္ခုလံုးမွာ ျပတင္းေပါက္ကေန တိုး၀င္လာတဲ့
အေၾကာ္စံု ဆိုတဲ့အသံေတြဟာ လြင့္ပ်ံေနသည္။ ၀တ္ရည္ တစ္ေယာက္ ျပံဳးစီစီနဲ႔
ဇြဲႏိုင္ ပါးျပင္ကို တစ္ခ်က္နမ္းရိႈက္ရင္း ဇြဲႏိုင္ေရွ႕ကေန ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
အခန္းထဲမွာ ဇြဲႏိုင္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုသာ အထီးက်န္လို႔ေနသည္။
စိတ္ကေတာ့ သူ႔မိန္းမ ေနာက္ေက်ာကေန ကပ္၍ပါသြားေတာ့သည္။
ဇြဲႏိုင္တစ္ေယာက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို အသက္သြင္းဖို႔ၾကိဳးစားေနသည္။
သူ႔စိတ္ကို သူစုစည္းဖို႔ စီးကရက္ကိုပဲ တစ္လိပ္ျပီးတစ္လိပ္ ရိႈက္ဖြာေနသည္။
ရာသီဥတုက ေအးစိမ့္စိမ့္အရသာမ်ိဳးနဲ႔ ဇြဲႏိုင္ ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚ ထိကပါးရိကပါး
လာလာတြန္းတိုက္လို႔ေနသည္။ သူ႔စိတ္ေတြကို စာရြက္လြတ္ေပၚကို ပစ္တင္လို႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ သူစတင္ေရးလိုက္သည္။
သူမ…တကယ္ေတာ့……..
____________________
ငါဟာ သူမျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားခဲ့သည္
သူမဆီမွာ ငါ့အာရံုေတြရွိသည္
ငါ့အာရံုနဲ႔ခႏၶာၾကား သူမရွိသည္
ဒါေၾကာင့္
သူမနဲ႔ငါသည္ သူမ,သာျဖစ္၍
ငါသည္ သစ္ေတာ္သီးတစ္လံုးသာျဖစ္သည္။
ဇြဲႏိုင္တစ္ေယာက္ သူ႔ကဗ်ာသူဖတ္ရင္း စိတ္ထဲမွာတႏုံ႕ႏုံ႔ခံစားေနရသည္။
သူ႔ကဗ်ာသူဖတ္ျပီးသည္ႏွင့္ ဆဲြဆုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေဒါသေတြဟာ မ်က္ႏွာေပၚမွာ
အေငြ႕ပ်ံလို႔လာသည္။ မသိစိတ္နဲ႔သိစိတ္ေတြဟာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲ ဟိုေျပးဒီးေျပးနဲ႔
ေရြ႕လ်ားေနသည္။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ျပီး အရာရာကိုရင္ဆိုင္ဖို႔
သူ႔စိတ္သူ သတၱိေမြးလိုက္သည္။ သူ႔မ်က္လံုးအစံုက လမ္းမေပၚ ေျပးထြက္သြားသည္။
လမ္းသြားလမ္းလာေတြ ကေလးငယ္ေတြ ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့ ဦးဇင္းေတြကေတာ့
သူေနရာနဲ႔သူ အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္လို႔ေနသည္။ ဇြဲႏိုင္ တစ္ေယာက္သာ……
ေန႔ရက္ေတြဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ကုန္ဆံုးျပီး ေႏြရာသီကို ေခၚေဆာင္လာသည္။
ေနပူဒဏ္ေတြကို ခံစားရင္း ဇြဲႏိုင္ရဲ႕ စိတ္ေတြဟာလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ မို႔ေမာက္ခဲ့သည္။
သူ႔စိတ္ကို သူမပိုင္တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၾကာလာခဲ့သည္။ ထူးထူးျခားျခား သူ႔စိတ္ေတြဟာ
ပံုသ႑ာန္ေျပာင္းေနသည္။ မနက္ျဖန္အတြက္ ဒီေန႔ကို သူအသံုးခ်ေတာ့မည္။
ျပကၡဒိန္ကို တစ္ရြက္ခ်င္းလွန္လို႔ ဂ်ဴလိုင္ ၁၃ ရက္ကို မင္နီနဲ႔ ခပ္ၾကီးၾကီး၀ိုင္းထားလိုက္သည္။
မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး ျမဴခိုးေတြေ၀ေနသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္လာေတာ့မယ့္ ေနာက္ေန႔ရက္ေတြကိုေတြးရင္း
ဇြဲႏိုင္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ျပံဳးလိုက္သည္။ စိတ္ထင္ရာေတြ အကုန္ေလွ်ာက္ေတြးေနသည္။
ငါ့ကိုယ္ငါ ပိုင္ေတာ့မယ္။ ကဗ်ာေတြ ညလံုးေပါက္ ေရးလို႔ရေတာ့မယ္။
ကိုယ္ၾကိဳက္တာကိုယ္လုပ္လို႔ရေတာ့မယ္၊ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးလို႔ေနသည္။
တေျဖးေျဖးနဲ႔ အလင္းေရာင္ဟာ တိမ္ေမွာင္လို႔လာခဲ့သည္။ ဒီေန႔ ထမင္းစားရတာ
သူ႔အတြက္ အရသာရွိေနသလိုပဲ ထင္ေနသည္။ သူ႔မိန္းမ ၀တ္ရည္ဟာလည္း
မိုးျပာေရာင္ဂါ၀န္ရွည္ၾကီး၀တ္လို႔ လွပေနသည္ဟု ထင္သည္။
လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာသံေတြဟာ နားေထာင္သူေတြအတြက္
မနာလိုစရာေကာင္းေနသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး
ေထြရာေလးပါး ေျပာဆိုေနသည္။ အိမ္အျပင္ လမ္းမဟာ တိတ္ဆိတ္လို႔လာခဲ့ျပီ။
သူမမ်က္လံုးေလးေတြဟာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စင္းလို႔ေနသည္။
ေျပာေျပာဆိုဆို သူမ အခန္းထဲအရင္၀င္သြားသည္။
ဇြဲႏိုင္တစ္ေယာက္ တခဏ မလႈပ္မယွက္ျဖစ္လို႔ေနျပီးေနာက္မွ
အခန္းထဲ၀င္လိုက္သည္။
“အစ္ကို ဒီေန႔ ကဗ်ာမေရးနဲ႔ေတာ့ေနာ္”
ဇြဲႏိုင္ က ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ေဆးလိပ္ကို ခံုနဲ႔ရိုက္လိုက္သည္။
“ေဆးလိပ္လည္း မေသာက္နဲ႔ေတာ့”
“အိပ္ေတာ့မယ္ကြာ လာပါဆိုေနမွ”
ဇြဲႏိုင္ လမ္းမေပၚက ဓာတ္တိုင္ၾကီးကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ စိတ္ေတြဟာလည္း
ေယာက္ယတ္ခတ္ေနသည္။ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လို႔ သူမဘက္လွည့္ကာသြားသည္။
ဘာစကားမွမေျပာ သူမေရွ႕တည့္တည့္ကို မ်က္ႏွာမူလို႔ ၊ သူမကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနျပီး ၊
တစ္ေယာက္တစ္ခြန္း စကားမ်ားေနၾကေတာ့သည္။
“အကို ဘာျဖစ္ေနတာလဲ”
“ငါ့ကို အကိုလို႔မေခၚနဲ႔
ငါ့စိတ္ေတြ ငါ့ျပန္ေပး
ငါ့စိတ္ေတြ ငါ့ျပန္ေပး
ငါ့စိတ္ေတြ ငါ့ျပန္ေပး”
လက္ႏွစ္ဖက္က သူမလည္တိုင္ကို ျဖစ္ညွစ္လို႔ ။
သူမတစ္ေယာက္ အတင္းရုန္းကန္ရင္း
အရုပ္ၾကိဳးျပတ္သလို ရပ္တန္႔သြားေတာ့သည္။
ဇြဲႏိုင္တစ္ေယာက္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာနဲ႔ ၊ ငါ့စိတ္ ငါျပန္ရျပီ ၊ ငါ့စိတ္ ငါျပန္ရျပီ လို႔
တစာစာေအာ္ဟစ္ရင္း ေျပးလႊားေနသည္။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ
ဒီေန႔ဟာ သူ႔အတြက္အေပ်ာ္ဆံုးျဖစ္ေနသည္။ ပီတိအဟုန္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး
၀င္းလက္ေနသည္။ စီးကရက္ မီးသတ္ရင္း အသက္ရွဴသံေတြ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္လို႔လာခိုက္…
“ဒံုး ဒံုး ဒံုး………. ဒံုး ဒံုး ဒံုး……….
အိမ္ရွင္တို႔…အိမ္ရွင္တို႔……ဧည့္စာရင္း”
“ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္မိန္းမကိုယ္ျပန္သတ္ရတာလဲ။
အဲ့ဒိကိစၥ ကၽြန္ေတာ့္ကို နည္းနည္းရွင္းျပေပးလို႔ရမလား”
စခန္းမွဴးရဲ႕စကားသံထဲမွာ အံ့ၾသမႈေတြပါေနတယ္ထင္ရသည္။
“ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမကို ကၽြန္ေတာ္သတ္တာမဟုတ္ပါဘူး”
“ဘာ ....... ”
“ဒီလုိရွိပါတယ္ လူၾကီးမင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမကို
ကၽြန္ေတာ္သတ္တယ္ဆိုတာမွန္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုသတ္ခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ယူတာပါ”
“ဘယ္လို…ဘယ္လို၊ ကၽြန္ေတာ္နားမရွင္းလို႔
ကၽြန္ေတာ့္ကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာပါ”
စခန္းမွဴးရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚ အံ့လြန္းမက အံၾသမႈေတြဟာ ရြစိတက္ေနသည္။
“သူမဆီမွာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ဆိုတာ
မရွိပါဘူး။ သူနဲ႔ညားျပီးကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြအားလံုးကို သူမက
ပိုင္ဆိုင္သြားပါတယ္။ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ခ်စ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာင္းတာ မေပးလို႔
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လုယူတာပါ”
“ကိုဇြဲႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ့္ကို အစအဆံုးေျပာျပေပးပါ။”
“ရပါတယ္လူၾကီးမင္း၊ ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုဗ်။။။။။။။။”
- ဏီ အဲ Y -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ပုလင္းခြံ
“ငါတို႔ ဗမာျပည္မွာကြယ္
မိဘတိုင္းကကြယ္”
သီခ်င္းသံက အ႐ိုးထဲလႊင့္
ေဘာင္းဘီတိုတို ေပါင္သားေဖြးေဖြး
ဆံပင္ရဲရဲေလးမ်ား
ေရႊေခတ္ထဲ
ဘယ္သူ႕နာမည္နဲ႔ ရင္နာရမလဲ
ကိုယ့္နာမည္ ကိုယ္ ဇီးထုတ္ထုပ္ျပီး
ေရာင္းမိတယ္ ။ ။
- တို း ေ ႏွ ာ င္ မို း -
“ငါတို႔ ဗမာျပည္မွာကြယ္
မိဘတိုင္းကကြယ္”
သီခ်င္းသံက အ႐ိုးထဲလႊင့္
ေဘာင္းဘီတိုတို ေပါင္သားေဖြးေဖြး
ဆံပင္ရဲရဲေလးမ်ား
ေရႊေခတ္ထဲ
ဘယ္သူ႕နာမည္နဲ႔ ရင္နာရမလဲ
ကိုယ့္နာမည္ ကိုယ္ ဇီးထုတ္ထုပ္ျပီး
ေရာင္းမိတယ္ ။ ။
- တို း ေ ႏွ ာ င္ မို း -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ေမာစရာမ်ားထဲမွ ရယ္စရာမ်ား
“ဘာေႀကာင့္ပါလိမ့္”
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေရခ်ိန္ကိုက္ေသာက္စားျပီး အရက္ဆိုင္မွ ျပန္လာသည္။
လမ္းတြင္ ...
" ေဟ့ေကာင္ တင္ေမာင္ ၊ အေရွ႕မယ္ မီးလင္းေနတာ ေဆးဆိုင္လား "
" ေအး ဟုတ္တယ္ ၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲ "
" ေဆးတစ္ခြက္ေလာက္ ၀င္ စပ္ ရေအာင္လား "
" ဟင္ ဘာျဖစ္လို႕လဲကြ "
" ေခါင္းထဲမွာ နဲနဲ မူးလာသလားလို႕ "
---------------------------------------------------------------------------
“ေရွ႕ေန”
အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ ေထာင္သားႏွစ္ဦးစကားေျပာေနသည္။
" ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ အသံုးမက်လို႕ က်ဳပ္ဒီေန႕ ဒီကိုေရာက္လာတာ၊
ႏွစ္အေတာ္ႀကာ ေနရဦးမယ္ "
" က်ဳပ္ေကာ ဘာထူးေသးလဲ ၊ ေရွ႕ေနေတြမေကာင္းလို႕ ဒီထဲကိုဒီေန႕ပဲ ေရာက္လာတာ "
စကားေျပာေနရင္း အခန္းေထာင့္တြင္ မီးခြက္တစ္လံုးကို ၄င္းတို႕ႏွစ္ေယာက္
ျမင္ေတြ႕ေလသည္။ တစ္ေယာက္က ထိုမီးခြက္ကို ထယူျပီး ...
" အျပင္မွာတုန္းက ဖတ္ဖူးတဲ့ ေမာင္ေကာင္းထိုက္ဟာသစာအုပ္ထဲက မီးခြက္ေစာင့္
ဂ်င္မနီနဲ႕တိုးရင္ေတာ့ ပြ ျပီ ငါ့ေကာင္ေရ "
" မျဖစ္နိုင္တာကြာ ၊ ဒါေပမယ့္ ထူးလို႕ထူးျငား တစ္ခုခုလုပ္ႀကည့္ကြာ "
ေထာင္သားသည္ မီးခြက္ ကို ပြတ္ေလ၏။ ပါးစပ္မွလဲ မီးခြက္ေစာင့္နတ္
မီးခြက္ေစာင့္နတ္ ဟု ေရရြတ္ေလသည္။
အခ်ိန္အတန္ငယ္ ႀကာသြားသည္။ ဘာမွထူးျခားမႈတစ္စံုတစ္ရာမျဖစ္လာေခ်။
လက္ေလွ်ာ့ကာ မီးခြက္ကို နဂိုေနရာတြင္ျပန္ထားလိုက္သည္။
ထိုစဥ္ မီးခြက္အတြင္းမွ အသံထြက္လာသည္။
" မိတ္ေဆြတို႕ .. က်ေနာ္ဟာ ဂ်င္မနီပါ ၊ ဒ႑ာရီထဲက ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္
ေသာက္သံုးမက်လို႕ ဒီမီးခြက္ထဲမွာ အခ်ဳပ္ခံထားရတာပဲ။
ထမင္းစား ေခါင္းေလာင္းထိုးတဲ့အခါ က်ေနာ့္ကို အသိေပးေစလိုပါတယ္။ "
---------------------------------------------------------------------------
“သတိေပးခ်က္”
ေျမာက္ဥကၠလာပျမိဳ႕နယ္မွ ေရႊေပါက္ကံျမိဳ႕သစ္သို႕ ေျပးဆြဲသည္႕ ေအာက္ဆိုဒ္ကား မွ
စပယ္ယာက ခရီးသည္မ်ားကို
ေအာက္ပါအတိုင္း သတိေပးသည္။
" ကန္စြန္းရြက္ေတြပဲ အညႊန္႕အရြက္ အသစ္ျပန္ထြက္ပါတယ္။ ခရီးသည္မ်ား ရဲ႕
ေခါင္းမ်ား လက္မ်ားအား ကားျပင္ပသို႕ ထုတ္မစီးပါနဲ႕ခင္ဗ်ာ "
---------------------------------------------------------------------------
“ကလဲ့စားေခ်တဲ့ သား”
မူလတန္းေက်ာင္းသားျဖစ္သူ သားငယ္ စာက်က္ေနသည္ကို ဖခင္ျဖစ္သူ
ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚမွ ႀကည့္ေနသည္။
သားျဖစ္သူ စာက်က္ေနသည္။
" က ၊ ခ ၊ ဂ ၊ ဃ ၊ င ၊ စ ၊ ဆ ၊ ဇ ၊ စ် ၊ ည ...... "
စာက်က္ေနသည္ကို ခဏရပ္ကာ ဖခင္ ျဖစ္သူဘက္သို႕ လွည့္ျပီး ကေလးက
ေမးခြန္းတစ္ခုေမးသည္။
" ေဖႀကီး ည ျပီးေတာ့ ဘာလဲဟင္ "
" ဟ... ည ျပီးေတာ့ ဋ ေပါ့ကြ . မင္း ေတာ္ေတာ္ညံ႕တာပဲ ၊ ငါ့သားလို႕ေျပာရမွာေတာင္
ရွက္တယ္ကြာ ၊ ေတာက္ "
သားျဖစ္သူက ျပန္ေျပာသည္။
" ဟာ .. ေဖႀကီးကလဲ ည ျပီးေတာ့ မနက္ေပါ့ဂ် ၊
သားေဖႀကီးလို႕ေျပာရမွာေတာင္ရွက္တယ္ဂ်ာ "
---------------------------------------------------------------------------
“စိတ္မပူပါနဲ႕”ဂ်ပန္နိုင္ငံသို႕အလုပ္သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ေနသည့္ သားျဖစ္သူထံ မိခင္ျဖစ္သူက
ဖုန္းဆက္သည္။
အေႀကာင္းမွာမူ ဂ်ပန္နိုင္ငံတြင္ မုန္တိုင္းတစ္ခု အႀကီးအက်ယ္တိုက္ခိုက္ေနသည္ကို
ေရဒီယိုမွတဆင့္ ႀကားသိရျပီး စိတ္ပူေသာေႀကာင့္
သားျဖစ္သူထံသို႕ဖုန္းဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။
" သား အဆင္ေျပရဲ႕လား၊ အဲ့မွာ မုန္တိုင္းက ေတာ္ေတာ္ျပင္းလား ၊ သတိထားေနာ္ ၊
သားအခု မုန္တိုင္းတိုက္ေနတဲ့ ျမိဳ႕နဲ႕နီးလား "
" ဟုတ္ကဲ့ေမေမ ၊ သားအခု မုန္တိုင္းတိုက္ေနတဲ့ျမိဳ႕ထဲမွာပါ "
" ဟယ္ .. သား ဒါဆို သတိထားပါ၊ အေမအရမ္းစိတ္ပူေနျပီ .. ခိုင္ခုိင္ျမဲျမဲ
ျဖစ္မယ့္တစ္ခုခု ကို ဆြဲကိုင္ထားပါ ၊
ဥပမာ ကုတင္တိုင္ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုကိုေပါ့သားရယ္ "
" စိတ္မပူပါနဲ႕ေမေမ ၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကုတင္ေရာ သားေရာ ေလထဲမွာ ပဲရွိပါေသးတယ္ "
- ေ မ ာ င္ မ င္ း သူ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ေခတ္တစ္ေခတ္ ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ (၂)
ပန္းကုံး အစြပ္ ခံရလုိ ့
ခါးကုန္းသြားတဲ့ ေကာင္မေလး
ဟုတ္တယ္…..
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
ခင္ဗ်ားတုိ ့ စားသုံးေနတဲ့ ရမၼက္က
ေပတစ္ရာလမ္းေပၚက အ၀တ္မဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့
ထမင္းတစ္နပ္ ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ နဲ ့ အိမ္မက္
ဟုတ္တယ္……
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
ဟီရိၾသတၱပ နဲ ့ လမ္းခြဲ လုိက္တဲ ့
ေကာင္မေလးမ်ားရဲ ့ လွ်ပ္ေပၚ ေလာ္လီမႈ
ဟုတ္တယ္…….
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
လက္ညႈိး ထုိးတဲ့ လူတစ္သုိက္
လွံ စုိက္မယ့္ လူတစ္သုိက္
ၾကားထဲက sucide လုပ္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္
ဟုတ္တယ္……..
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
ျမဳိ ့ျပကုိစိတ္နာလုိ ့ ဓာတ္တုိင္ေတြက
သူတုိ ့မ်က္လုံးေတြကုိ ကန္းထားခဲ့တာၾကာျပီ
ဟုတ္တယ္……
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
အေပ်ာ္ဖတ္ေတြ ကုိပဲ ေအာ္ က်က္ေနတဲ့
လူျပိန္းတစ္စု ရဲ ့ စာဖတ္ အသိ
ဟုတ္တယ္………
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
မလင္းပြင့္ ခ်င္ေတာ့ တဲ့ လူေတြ
မလင္းပြင့္ ႏုိင္ေတာ့ တဲ့ လူေတြ နဲ ့
အားမေလ်ာ့တဲ ့ငါတုိ ့ ….
ဟုတ္တယ္………..
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
ကြ်န္ေတာ့္
စိတ္ရဲ႕ အေရျပားက သူမနာမည္နဲ ့
ငရဲ
ဟုတ္တယ္………
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
- င ဂ်ဴ လုိ င္ -
ပန္းကုံး အစြပ္ ခံရလုိ ့
ခါးကုန္းသြားတဲ့ ေကာင္မေလး
ဟုတ္တယ္…..
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
ခင္ဗ်ားတုိ ့ စားသုံးေနတဲ့ ရမၼက္က
ေပတစ္ရာလမ္းေပၚက အ၀တ္မဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့
ထမင္းတစ္နပ္ ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ နဲ ့ အိမ္မက္
ဟုတ္တယ္……
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
ဟီရိၾသတၱပ နဲ ့ လမ္းခြဲ လုိက္တဲ ့
ေကာင္မေလးမ်ားရဲ ့ လွ်ပ္ေပၚ ေလာ္လီမႈ
ဟုတ္တယ္…….
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
လက္ညႈိး ထုိးတဲ့ လူတစ္သုိက္
လွံ စုိက္မယ့္ လူတစ္သုိက္
ၾကားထဲက sucide လုပ္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္
ဟုတ္တယ္……..
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
ျမဳိ ့ျပကုိစိတ္နာလုိ ့ ဓာတ္တုိင္ေတြက
သူတုိ ့မ်က္လုံးေတြကုိ ကန္းထားခဲ့တာၾကာျပီ
ဟုတ္တယ္……
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
အေပ်ာ္ဖတ္ေတြ ကုိပဲ ေအာ္ က်က္ေနတဲ့
လူျပိန္းတစ္စု ရဲ ့ စာဖတ္ အသိ
ဟုတ္တယ္………
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
မလင္းပြင့္ ခ်င္ေတာ့ တဲ့ လူေတြ
မလင္းပြင့္ ႏုိင္ေတာ့ တဲ့ လူေတြ နဲ ့
အားမေလ်ာ့တဲ ့ငါတုိ ့ ….
ဟုတ္တယ္………..
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
ကြ်န္ေတာ့္
စိတ္ရဲ႕ အေရျပားက သူမနာမည္နဲ ့
ငရဲ
ဟုတ္တယ္………
ပစ္စလတ္ခပ္ ပ်က္လက္စေခတ္ ။ ။
- င ဂ်ဴ လုိ င္ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
အေလအလြင့္ဓားခ်က္မ်ား နဲ႔ ကိုခရမ္း
ေ၀းကြာျခင္းလမ္းမေတြကို အနီးကပ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ခ်ံဳ႕လိုက္ၾကမယ္ ။
မိတၱဴစက္တစ္လံုး လိုေကာင္းလိုလိမ့္မယ္ ။ ေန႔တစ္ေန႔အတြက္
နားခိုရာ ၊ အိပ္စက္ရာ ၊ ကုတင္ေျခရင္းဆီေရာက္တဲ့အထိ ၊
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြကို ခ်ံဳ႕ထားလိုက္ၾကမယ္ ။
ဟင့္အင္း ၊ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မျပန္ခ်င္ေသးဘူး ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ၊
ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ ၊ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ ၊ ကဗ်ာဆရာ
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ၊ လမ္းေလးဆယ္ထိပ္မွာ ၊ ပိေတာက္ရိပ္မွာ ၊
ဟန္နီမွာ ၊ မကၠဆီကန္ ညေနခင္းမွာ ၊ ထိုင္ခ်င္ေသးတယ္ ။
ကဗ်ာေတြ ရြတ္ေနခ်င္ေသးတယ္ ။ ကဗ်ာေရးရာ ၊ ကမာၻေရးရာ
စသည္ျဖင့္ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေအာ္ဟစ္ေနခ်င္ေသးတယ္ ။
ဒီည ဒီခႏၶာကိုယ္ကို ဒီမွာပဲ အေသေကာင္တစ္ေကာင္လို
ျမွဳပ္ႏွံပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ ။ ဒါမွမဟုတ္ ဆက္လက္ရွင္သန္ေအာင္ ၊
စိုက္ပ်ိဳးထားလိုက္ခ်င္တယ္ ။
စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါစို႔ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲက ႏွလံုးသားကို
ထုတ္ပစ္လိုက္ၾကပါစို႔ ။ ညဘက္အလုပ္ဆင္းလာမယ့္ အိမ္ေဖာ္
မိန္းမငယ္တစ္ေယာက္ ၊ ခိုးသားဓားျပတစ္ေယာက္ ၊ လူေလလူလြင့္
တစ္ေယာက္ ၊ ရဲအရာရွိတစ္ေယာက္ ။ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို
ႏွလံုးသားနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာလား ၊ ၀တၱရားအတြက္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာလား ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ႏွလံုးသားေတြ မရွိေတာ့ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ
ထိန္းခ်ဳပ္ခံယႏၱရားစနစ္ထဲမွာ ၊ စနစ္တက်လည္ပတ္ေနတဲ့ စက္ရုပ္ေတြ ။
အေမ .. ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကို ေစာင့္မေနနဲ႔ေတာ့ ။ အယ္လ္ကိုေဟာနံ႔
သင္းပ်ံ႕ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က ၊ အေမ့အတြက္ ေခၽြးသိပ္စရာ
တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ် ထြက္က်လာဖို႔မရွိဘူး ။ သားဆိုးတစ္ေယာက္အတြက္
အေမ့ဂုဏ္သေရေတြ ညွိဳးႏြမ္းခဲ့ရျပီ ။ စိတ္မခ်လက္မခ်ပဲ အိပ္ပါေတာ့ ေမေမ ။
ညဟာ ပံုမွန္ထက္ပိုတဲ့ ေမွာင္မိုက္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ၊ တိတ္ဆိတ္မႈဟာ ပိုမို
ၾကီးထြားလာတယ္ ။ မေကာင္းမႈဒုစရိုက္ေတြ ထင္ရွားရာအျဖစ္ ပိုမို
ၾကီးထြားလာတယ္ ။ အေၾကာက္တရားေတြကို စေပ့စ္တစ္ခုနဲ႔
ဖံုးအုပ္ထားလိုက္ၾကမယ္ ။ ျပႆနာဆိုတာေတြကို ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ျပီး
ေတ့ေပးလိုက္ၾကမယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ခုတင္နံေဘးက စားပြဲမွာ ၊
ဖုန္တက္ေနတဲ့ အံဆြဲတခ်ိဳ႕ ရွိေကာင္းရွိလိမ့္မယ္ ။ ဒါမွမဟုတ္
ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ က်န္းမာေရးကို ဆိုးရြားစြာ ထိခိုက္ေစႏိုင္ပါသည္
စာသား ၊ ဆိုးရြားစြာ ပ်က္ယြင္းေနတဲ့ အဆုတ္ပံု ကပ္ထားတဲ့
ငါးသံုးလံုး စီးကရက္ဘူး ရွိေကာင္း ရွိလိမ့္မယ္ ။ ကဲ .. ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
အဆုတ္ေတြကို မီးခိုးေငြ႕ေတြနဲ႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဖံုးအုပ္လိုက္ၾကစို႔ ။
ခင္ဗ်ားသြားေနတဲ့ ဘ၀ခရီးမွာ ေလယာဥ္ပ်က္က်သြားမယ္ ၊ ဆိုပါစို႔ ။
ခင္ဗ်ားရင္ဘတ္ထဲက အသက္ထက္ဆံုးစာခ်ဳပ္ကို မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္မယ္ ၊
ဆိုပါစို႔ ။ သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္ျခင္းေတြ ၊ အိမ္ေထာင္ျပိဳကြဲမႈေတြဟာ
လူမႈေရးနယ္ပယ္ရဲ႕ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္မွာ ဒုနဲ႔ေဒး ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျပီးရင္
ဘာကို တန္ဖိုးအထားဆံုးလဲ ။ လူမႈဆက္ဆံေရးဟာ ဆစ္ဖလစ္ေရာဂါ ျဖစ္ေနတယ္ ။
တဆစ္ဆစ္နဲ႔ နာက်င္ကိုက္ခဲေနတယ္ ။ တခ်ိဳ႕က ဒိုင္ေၾကာင္ေတြ ၊ ဒိုင္စားဂဏန္းေတြ
ရြတ္ၾကတယ္ ။ တခ်ိဳ႕က အေမ့မ်က္ရည္ေတြ ခိုးထုတ္ၾကတယ္ ။ တခ်ိဳ႕က
ပူေလာင္မႈေတြကို ဖံုးအုပ္ထားၾကတယ္ ။ တခ်ိဳ႕က ေက်ာ္ၾကားမႈေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ပိတ္ေလွာင္ပစ္လိုက္ၾကတယ္ ။ ေက်းဇူးတရားဟာ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ်
ေအးခဲသြားတယ္ ။ မာေၾကာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျခင္းက ေပ်ာ့ညံ့ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ ။
“တစ္”ၾကိဳး တစ္ေခ်ာင္း ျပတ္ရံုနဲ႔ ဂီတက ေသျပီတဲ့လား ။ လေရာင္ရဲ႕ဂီတဟာ
ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ျဖစ္ပါေစ ။
စာအုပ္ ေလးငါးအုပ္ ဖတ္မယ္ ။ ၾကယ္ေတြကို ေငးမယ္ ။ သူေရာက္လာမယ္ ။
စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း လြန္ေလျပီးေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားဆီ ျပန္ေရာက္သြားမယ္ ။
သက္တန္႔တံတားေပၚမွာ ၊ ဧရာ၀တီကို ဘယ္သူ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သလဲ ။
မုန္တိုင္းခတ္သံေတြၾကားတယ္ ။ ေကာင္းကင္တံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္တာနဲ႔
ျဖဴစင္ႏူးညံ့ျခင္းေတြ ျပိဳက်လာတယ္ ။ ကိုခင္၀မ္းေရာ ဘယ္လိုလဲ ။
ေတာင္ကုန္းေလးတစ္ခုေပၚမွာ ႏွင္းေ၀ ေ၀ေနတုန္းပဲလား ။
ဆယ္လမြန္ငါးတို႔ ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ျပီလား ။ ေတာင္ေပၚမွာ အ၀ါေရာင္ပန္းတို႔
ပြင့္ေနျပီလား ။ ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕ အေ၀းမွာပဲလား ။ လေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ေနဆဲပဲလား ။
ဒီလိုပဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ လြမ္းရပါတယ္ ။ အို .. ေမာင္ဒီ ၊ သေဘာတူရင္
၀ီစကီတစ္ျပားနဲ႔ ၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ၊ ခင္၀မ္းနဲ႔ ဗန္ဂိုးအေၾကာင္း ဆက္ေျပာမယ္ ။
ၾကယ္ေတြစံုျပီလား ။ ဗင္းဆင့္သီခ်င္းကို ဆိုၾကမယ္ ။ ဆိုက္ပရက္စ္လမ္းကို
ေလွ်ာက္ၾကမယ္ ။ နားရြက္သုပ္တစ္ပြဲနဲ႔ ၊ မိန္းမပ်က္တစ္ေယာက္နဲ႔ ။
- သ င္ း ကြဲ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဒါနဲ႔ ဟိုဒင္းေလ ဟိုဒင္းဆိုလို႔
ဟုတ္ပါျပီ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့ စိတ္ေက်နပ္ဖို႔ အဆင္ေျပဖို႔ပဲ
ဘာလုပ္ဖို႔ ကဗ်ာထဲဝင္ထိုင္ေနတာတုန္း ထ ဟိုဘက္သြားထိုင္
ခင္ဗ်ားအလွည့္မေရာက္ေသးဘူး မဂၢဇင္းေၾကာ္ျငာေတြတျဗတ္ျဗတ္လွန္
(ထိုင္ေစာင့္ေနရတာ)ေတာ့ သိပ္ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတာပဲ
တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ အင္းအဲဂူးဂဲလ္လုပ္မွအဆာေျပတာမ်ိဳး
ဝင္းဒိုးေလးေရွာ္ပင္ဦးမွ ဒီမ်က္ကပ္မွန္နဲ႔ဆို အမနဲ႔သိပ္လွမွာ
မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ျဖဲအထည့္မခံရခင္/ ဆိုင္ထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔
ေနာက္ကေတာက္ေလွ်ာက္ကပ္ပါ မ်က္ေတာင္မခတ္ႏိုင္ခင္/
ႏႈတ္ခမ္းနီျပီး မိတ္ကပ္ျပီး အိုင္းလိုင္နာျပီး ယူပါဦးယူပါဦး အလွဴ
ဘယ္သူကဘယ္သူ႕ကိုလွဴ ဘရန္းေကာင္တာတစ္ခုေရွ႕ မျပီးႏိုင္ခင္/
ခပ္ေပါက္ေပါက္သူ႕ကိုဆြဲေခၚ အံုးးးအံုးးးးး
နံရံကိုလက္သီးနဲ႔ထိုးရင္က်ိဳးမယ္ ျဖတ္လိုက္ကေလး
အိုးတိုက္ဖြဲျပာသည္ကေလးေလး လွည့္ၾကည့္ - သူမကိုျမင္ - လွည့္ထြက္
အိုးတိုက္ဖြဲျပာနဲ႔ သူမဘာဆိုင္တုန္း အိုးတိုက္ဖြဲျပာ အိုးတိုက္ဖြဲျပာ
ကိုေက်ာ္အတက္ ေနာက္နားမွ ဟိတ္ေကာင္ လိုက္ လိုက္ ေမ့လိုက္
နင္နဲ႔ငါမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား ေအာက္အက်ခံျပီးေမးလည္း အေျဖက ႏိုး
ေမ့လိုက္ဒီလိုေကာင္မ်ိဳး တစ္ခုစြန္႔မွေနာက္တစ္ခုစားရမွာ
ပိုေကာင္းတဲ့လူရွိ/မရွိ ေရာင့္ရဲျခင္းကိုဘယ္လိုေကာက္မလဲ ရိုးရိုးလား
ဒစ္ဂ်စ္တယ္လား ဓါတ္ပံုကိုေဇာက္ထိုးလုပ္လည္း
စကတ္ဟာလွန္မသြားဘူး ကိန္းျပည့္လိုခ်င္တဲ့အခါ (၅နဲ႔အထက္ဆို)
ေရွ႕ဂဏန္းကိုတစ္တိုးသလို ယၾတာေတာ့ေပးလိုက္မယ္
ငါေဗဒင္မေဟာတတ္ဘူး ေဟာ ၾကည့္
ဘယ္သူေတြဝင္ထိုင္ေနျပန္ျပီလဲ။ မေလာက္ငွေသး ခဏေစာင့္
စမ္းသပ္ဆဲမို႔ ဟုတ္တယ္။
- မ ယ္ ေ ယြ း -
၂၀၁၁ ၾသဂုတ္ ၂၉
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
နွင္းတစ္ညရဲ႕ ေနာက္ဆံုးက်မ္းစာ
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက…………
ဘုရားမၾကိဳက္တာေတြသိပ္လုပ္တတ္တဲ့
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။
တစ္ေန႔မွာ သူဟာ……………..
ဗီးနပ္စ္မၾကိဳက္တဲ့အလုပ္တစ္ခုကိုလည္း လုပ္လိုက္မိသတဲ့။
အဲဒီအရာကေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာပါ။
အဲဒီေကာင္မေလးဟာ အဲဒီစကားကိုၾကားရတဲ့အခ်ိန္မွာ တုန္လႈပ္စိတ္ပ်က္သြားခဲ့တယ္။
ေကာင္မေလးက ဗီးနပ္စ္ရဲ႕တမာန္ေတာ္တစ္ဦးျဖစ္ေနတယ္ေလ။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး…………..
နတ္ဘုရားေတြဟာ ေကာင္ေလးကို ဒဏ္ခတ္လိုက္ၾကတယ္။
အဓိကျပစ္ခ်က္ကေတာ့…
(၁) မမီွတဲ့ပန္းကို တုတ္နဲ႔လွမ္းထိုးျခင္း။
(၂) အမဲရိုးျဖစ္ၿပီး ဟင္းအိုးကို အားမနာျခင္း။
(၃) အႏူလက္က ေရႊခြက္ႏႈိက္ျခင္း။
….. စသျဖင့္ေပါ့ေလ။
နတ္ဘုရားေတြက ပုဒ္မေတြ ပုဒ္ထီးေတြ ပုဒ္ေဂးေတြ မ်ဳိးစံုထုတ္ၿပီး ေကာင္ေလးကို ခံုရုံးတင္သတဲ့။
ေကာင္ေလးကေတာ့ ေအးေဆးပါပဲ။ သူက ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔
အရာရာကိုရင္ဆိုင္ျပမယ္ ဘာညာသရကာ ေလွ်ာက္ေတြးေနတာေပါ့။ သူ႔မွာ သက္ေသျပစရာဆိုလို႔ ဒါပဲရွိတာကိုး။
စီရင္ခ်က္ခ်မယ့္ေန႔မွာ…
ေကာင္ေလးက ခံုရံုးအလယ္က ၀က္ျခံထဲမွာ ေကာင္မေလးအတြက္ရည္ရြယ္ၿပီးေရးထားတဲ့
ကဗ်ာရွည္တစ္ပုဒ္ကို တင္းတင္းဆုပ္လို႔။ ဗီးနပ္စ္ကိုယ္တိုင္ခံုရံုးေပၚ တက္လွမ္းလာခဲ့တယ္။
သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳသေကၤတျဖစ္တဲ့ ေၾကာင္နက္တစ္ေကာင္ကိုပိုက္လို႔ေပ့ါ။
ဗီးနပ္စ္ဟာ ေကာင္မေလးကို ဘယ္ေယာက္်ားေလးမွ အနားအကပ္မခံေစရဆုိတဲ့ အမိန္႔စာနဲ႔အတူ
လူ႔ျပည္ကို ေစလႊတ္ထားတာပါ။ ေကာင္ေလးကေတာ့ ဒါေတြ ဘယ္ဂရုစုိက္မလဲ။
သူက ဘုရားမၾကိဳက္တာေတြကိုမွ ေရြးလုပ္တတ္သူတစ္ဦးမဟုတ္လား။
ခံုရံုးတစ္ခြင္လံုး ဖုန္မႈန္႔က်သံေတာင္မၾကားရေလာက္ေအာင္ ဆိတ္ျငိမ္။
ဗီးနပ္စ္က ေကာင္ေလးကိုေမးတယ္။
““ခ်စ္တယ္လို႔ မဆင္မျခင္ေျပာခဲ့တဲ့အတြက္ သင့္မွာ အျပစ္ရွိတယ္””
ေကာင္ေလးက ေခါင္းကိုခါတယ္။
““အျပစ္ကို ျငင္းဆိုတယ္””
အနားမွာေစာင့္ၾကပ္ေနၾကတဲ့ နတ္ဘုရားတခ်ဳိ႕ရဲ႕ လွံသြားဓားသြားေတြ
ေကာင္ေလးနံၾကားဆီေျပးေထာက္တယ္။ ေကာင္ေလး မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္ျပံဳးပါတယ္။
သူဟာ ေ၀ဒနာတစ္ရပ္ကို ၾကိတ္မွိတ္ခံစားေနရပံုလည္းေပၚတယ္။
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က ေသြးတစ္စကိုဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္ ဖြဖြသုတ္လိုက္ၿပီး….
““ခင္ဗ်ား မတရားဘူး ဗီးနပ္စ္””
လံွသြားဓားသြားေတြ အသားထဲ နစ္၀င္သြားတယ္။
ေကာင္ေလးက လက္ထဲက စာရြက္ကို ျဖန္႔တယ္။
စာရြက္ထဲမွာပါတဲ့ ကဗ်ာစာသားေတြကို တစ္လံုးခ်င္း
တစ္ေၾကာင္းခ်င္း ရြတ္ဆိုတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕ က်မ္းစာ။
တစ္ေန႔ညက
သိမ္းထားတဲ့ နင့္ဓာတ္ပံုေလးကို စိုက္ၾကည့္ျပီး
ညၾကီးမင္းၾကီး တရားထမွတ္ျဖစ္တယ္
အဲဒီတရားက ခ်စ္ျခင္းတရားပဲဆိုပါစို႔
“နင့္ရင္ထဲမွာ ငါရွိရဲ႕လား”ဆိုတဲ့ ဂါထာကို
အေခါက္တစ္ေထာင္ ဥံဳခံရြတ္ရင္း
နင့္အေပၚခ်စ္တဲ့အခ်စ္မွာ
ငါဟာ သိဒိၶေပါက္ခဲ့ပါတယ္။
ေကာင္းကင္ေပၚမွာ
ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စင္း ပ်ံသြားတာေတြ႕တိုင္း
ငါက အားငယ္စိတ္နဲ႔ ရပ္ၾကည့္မိတယ္
ျပီးေတာ့လည္း ျပီးသြားတာေပါ့
ငါကလည္း ငါပါပဲ
ေလတိုက္လို႕ သစ္ရြက္လႈပ္ရင္ေတာင္
ခ်စ္သူကိုလြမ္းျပီး မ်က္ရည္၀ဲတဲ့ေကာင္။
အြန္လိုင္းေပၚက ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတဲ့မီးလံုးေလး
ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာမလား
ကေယာင္ေခ်ာက္ျခားနဲ႔ “အို..ေအး..ေအ” လို႔ ငါထရြတ္တယ္
ဒီမွာက ေန႔ဆို နင့္ဆီမွာ ည
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ဆံုခ်ိန္ေတြက သိပ္မလွပါဘူးကြာ။
တရားခြင္တစ္ခုလံုး ေကာင္ေလးရဲ႕ က်မ္းစာရြတ္ဖတ္သံက ဟိန္းဟိန္းထေနရဲ႕။
နတ္ဘုရားေတြ နားပိတ္ထားၾကရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေနရာမွာတင္ မူးလဲသြားၾက။
ဗီးနပ္စ္ကိုယ္တိုင္ တဆတ္ဆတ္တုန္။
ႏွင္းမႈန္ေတြ …. ၀ါး… အမ်ားႀကီးပဲ။
တရားခြင္တစ္ခုလံုးဆီ ႏွင္းမႈန္ေတြၾကဲက်လာလိုက္တာ။
…………………………………………………………………
““ေညာင့္… ခီြး….. ၀ုန္း””
ဗီးနပ္စ္ရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ ၀ပ္ေနတဲ့ေၾကာင္နက္က ေကာင္ေလးကို ေျပးခုန္အုပ္တယ္။
ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး လြတ္က်သြားတဲ့ ကဗ်ာစာရြက္ကို ေၾကာင္နက္က လက္သည္းေတြလွစ္ခနဲထုတ္ၿပီး
တစ္စစီျဖစ္ေအာင္ ျဖဲဆုတ္ပစ္လိုက္တယ္။
ေကာင္ေလးလဲက်ေနရာကေန ဟက္ခနဲတစ္ခ်က္ရယ္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့လည္း သူ႔ပင္ကိုယ္အတိုင္း ေအးေဆးေပါ့။ ဒီကဗ်ာစာရြက္က
မိတၱဴၾကီးပဲဟာ။ ရပါတယ္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ တရားခြင္ကိုျပန္စပါတယ္။
ဗီးနပ္စ္က ေကာင္ေလးကို ေစ့ေစ့စိုက္ၾကည့္ၿပီး အမိန္႔ျပန္တမ္းကို ရြတ္ဖတ္တယ္။
““ သင္သည္…….
မေျပာသင့္ မေျပာထိုက္ မေျပာအပ္ေသာ မိန္းမငယ္အေပၚ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့ျခင္းမွာ အျပစ္ျဖစ္သည္။
ကမၻာေၾကေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေၾကသကဲ့သို႔ ထိုအျပစ္သည္လည္း မေၾကေစရ။
ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ နတ္ဘုရားအေပါင္း ေကာင္းခ်ီးမျပဳသေရြ႕ သင္၏အခ်စ္ဓာတ္တို႔ ဖုန္မႈန္႔ျဖစ္ေစ။
မိန္းမငယ္သည္လည္း သင့္အေပၚျမင္အပ္ၾကားအပ္သိအပ္ေသာ အာရံုအလင္းမ်ားေပ်ာက္ကြယ္၍
ဘယ္ေသာအခါမွ သင့္ကို မွတ္မိသိျမင္ျခင္းမရွိေတာ့ေစရ။
အျပစ္အတြက္ သင္၏ ႏွလံုးသားသည္ ထာ၀ရပတ္လံုး ေက်ာက္စုိင္ထုသာ ျဖစ္ေစ။
ခ်စ္သည္ဟူေသာစကားလံုးကို အသၤေခ်အသိန္းသိန္း ကမၻာအသန္းသန္း ထပ္မံေျပာဆိုခြင့္ပိတ္လိုက္သည္။
ထို႔အျပင္ လူသားတစ္ဦးအေနျဖင့္ သင္ရရွိအပ္ေသာ သစၥာ၊ ေမတၱာ၊ အၾကင္နာ၊ ဂရုဏာ၊ မုဒိတာ အရပ္ရပ္ကို
သင့္အေပၚသက္ေရာက္ျခင္းမရွိေစရန္ ရုပ္သိမ္းလိုက္သည္။
ဤ အမိန္႔သည္ ဒ႑ာရီအဆက္ဆက္တည္ေစသတည္း………….””
အဲဒီေန႔ကစၿပီး…
ဒီကမၻာၾကီးေပၚမွာ ေကာင္ေလးေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္။
ေကာင္မေလးကေတ့ာ ဗီးနပ္စ္ရဲ႕က်ိန္စာအရ ေကာင္ေလးကို စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။
သာမန္လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ပဲ သူ႔ရဲ႕ ဘ၀သက္တမ္းကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ကုန္ဆံုးျဖတ္သန္းရင္း ခ်စ္စဖြယ္တည္ရွိေနဆဲပါ။
အဲဒီကိစၥဟာ လူမသိသူမသိျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖစ္တာမို႔ ဒ႑ာရီပံုျပင္ေတြထဲမွာလည္း
မၾကားသိခဲ့ၾကပါဘူး။ ဗယ္လင္တိုင္းေန႔ေတြမွာလည္း ခ်စ္သူေတြႏႈတ္ဖ်ားမွာ မေျပာဆိုခဲ့ၾကပါဘူး။
အရာအားလံုးကို ဗီးနပ္စ္က အေမွာင္ခ်ထားခဲ့တာေလ။
နတ္ဘုရားတခ်ဳိ႕ကေတာ့ တစ္ခါတေလ တိမ္တိုက္ခရီးႏွင္ရင္း ေကာင္မေလးကို
ျဖတ္ခနဲလွမ္းေတြ႕လိုက္တိုင္း ေကာင္ေလးကို စူးခနဲသတိရမိၾကတယ္။
ေကာင္ေလးရြတ္ဖတ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာရွည္ႀကီးကိုလည္း သူတို႔နားထဲ ျပန္ၾကားေယာင္ေနဆဲပါပဲ။
““အဲဒီေန႔က ႏွင္းမႈန္ေတြသည္းသည္းမည္းမည္း ရြာခဲ့တာ”” လု႔ိ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းစျမံဳ႕ျပန္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။
ခုခ်ိန္ဆို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ဘယ္အရပ္ဆီမ်ားေရာက္ေနမလဲလို႔ သူတို႔ေတြးမိၾကတယ္။
ေကာင္ေလးဟာ သူ႔ရဲ႕ ကဗ်ာက်မ္းစာကိုမ်ား ရြတ္ဖတ္က်ိန္ဆိုေနေလဦးမွာလား။
(၁)
ပံုျပင္အဆံုးမွာ လူငယ္ေလး သက္ျပင္းခ်မိသည္။
အဘုိးအိုကေတာ့ ေရွ႕မွမီးပံုထဲကို ထင္းတစ္ေခ်ာင္းထပ္ထည့္လိုက္ၿပီး
အေႏြးထည္ကို ခပ္တင္းတင္းေစ့လိုက္၏။
““အဘ””
““ေ၀””
““ဒီပံုျပင္က တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာလားဟင္””
““အင္း….””
““ဒါဆို… ေကာင္မေလးက ခု ဘယ္မွာလဲ””
““ ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္းတစ္ေနရာမွာ””
““ဟင္… ေကာင္ေလးကေရာ””
အဘိုးအိုက လူငယ္ေလးကို ခပ္စိမ္းစိမ္းၾကည့္သည္။ သူ႔အၾကည့္က
အေမွာင္ထဲမွေၾကာင္နက္တစ္ေကာင္၏ စူးရဲေသာမ်က္လံုးႏွင့္ တူလွတာေၾကာင့္
ေကာင္ေလးတြန္႔သြားသည္။
““ေလာကမွာ ကိုယ္န႔ဲမဆိုင္ဘူးလို႔ထင္ရတဲ့အရာေတြကို မသိခ်င္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲကြယ္။
မဆိုင္တာေတြကို သိရတာ ကိုယ့္အတြက္အက်ဳိးမရွိတဲ့အျပင္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ နာက်င္မႈေတြကို ျဖစ္ေပၚေစတတ္တယ္။
နာက်င္မႈကို ပန္းတစ္ပြင့္ပြင့္လာသလို ခံစားတတ္ခဲ့တာ သူတစ္ေယာက္တည္းရွိခဲ့တယ္။ အင္းေလ….
သူက ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့အလုပ္ေတြကိုမွ ေရြးလုပ္ရတာ ေပ်ာ္ေနတဲ့သူကိုး။ တစ္ေနရာမွာေတာ့ သူ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔
ကဗ်ာေတြေရးေနလိမ့္ဦးမွာေပါ့။ ေကာင္မေလးကိုလည္း သူသတိရေနလိမ့္ဦးမယ္ဆိုတာ အဘသိေနတယ္။
တစ္ေန႔ေန႔မွာေတာ့…………..””
မီးပံုကအရွိန္တက္လာကာ ၀ုန္းခနဲထေတာက္သည္။ ေတာအုပ္ေလးအတြင္း
အေအးဓာတ္က လ်င္ျမန္စြာပ်ံ႕ႏွံ႕လာသည္။
ေကာင္းကင္ႀကီးက နက္ရႈိင္းစြာ ေမွာင္နက္လွ်က္ရွိသည္။
ထုိစဥ္ ဟိုး အေ၀းဆီမွ ကဗ်ာရြတ္သံလိုလို …. က်မ္းစာဖတ္သံလိုလို
ပဲ့တင္လာတာကို အဘုိးအိုေရာ လူငယ္ေလးပါ ၾကားလိုက္ၾကရသည္။
ႏွင္းမႈန္မ်ား တဖြားဖြား က်ဆင္းလာေလသည္။
- ဥ ကၠ ာ ကို ကို -
၂၅.၈.၂၀၁၁
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
မနက္ျဖန္
ရုန္းရင္းကန္ရင္းနဲ႔ပဲ
ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ေလာကထဲ
ငါ့ကိုယ္ငါပဲ အေရွ႕ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္
ခြဲျခားဖို႔ကို ၾကိဳးစားေနခဲ့။
ေလာကရဲ႕သစၥာသာ အမွန္တရားဆိုရင္
ငါကေတာ့ အမွားတစ္ရန္ကို ရင္ခုန္ရတာ
ေမာေတာ့မေမာဘူး
ဒါေပမယ့္ . . .
ေနေစာင္းလာတယ္။
ေျပာၾက ေအာ္ၾက ဆဲၾက ေ၀ဖန္ၾက
ရိုးရိုးသားသားနဲ႕ပဲ
ဖိနပ္တစ္ရံကို ခၽြတ္ခ်ခဲ့။
ဦးေႏွာက္တစ္ျခမ္းကို ေဖာက္ခ်ခဲ့။
မ်က္စိတစ္ဖက္ကို ေပးဆပ္ခဲ့။
နားတစ္ခုကို ျဖတ္ထုတ္ခဲ့။
ဟန္ေဆာင္ေနျပီး သရုပ္ေဆာင္တာၾကာေတာ့
မနက္ျဖန္ေတြရဲ႕ ေပးအပ္တဲ့ ေအာ္စကာဆုေတြကို
ငါဘာသာပဲ ငါလက္ခံ . . .။
ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ဆိုေတာ့
ကိုယ္ဘ၀ကိုပဲ လံုးေခ်လိုက္တယ္
ျပီးေတာ့မွာ
ငါ့ဂူမွာ ငါအိပ္မယ္။
- ျဖိဳ း ေ ၀ -
ရုန္းရင္းကန္ရင္းနဲ႔ပဲ
ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ေလာကထဲ
ငါ့ကိုယ္ငါပဲ အေရွ႕ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္
ခြဲျခားဖို႔ကို ၾကိဳးစားေနခဲ့။
ေလာကရဲ႕သစၥာသာ အမွန္တရားဆိုရင္
ငါကေတာ့ အမွားတစ္ရန္ကို ရင္ခုန္ရတာ
ေမာေတာ့မေမာဘူး
ဒါေပမယ့္ . . .
ေနေစာင္းလာတယ္။
ေျပာၾက ေအာ္ၾက ဆဲၾက ေ၀ဖန္ၾက
ရိုးရိုးသားသားနဲ႕ပဲ
ဖိနပ္တစ္ရံကို ခၽြတ္ခ်ခဲ့။
ဦးေႏွာက္တစ္ျခမ္းကို ေဖာက္ခ်ခဲ့။
မ်က္စိတစ္ဖက္ကို ေပးဆပ္ခဲ့။
နားတစ္ခုကို ျဖတ္ထုတ္ခဲ့။
ဟန္ေဆာင္ေနျပီး သရုပ္ေဆာင္တာၾကာေတာ့
မနက္ျဖန္ေတြရဲ႕ ေပးအပ္တဲ့ ေအာ္စကာဆုေတြကို
ငါဘာသာပဲ ငါလက္ခံ . . .။
ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ဆိုေတာ့
ကိုယ္ဘ၀ကိုပဲ လံုးေခ်လိုက္တယ္
ျပီးေတာ့မွာ
ငါ့ဂူမွာ ငါအိပ္မယ္။
- ျဖိဳ း ေ ၀ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
အနာဂတ္က ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို အနာဂတ္မွာ သိခဲ့တယ္ ။ ခင္ဗ်ား ဘာေတြးေနမလဲဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုလည္း အဲ့ဒီလိုပဲ ေျပာခဲ့တယ္ ။
မင္း ဘယ္ကလာတာလဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေမးခဲ့တယ္ ။
အနာဂတ္ကလာတာပါ လို႔ သူျပန္ေျပာခဲ့တယ္ ။ သူ႕ရဲ႕ မူလဇစ္ျမစ္ဟာ သူနဲ႔
အလြန္ေ၀းကြာျပီး ၊ အခုလက္ရွိ ပစၥဳပၸန္နဲ႔ အဆက္အစပ္ သိပ္မရွိလွဘူး ။
သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္း ဘာမွ သိပ္မသိဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လူေနမႈစနစ္နဲ႔
သိပ္မရင္းႏွီးဘူး ။ သူေျပာျပသေလာက္ေတာ့ အနာဂတ္ကာလမွာ ဘာကိုမွ
တရားေသ ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ မရဘူး ။ အလုပ္နဲ႔ လက္ မျပတ္ဘဲ လုပ္ေနရမယ္ ။
ျငင္းခံုရန္ျဖစ္ရမႈေတြ ပိုမ်ားလာမယ္ ။ သူ အနာဂတ္ကေန ပစၥဳပၸန္ကို လာခဲ့ရတဲ့
အေၾကာင္းရင္းက သူ အရမ္းခ်မ္းသာခ်င္တယ္ ။ ဘယ္ေလာက္အထိလဲဆိုရင္
ဘာအလုပ္မွမလုပ္ဘဲ အျမန္ဆံုး ခ်မ္းသာခ်င္တာမ်ိဳး ။ အခုဆိုရင္
သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြ ျဖစ္လာခဲ့ျပီ ။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို
ေငြပံုေပးျပီး ၀ယ္ခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုေျပာခဲ့ပါတယ္ ။
အဲ့ဒါဟာ အရမ္းကို ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲလြန္းေနရာမက်ဘူးလား သူငယ္ခ်င္း လို႔ ။
ဒါေတြအားလံုးက သူရခဲ့တဲ့ အၾကံအတိုင္းပဲ လို႔ သူျပန္ေျဖတယ္ ။ သူ ရခဲ့တဲ့
အၾကံေတြအားလံုးနီးပါးက မိုက္ကယ္ ေဂ် ေဖာက္စ္ ဆီက လာတယ္ လို႔
သူ႕အေျပာအရ သိခဲ့ရတယ္ ။ မိုက္ကယ္ ေဂ် ေဖာက္စ္ ဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို႔
ကၽြန္ေတာ္ မသိသလို သူလည္း သိလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး ။
အခ်ိန္ရဲ႕ ဆက္လက္စီးဆင္းမႈသေဘာတရားကို ေျပာျပဖို႔ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္
ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္ ။ သူ ဘာမွမသိဘူး ၊ သူ႕မွာ ေျဖစရာ အေျဖမရွိဘူး ဆိုတာနဲ႔တင္
ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ပစ္လိုက္ရတယ္ ။ သူက အရမ္းဥာဏ္ေကာင္းတာေတာ့လည္း
မဟုတ္ဘူး ။ ေျပာရရင္ သူ႕မွာ အရမ္းရိုးရွင္းတဲ့ အေတြးပဲ ရွိတယ္ ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔
ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ဘဲ ေနခ်င္တာရယ္ ၊ ပိုက္ဆံေတြ မ်ားသထက္မ်ားေအာင္
လိုခ်င္တာရယ္ ။ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးပါပဲ သူ႕အေတြးက ။ အဲ့ဒီအခ်က္ကေတာ့
သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ရပ္အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။
အခ်ိန္ယႏၱရားဟာ ဘယ္လိုအလုပ္လုပ္တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ၊
အခ်ိန္ရဲ႕ ဆက္လက္စီးဆင္းမႈ သေဘာတရားအေၾကာင္း စတာေတြကို
ေဆြးေႏြးဖို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ။
သူကိုယ္တိုင္ လံုး၀ မသိသလို ၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေျခေျချမစ္ျမစ္ မသိတဲ့
အေၾကာင္းအရာေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ပိုျပီး ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့သူေတြ
အနာဂတ္ကာလမွာ ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလူေတြဟာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ကို ျပန္မလာေတာ့တာ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ့
ကံဆိုးမႈတစ္ရပ္ပဲ ။
သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေငြေၾကးေတြဟာ သူနဲ႔ အတူတကြ ရွိမေနဘူး ။ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္သာ
သူ႕ဆီက ပမာဏေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတဲ့ ေငြေၾကးတစ္ရပ္ ေခ်းခဲ့မယ္ဆိုရင္
သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေလာင္းကစားရံုတစ္ခုကို လက္ညွိဳးထိုးျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို
ေပးပစ္လိုက္မယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိေနတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကလည္း
ေလာင္းကစားထက္ ပိုျပီး အေရးပါတဲ့ အရာေတြကို လက္ခံရရွိျပီးသားဆိုေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းဆိုပစ္လိုက္မွာ ေသခ်ာေနတယ္ ။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းမယ္ဆိုတာ
သိျပီးသား ျဖစ္ေနမယ့္အတြက္ ရရွိလာမယ့္ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို တြက္ခ်က္ျပထားတဲ့
ဘ႑ာရွင္းတမ္းတစ္ေစာင္ ကၽြန္ေတာ့္ စာတိုက္ပံုးထဲ လာထည့္ထားမယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာေနတာပါပဲ ။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္မံျငင္းဆိုဦးမယ္ဆိုတာလည္း သူက သိေနဦးမွာပါပဲ ။ ရလာမယ့္
အက်ိဳးအျမတ္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀တစ္ခုလံုး ေျပာင္းလဲသြားေလာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔
သူ ထပ္ျပီး တိုက္တြန္းလိမ့္ဦးမယ္ ။ သူလိုခ်င္တာ ဘာလဲ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိေနတယ္ ။
သူလိုခ်င္တာ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကိုပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္သမွ်
အခ်ိန္ေတြအားလံုးကို သူ႕အတြက္ ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေရာ သူပါ
လက္ရွိထက္ပိုျပီး အမ်ားၾကီး ခ်မ္းသာသြားႏိုင္မယ္လို႔ သူ ေသခ်ာေနတယ္ ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာရွိတဲ့ သေဘာမတူညီမႈေတြအားလံုးကို
ေျခဖ်က္ပစ္လိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္ ။ ျပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္
အၾကီးအက်ယ္ ပြေပါက္တိုးခဲ့ၾကတယ္ ။ အရမ္းလည္း စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရတယ္ ။
မၾကံဳဖူးေလာက္ေအာင္ တုန္လႈပ္သြားခဲ့ရတဲ့အထိပဲ ။ အဲ့ဒီညမွာပဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ အၾကီးအက်ယ္ေအာင္ပြဲခံခဲ့ၾကတယ္ ။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ အတိတ္ကနဲ႔ မတူညီေတာ့တဲ့ ဘ၀သစ္တစ္ခုကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္ ။ ကဲ .. အရာအားလံုး ျပီးဆံုးသြားျပီ လို႔
ခင္ဗ်ား ထင္ေနတာလား ။ ဘ၀တစ္ခုရဲ႕ နိဒါန္းဆိုေပမယ့္ နိဂံုးလည္း
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သြားႏိုင္တာပဲေလ ။ ဒါကို ခင္ဗ်ား ေမ့မထားဖို႔ လိုတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တျခားလုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ ရွိသမွ် ေငြေၾကးေတြ ပံုေအာျပီး
အစျပဳခဲ့ၾကတယ္ ။ ကံမလိုက္ခ်င္ဘူးလို႔ပဲ ေျပာရမလား ။
ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရံႈးခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ က်ဆံုးခ်ိန္ ေရာက္ခဲ့ျပီ ။
လက္ထဲမွာ ျခဴးတစ္ျပားမွ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ေတာ့လည္း မဟုတ္ေပမယ့္ ၊
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ရွိတဲ့ ေငြေၾကးပမာဏက ဘာမွဆက္ျပီးလုပ္လို႔မရေတာ့ေလာက္ေအာင္
အထိနာခဲ့ၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းလည္း အရမ္းကို စိတ္ဓာတ္က်သြားခဲ့တယ္ ။
"သူ ပစၥဳပၸန္ကို ျပန္မလာဘဲ အနာဂတ္မွာပဲ ေနခဲ့သင့္တယ္" လို႔
ထုတ္ေဖာ္ျငီးျငဴရေလာက္ေအာင္ပဲ ။
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ မူလလုပ္ငန္း (သူနဲ႔ မဆံုခင္ကအထိ
လုပ္ခဲ့တဲ့) ကိုပဲ ျပန္လုပ္ခဲ့တယ္ ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ၊ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ပဲေပါ့ ။
သူကေတာ့ အိမ္မွာပဲ အျမဲက်န္ေနခဲ့ျပီး ၊ သူ႕မွာ တစ္ေန႔တစ္ျခား မ်ားျပားလာတာဆိုလို႔
စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းေတြပဲ ျဖစ္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အတြက္ စိတ္ပူရပါတယ္ ။
သူ႕အေနနဲ႔ အနာဂတ္မွာပဲ ေနသင့္တယ္လို႔လည္း ထင္ျမင္လာမိတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ သတိမထားလိုက္မိတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို သူလုပ္ခဲ့တယ္ ။
အဲ့ဒါဘာလဲ ဆိုေတာ့ သူ ဘဏ္တစ္ခုကို ေဖာက္ခဲ့တာပဲ ။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ သတင္းစာ
ေခါင္းစီးပိုင္းမွာ ဘဏ္ေဖာက္ခံရျခင္းသတင္းဟာ အက်ယ္တ၀င့္ ပါ၀င္လာတယ္ ။
ရဲေတြရဲ႕ လိုက္လံဖမ္းဆီးျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ သူဟာ စက္ဘီးတစ္စီးကို
အသံုးျပဳခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္ ။ သူ လာခဲ့တဲ့ အနာဂတ္ ဆိုတဲ့ ကာလမွာ
ကားကို မသံုးၾကေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕ ။ ကံမေကာင္းစြာပဲ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဟာ
ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေထာင္ဒဏ္က်ခံခဲ့ရတယ္ ။
အခုလက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ေနရာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔
ခင္ဗ်ား ေတြးေနမိျပီ မဟုတ္လား ။ ခင္ဗ်ားဟာ အခ်ိန္ကာလကို
ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။ ဒါေပမယ့္
ခင္ဗ်ားရဲ႕ လက္ရွိအခ်ိန္သာ ခင္ဗ်ားအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔ ။
ကၽြန္ေတာ္သာ အခ်ိန္ကာလကို ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္
ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္မယ္လို႔ ခင္ဗ်ားထင္သလဲ ။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မသိသလို တျခား ဘယ္သူမွလည္း သိလိမ့္မွာ
မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ ။
(Jeppe Grünberger ၏ ၀တၳဳတိုအား မွီျငမ္းပါသည္)
- ည ေ န ရူ း -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
အေပၚထပ္အေဆာက္အအံုသစ္ထဲ အေပါ့သြားခ်င္သလိုမ်ိဳး
ေရဒီယိုကိုဖြင့္လိုက္တိုင္း ေခါင္းေတြပါထထလင္းေနတာကိုယ့္လူ
အခင္းျဖစ္ပြားရာဟာ ေအာက္ထပ္ကေနစေလာင္တာ
စက္ယႏၱရားၾကီးမ်ားနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနေၾကာင္း ေအာက္ထပ္ကၾကိဳးဆြဲတယ္
လူတန္းစားသစ္ေတြထဲမွာ ခင္ဗ်ားေနတဲ့အလႊာဟာ မီးကင္ထားတဲ့
ဘယ္အျခမ္းလား၊ ေခတ္ျပိဳင္အေဆာက္အအံုမွာ
ခင္ဗ်ားေနတဲ့အလႊာကိုသာသိရင္ စာပို႔သမားကလည္း
ၾကိဳးလာဆြဲမွာပဲ၊ မီတာဖတ္သူကလည္း ၀ရန္တာက ခင္ဗ်ားေခါင္းကို
လွမ္းဖတ္ဖို႔လိုမယ္၊ အခြန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အိမ္တိုင္ရာေရာက္စနစ္
ေထာင္ထြက္လာခါစမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ခင္ဗ်ားဆီကေသာ့ကိုလွမ္းေတာင္းဖို႔
လုပ္မယ္ - သေဘၤာသားမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကလည္း ခင္ဗ်ားၾကိဳးမွာ တန္းလန္းၾကီး - ေငြစကၠဴ
စုတ္လိုေပ်ာ့တြဲက်ေနတဲ့ တနဂၤေႏြတခ်ိဳ႕၊ေခ်ာင္းသာတခ်ိဳ႕၊ ေငြေဆာင္တခ်ိဳ႕ နဲ႔ ဟာ၀ိုင္ယီတိမ္ျပာျပာ
တနဂၤေႏြမ်ား ခင္ဗ်ားၾကိဳးမွာ လာၾကိဳးေပးခံေနၾကတာကိုသာၾကည့္ေတာ့ ၊ ဒီေနရာမွာ လႊတ္ေတာ္
အမတ္ကအစ အမိႈက္သိမ္းမယ့္လူအထိဆို စကားကုန္ေရာပဲ
ခင္ဗ်ား ခုေလးတင္တက္သြားတယ္ဆိုပါလား၊ မ်က္မွန္နဲ႔
တိုက္ပံုအကၤ် ီနဲ႔၊ ေခါင္းေပါင္းေတြဘာေတြပါေသးလား မေမးလိုက္မိဘူး
အခုတင္ဆို အခုေလးကိုတက္သြားသတဲ့၊ ေျခသံေလသံ
ေလွကားတေလွ်ာက္လိုက္နားေထာင္၊ ေသြးလႊတ္ေၾကာအတိုင္းလိုက္ၾကည့္
ေသြခုန္ႏႈန္းသိပ္မ်ားေနရင္ ေရာက္တဲ့ေနရာကရပ္ေနလိုက္ပါလား ကိုယ့္လူ
အေပၚမွာေလတိုက္ေနတာကို အလံေတြလန္ေနတာနဲ႔ သိၾကည့္မယ္
- ေ ဇ ာ္ လူ စိ မ္ း -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ စသည္ျဖင့္ - ၁ ”
မိုးရြာၿပီးကာစမို႔ ေရေတြရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ လမ္းမကိုေငးၾကည့္ေနတဲ့ လူငယ္ (၃) ေယာက္ရွိခဲ့တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၅) ႏွစ္ (၂၀၀၅) ခုႏွစ္ရဲ႕
မိုးရာသီေန႔တစ္ေန႔မွာေပါ့။ ေကာ္ဖီခြက္ကိုယ္စီ စီးကရက္ကိုယ္စီနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနၿပီဆိုတာလည္း သတိမထားမိခဲ့ၾကဘူး။
ကားေတြသိပ္မျဖတ္တဲ့ လမ္းၾကားေလးမို႔ တစ္ခါတစ္ခါ သစ္ရြက္ေလတိုးသံကလြဲၿပီး ဘာမွမၾကားရဘူး။
အဲဒီလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးက သီခ်င္းလည္းမဖြင့္ဘူးေလ။ “ငါတို႔ရဲ႕ကဗ်ာေတြကို ဖတ္တဲ့သူေတြက
သိပ္မႀကိဳက္ဘူးလို႔ေျပာၾကတယ္ကြ”။ အဲဒီအသံက တိတ္ဆိတ္ေနမႈေတြကိုၿဖိဳခြဲလိုက္တာပဲ။
“ဘာလို႔လဲ” ... “သူတို႔နားမလည္လို႔တဲ့” ..။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲခိုးလိုးခုလုျဖစ္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သိထားတဲ့ကဗ်ာဆိုတာ နားလည္ဖို႔မဟုတ္ပါဘူး .. ခံစားဖို႔ပါ။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို နားလည္ႏိုင္မွ ခံစားလို႔ျဖစ္မွာလား။
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရဆိုတာ ခံစားမႈနဲ႔တိုင္းတာမွာလား နားလည္မႈနဲ႔တိုင္းတာမွာလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာကဗ်ာေတြရဲ႕
တည္ေဆာက္ပံုေတြေျပာင္းလဲခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေမြးခင္ကတည္းကပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမြးဖြားလာတဲ့ (၁၉၈၉) ခုႏွစ္ဝန္းက်င္မွာ
ျမန္မာေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ေနရပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာကိုမခံစားတတ္ခင္ကတည္းက ျမန္မာစာေပမွာ
အေျပာင္းအလဲလႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ေရွး႐ိုးစြဲသမားေတြနဲ႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲေတြလည္း ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ အခု (၂၀၀၀)ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ
ပိုၿပီးသြက္လက္တဲ့ လႈပ္ရွားေျပာင္းလဲမႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာကို စဖတ္ျဖစ္တာ “မမ ဝဝ ထထက” ဆိုတဲ့
မူလတန္းကဗ်ာေလးကတည္းကေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အိုင္ခ်င္းေတြ၊ ရတု ရကန္ေတြ၊ ေဒြးခ်ိဳး ေလးခ်ိဳးေတြကို ဖတ္လာရတဲ့အထိ ကဗ်ာကို
စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ ေက်ာင္းသင္႐ိုးတစ္ခုထက္ပိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ မခံစားတတ္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာကိုကဗ်ာလို ခံစားတတ္ခဲ့တာ
(၂၀၀၅) ခုႏွစ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားျဖစ္ကာစေလာက္ကမွ စတင္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္သက္ဆံုးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္က
တာရာမင္းေဝရဲ႕ မီးေတာက္ရစ္သမ္ကဗ်ာပါပဲ။
“သစ္ခုတ္သမားေတြ မရွိတဲ့တိုင္းျပည္မွာ
ငါလယ္သမားျဖစ္ခ်င္တယ္
နင္ ဘုရင္မ လာမလုပ္ရဘူးေနာ္
ေတာ္ေတာ္ၾကာ
တံစဥ္တစ္လက္ရဲ႕ က်င့္ဝတ္မွာ
သံလ်က္အတြက္ ပန္းခူးေပးခြင့္မပါလို႔
ရြာဇနပုဒ္ရဲ႕ မိုးေရထဲ ငါတစ္ေယာက္တည္း
မ်က္ရည္ဝဲေနရပါဦးမယ္”
အဲဒီစာပိုဒ္ေလးက မီးေတာက္ရစ္သမ္ကဗ်ာထဲက အပိုဒ္တစ္ခုေပါ့။ ဒီစာပိုဒ္ေလးေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ နားလည္မႈကို
ကၽြန္ေတာ္မေဖာ္ျပတတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သိတာ တစ္ခုပဲရွိတယ္ အဲဒီစာပိုဒ္ေလးအၿပီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ခံစားမႈေတြက ... ။
ကၽြန္ေတာ္နားလည္ထားတဲ့ကဗ်ာဆိုတာ နားလည္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး ခံစားဖို႔ပါ။
“ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီကဗ်ာကို ကိုယ္ကခံစားၾကည့္ဖို႔ပဲ” .. ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ေျပာဖူးတဲ့စကားေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္အဲဒီစကားကိုအႀကြင္းမဲ့လက္ခံပါတယ္။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ခံစားဖို႔အတြက္ ကဗ်ာေရးသူေတြက ကဗ်ာေရးၾကတယ္” ..
ဒါလည္း ကၽြန္ေတာ္ၾကားမိခဲ့လိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းပါပဲ .. ကၽြန္ေတာ္သိပ္လက္မခံခ်င္ဘူး .. ။ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေတြစၿပီးဖတ္ျဖစ္လာတဲ့ေနာက္
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးလိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ့္အေတြးထဲမွာ ဒီကဗ်ာကို
ဘယ္သူခံစားမလဲ၊ ဘယ္လိုခံစားမလဲဆိုတာကို ေတြးၿပီးေရးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူ႔အတြက္ရယ္လို႔ ရည္ရြယ္ၿပီးေရးထားတာမ်ိဳးကို
ကၽြန္ေတာ္သိပ္လက္မခံခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါက ရွိမွာပါပဲ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ခံစားၾကည့္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာမေရးပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လည္ခံစားၾကည့္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာမေရးပါဘူး။ “ဒါဆို မင္းဘာလို႔ကဗ်ာေရးလဲ” ဒီေမးခြန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္
ျပန္ေမးျဖစ္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ အေျဖကရွင္းရွင္းေလးပါ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ အခိုက္ဓါတ္ဆိုတာေလး ျဖစ္လာလို႔ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးပါတယ္။ “ဒါဆို မင္းကဗ်ာေရးတာ မင္းစိတ္ အာသာေျဖဖို႔ေပါ့”
ဒီေမးခြန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျဖရပါလိမ့္မယ္။ စိတ္အာသာေျပ႐ံုအတြက္ဆို
ကၽြန္ေတာ္ေရးတာ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီထက္နည္းနည္းသာတာေလးေလာက္ပဲျဖစ္မွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ယံုၾကည္လက္ခံမႈေတြ၊
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ႐ိုက္ခတ္မႈေတြ၊ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ၾကားၾကားေနသမွ် ျမင္ျမင္ေနသမွ်ကေန ျဖစ္ေပၚလာသမွ် ခံစားခ်က္ေတြ၊ ခံစားမႈေတြ၊
အဲဒါေတြအားလံုးက ကဗ်ာထဲမွာ ပါတဲ့အခါမွပါႏိုင္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေရးတာပါ၊ ခံစားခ်က္ေတြကို စီခ်ေရးသားတာမဟုတ္ပါဘူး။
ကစဥ့္ကလ်ားေရးသားတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ကဗ်ာျဖစ္လာတဲ့အခါ အဲဒီကဗ်ာက ကဗ်ာအျဖစ္ စိတ္ထဲကေမြးဖြားလာတယ္။
ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းမျပတတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာဟာ ကဗ်ာအျဖစ္ သူကိုယ္တိုင္ေမြးဖြားလာခဲ့တာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သက္တမ္းက (၆၀) ဝန္းက်င္သာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္အခု အသက္ (၂၀) ေက်ာ္လာၿပီဆိုေတာ့ (၃)ပံု (၁)ပံုေလာက္
ကုန္ဆံုးၿပီးသြားၿပီလို႔ေျပာရမွာေပါ့။ အဲဒီအထဲက (၁၅) ႏွစ္တာအခ်ိန္ကာလတစ္ေလွ်ာက္ ကဗ်ာနဲ႔ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနေပမယ့္၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကဗ်ာအသိေတြ၊ ခံစားမႈေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ (၅) ႏွစ္ေက်ာ္ (၆) ႏွစ္နီးပါးေလာက္ကမွ ေပၚထြက္လာတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္အရမ္းႏုနယ္ေနပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ထားတဲ့ ခံစားမႈေတြ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္အေသအခ်ာ
ရွင္းမျပႏိုင္တဲ့အတြက္လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။
“ကဗ်ာဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္မဟုတ္တဲ့အေကာင္တစ္ေကာင္က ဝင္ဝင္ေရးသြားသလိုပဲ” ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ
အစဥ္သျဖင့္ ကဗ်ာကိုေရးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေလးစားမိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ေျပာသလိုမ်ိဳး အေကာင္တစ္ေကာင္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ထဲမွာ
ရွိခ်င္ရွိေနမွာေပါ့။ အဲဒီေကာင္က ကၽြန္ေတာ္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ခလုတ္တိုက္တဲ့အခိုက္အတန္႔မွာ အခိုက္ဓါတ္တစ္ခုက
အလြမ္းေတြျပည့္ရင္ျပည့္ေနမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖိနပ္ျပတ္ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ကိုယ္ထဲမွာ ကဗ်ာေတြ စီးရင္စီးသြားမယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္အသည္းေတြကြဲပစ္လိုက္တိုင္းလည္း ကဗ်ာျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး။ စိတ္ကူးေတြယဥ္လိုက္တိုင္းလည္း ကဗ်ာျဖစ္မလာဘူး။
လိုအပ္ေနတဲ့ အတိုင္းအတာတစ္ခု (ကဗ်ာေရးခ်င္စိတ္) ျဖစ္မလာမခ်င္း ကဗ်ာကေပ်ာက္ေနတယ္။ အဲဒီအတိုင္းအတာတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
ကဗ်ာေရးဖို႔ အေထာက္အကူတစ္ခုပဲ။ ကဗ်ာေရးမယ္ဆိုၿပီး အတင္းျဖစ္ညွစ္ထိုင္ေပမယ့္လည္း ကဗ်ာျဖစ္မလာဘူး။
တစ္ခါတစ္ေလ ေလတစ္ခ်က္ခၽြန္လိုက္႐ံုနဲ႔ အဲဒါက ကဗ်ာျဖစ္လာတတ္တယ္။
“အသည္းမကြဲဖူးဘဲ ကဗ်ာဆရာျဖစ္မလား ...” ကၽြန္ေတာ္အသည္းကြဲဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကဗ်ာမေရးတတ္ဘူး၊ ကဗ်ာမဖတ္တတ္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာဆရာျဖစ္လာၿပီလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္တဲ့အခ်ိန္မွာ အရာရာအေကာင္းအတိုင္းပါပဲ။ အသည္းကြဲတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က
စိတ္ကိုလႈပ္ခတ္ေစပါတယ္။ အဲဒီအၾကားမွာ ကဗ်ာကသူ႔ရဲ႕အခ်ိန္ကိုသူသိတယ္။ သူထြက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ထြက္လာလိမ့္မယ္။ ထြက္ခ်င္မွလည္း
ထြက္လာလိမ့္မယ္။ ျပင္းထန္တဲ့စိတ္ခံစားမႈေတြကေန ကဗ်ာေတြျပဳတ္ထြက္လာတတ္တယ္။ သူတို႔ဟာ ေပါက္ကြဲမႈ၊ ေၾကကြဲမႈ၊ ဒါမွမဟုတ္
ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ႀကည္ႏူးမႈေတြျပည့္ေနမယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ကဗ်ာဟာ မွန္တစ္ခ်ပ္ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။ ေရးတဲ့သူရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေတြကို သူကေဖာ္ျပတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါ မွန္တစ္ခ်ပ္ထပ္ျဖစ္ျပန္တယ္။ ခံစားခ်က္ေတြရဲ႕ ေျပာင္းျပန္ပံုရိပ္ကို ျပသတယ္။ ဒီလိုပါပဲ .. ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ယံုၾကည္ရာမွာေတာ့ ..
ကဗ်ာဆိုတာ ခံစားဖို႔အတြက္ပါ နားလည္ဖို႔အတြက္မဟုတ္ပါဘူး။ ကဗ်ာဟာ တမင္ဖန္တီးျခင္းေတြ၊ ႐ုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚျခင္းေတြၾကားထဲမွာ
တစ္ခါတစ္ခါ ဘယ္ဟာအမွန္ဆိုတာ ခြဲျခားရခက္ေလာက္ေအာင္ကို ေထြျပားေနပါတယ္။ ကဗ်ာဆိုတာ ကဗ်ာပါပဲ။ ဘာအတြက္ ဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး။
အခုေနာက္ပိုင္းကဗ်ာေတြ အခုေနာက္ပုိင္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕လက္လွမ္းမွီသေလာက္ကိုေျပာခ်င္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာကို ခံစားမိတဲ့
ခံစားတတ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေနာက္ပိုင္းကာလ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္မႈ (ကဗ်ာအေပၚ ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္မႈ)ေပၚေပါက္လာတဲ့
(၂၀၀၈-၀၉)ဝန္းက်င္ေလာက္က အြန္လိုင္းေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရွိရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြနဲ႔ အခု (၂၀၁၁)မွာ
ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနရတဲ့ကဗ်ာေတြေလာက္ကိုပဲေျပာမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာစဖတ္စက ကဗ်ာေတြက တာရာမင္းေဝ၊ မင္းခိုက္စိုးစန္တို႔လက္ရာေတြရဲ႕
အရိပ္ေအာက္မွာရွိေနတာက မ်ားျပားလြန္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ကဗ်ာစေရးစမွာေတာင္ တာရာမင္းေဝရဲ႕ေရးနည္းေရးဟန္မ်ားစြာရဲ႕
အရိပ္ေအာက္မွာ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကဗ်ာေလးေတြက ေမာင္ေခ်ာႏြယ္၊ ေအာင္ေဝး၊ ေအာင္ခ်ိမ့္တို႔ရဲ႕ ပံုစံ။ ရွားရွားပါးပါးကိုယ္ပိုင္ပံုစံနဲ႔ကဗ်ာ ဆိုတာကို
သိပ္ရွာမေတြ႔ခဲ့ပါဘူး။ တစ္ဦးစ ႏွစ္ဦးစေလာက္ပဲ ေတြ႕ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာစာေပကို LP, Post-LP, Neo-Morden စတဲ့
ကဗ်ာအမ်ိဳးအစားေတြက ဆက္တိုက္ဆိုသေလာက္ ဝင္လာပါတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ အရင္အတုိင္းပါပဲ တိုင္းတစ္ပါးကုန္ပစၥည္းတစ္ခုကို
ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ သင့္ေတာ္တယ္မေတာ္ဘူးမၾကည့္ဘဲ တင္သြင္းလာတယ္လို႔ လူအမ်ားစုရဲ႕ ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်ျခင္းကိုပဲ ခံေနၾကရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြလည္း အဲဒီလႈိင္းေတြၾကားတဲ့ကေန ဒါျမန္မာေမာ္ဒန္ကဗ်ာ၊ ဒါျမန္မာပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ ဆိုၿပီး
ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။
ကဗ်ာပံုစံအသစ္ေတြတစ္ခုျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းကို ဒီေနရာမွာအက်ယ္တဝင့္ မရွင္းျပေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ေသခ်ာရွင္းျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ေလာက္ေလာက္ငွငွမသိရွိေသးပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တာဝန္ယူႏိုင္သေလာက္ကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပပါမယ္။ ေရွ႕ကစကားကို ျပန္ေကာက္ရရင္
အခုေနာက္ပိုင္း ကဗ်ာေတြမွာ အရင္ကလိုမ်ိဳး ပံုစံမရွိေတာ့သေလာက္ပါပဲ။ ကဗ်ာဆိုတာ စာေၾကာင္းစာသားေတြကို လိုင္းခဲြၿပီးေရးတဲ့ ပံုစံထက္
စကားေျပာပံုစံမ်ိဳး စာမ်က္ႏွာဆန္႔သေလာက္ စာေၾကာင္းရွည္ႀကီးေတြ တစ္ဆက္တည္းေရးခ်တယ္။ ေနာက္ၿပီး အပိုဒ္လံုးဝမခြဲထားတဲ့ပံုစံေတြ
အသံုးမ်ားလာတာေတြ႕ရပါတယ္။ အခုကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အရင္ကလို စကားလံုးႏုရြမႈ အသံလွပမႈေတြကို ဦးစားမေပးေတာ့ဘဲ
ႀကံဳေတြ႕ၾကားဖူးေနက် စကားလံုးေတြ အသံေတြကို တိုက္႐ိုက္ထည့္ေရးလာတာမ်ိဳးမ်ားပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြဆိုရင္ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတဲ့
မ်ဥ္းေၾကာင္းရဲ႕ အေပၚေတြအျပင္ေတြကို ခုန္ထြက္လာၾကပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေတြကို အရင္ကေပတံေတြ နဲ႔ တိုင္းတာဖို႔ အလြန္ကိုခက္ေနပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ ေပတံအသစ္ေတြလိုလာပါၿပီ။ တစ္ခ်ိန္က ဟိုးအရင့္အရင္တုန္းက ကာရန္၊ နေဘ၊ နရီ စည္းခ်က္ေတြနဲ႔
ေရးသားတဲ့အခိုက္ကို လြန္ၿပီး စကားလံုးဆန္းသစ္မႈေတြ ေပါင္းစပ္တီထြင္မႈေတြနဲ႔ ကဗ်ာဟာ ေျပာင္းလဲလာပါတယ္။ အခုလည္း ထပ္ၿပီးေျပာင္းလဲမႈတစ္ခု
ႀကံဳရျပန္ပါၿပီ။ တစ္ခ်ိန္က ကာရံ၊ နေဘနဲ႔ ျမန္မာသံ အခ်ိဳးအစပ္ကဗ်ာေတြရဲ႕ ေပတံႀကီးနဲ႔ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြရဲ႕ စကားလံုး၊ စကားသံ ဆန္းသစ္မႈေတြ
နရီ၊ စည္းခ်က္ေတြကို လိုက္တိုင္းလို႔မရႏိုင္တဲ့အခါ ေပတံအသစ္တစ္ခုနဲ႔ အံဝင္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေတြယူခဲ့ၾကရပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ
ေမာ္ဒန္၊ ပို႔ေမာ္ဒန္စာေပ(ကဗ်ာ) ေတြကို ေပတံေျပာင္းၿပီးမတိုင္းေသးတဲ့ (တိုင္းဖို႔လက္မခံေသးတဲ့) သူေတြရွိေနႀကတုန္းပါ။
တစ္ႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ လူနည္းစုသာသာေလာက္သာ လက္ခံေသးတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ ေျပာင္းလဲတဲ့အေျပာင္းအလဲမွာ
ပထမအႀကိမ္အေျပာင္းအလဲကို ျငင္းဆန္ထားၾကသူေတြ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ။ လက္ခံထားၾကသူေတြကေရာ ေပတံအသစ္တစ္ေခ်ာင္းရွာေဖြၾကမွာလား
ဒါမွမဟုတ္ .. .. .. ။
လက္ခံသူရွိသလို၊ လက္မခံသူေတြလည္းရွိခဲ့ေပမယ့္ ေမာ္ဒန္နဲ႔ပို႔ေမာ္ဒန္သမားေတြဟာ သူ႔တို႔လမ္းကိုသူတို႔ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ ၾကပါတယ္။
အခုေျပာင္းလဲသူေတြကလည္း သူတို႔ကိုလက္ခံခံမခံခံ သူတို႔လမ္းကိုသူတို႔ဆက္ေလွ်ာက္ပါလိမ့္မယ္။ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ေျပာဖူးတဲ့အတိုင္း
ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာပါဦးမယ္။ ေရးတဲ့သူကေတာ့ ေရးစရာရွိတာေရးသြားမွာပဲ ဖတ္တဲ့သူေတြကေရာ။ ဆရာေျပာဖူးပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ
ေရးသူေတြကေရးေနသေလာက္ ဖတ္သူေတြဘက္က လိုက္ႏိုင္ဖို႔ေဝးေနလြန္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ့လိုပဲျမင္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္က စာေရးေနသူတစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္ ဒီအေျပာင္းအလဲကို လက္မခံႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကဗ်ာပံုစံအသစ္ေတြကို မစားသံုးႏိုင္ေသးပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း လိုအပ္ေနပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံယံုၾကည္ထားတဲ့အရာတစ္ခုကိုေတာင္ စာဖတ္သူေတြကို ဒါကဒီလိုပါလို႔ လက္ညိဳးထိုးၿပီး
ရွင္းမျပတတ္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာႏုိင္သေလာက္ကို ကၽြန္ေတာ္တာဝန္ယူၿပီး ဆက္ေျပာပါမယ္။ လိုအပ္တာေတြကို
ညႊန္ျပႏိုင္တဲ့သူေတြ ညႊန္ျပပါလိမ့္မယ္။ ျပင္ဆင္ႏိုင္တဲ့လူေတြ ျပင္ဆင္ေပးပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တာဝန္ယူႏိုင္ သေလာက္ကို တာဝန္ယူပါမယ္။
ဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တစ္ခ်ိန္ကအေျပာင္းအလဲဟာ ကာရံေတြ နေဘေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးႀကီးျပင္းလာတဲ့လူေတြအတြက္ အစိမ္းသက္သက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အခုအဲဒီအစိမ္းေတြကို က်က္ေအာင္ခ်က္ၿပီး အနည္းနည္းအဖံုဖံုနဲ႔ စားသံုးႏိုင္လာၾကပါၿပီ။ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြ၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးႀကီးျပင္းလာတဲ့
လူေတြအတြက္ အခု LP, Post-LP, Neo-Morden ေတြက သားစိမ္းငါးစိမ္းေတြလိုမ်ိဳး အစိမ္းေတြျဖစ္ေနျပန္ၿပီ။ ကိုသုေဏာ္စိုင္းေရးဖူးတဲ့ ကဗ်ာထဲကလို
စိမ္းတဲ့ကဗ်ာေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘယ္လိုစားသံုးၾကမလဲ။ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ဟင္းခ်က္နည္းစာအုပ္လွန္ၿပီး ခ်က္စားၾကည့္လို႔မရပါဘူး။ ဘယ္လိုခ်က္ရင္
စားလို႔ေကာင္းမယ္ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္စမ္းသပ္စားသံုးၾကည့္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ မစားဖူးဘဲနဲ႔ မေကာင္းဘူးေျပာေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ လက္မခံပါဘူး။
ဒူးရင္းသီးမႀကိဳက္ဘူး မစားဘူး၊ တစ္ခါမွလည္းမစားဖူးဘူး။ ရပါတယ္ .. မႀကိဳက္တာကိုေျပာတာပဲ။ ဒူးရင္းသီးမေကာင္းဘူး ဒါေပမယ့္ တစ္ခါမွမစားဖူးဘူး။
အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာရွိသြားပါၿပီ မႀကိဳက္ရင္ မစားပါနဲ႔ မစားလည္းမစားဖူးဘဲနဲ႔ မေကာင္းဘူးေတာ့ မေျပာပါနဲ႔။ ႀကိဳက္တဲ့သူက စားပါလိမ့္မယ္။
အခုလည္း အဲ့လိုပါပဲ၊ ကဗ်ာပံုစံအသစ္တစ္ခုျမင္တုိင္း လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ မေကာင္းဘူးေတာ့မေျပာနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။
လူဆိုတာ ကိစၥတစ္ခုကို အၾကာႀကီးလုပ္ရမွာကို စိတ္အပင္ပန္းဆံုးအလုပ္လို႔သတ္မွတ္ထားၾကတာပဲ။ သူတို႔ အခ်ိန္တုိင္းမွာ ဆန္းသစ္တီထြင္လိုၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔လူေနမႈစနစ္ႀကီးထြန္းကားလာတာေပါ့။ အေျပာင္းအလဲကို ခံုမင္တတ္ၾကတဲ့လူေတြအတြက္ အေျပာင္းအလဲဆိုတာ
အၿမဲရွိေနမွာပါ။ ေနာက္ အႏွစ္တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာ္လြန္လာတဲ့အခါ အခုေရးေနတဲ့ကဗ်ာေတြနဲ႔ ကြဲျပားတဲ့ပံုစံေတြ ထပ္မံေျပာင္းလဲလာဦးမယ္ဆိုတာလည္း အေသအခ်ာပါပဲ။
အေဟာင္းေတြဟာ အေဟာင္းေတြအတိုင္းရွိေနပါတယ္။ အသစ္ေတြကလည္း သူတို႔ေနရာကို သူတို႔ဖန္တီးၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ေျပာင္းလဲျခင္းသေဘာတရားပါ ၊
႐ိုးရွင္းတဲ့စနစ္ဟာ ဟိုးလြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ျဖစ္ထြန္းလာတာပါ..။ အေျပာင္းအလဲဆိုတာသာမရွိခဲ့ရင္။ ဆန္းသစ္တီထြင္မႈေတြသာ မရွိခဲ့ရင္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဟာ အစိမ္းစားသတၱဝါေတြ၊ နယ္ေျမလုေနတဲ့ အေကာင္ေတြအျဖစ္နဲ႔ အခုထိရပ္တည္ေနရဦးမွာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေျပာင္းအလဲကို
လက္ခံမွာလား။ ႀကိဳက္တာမႀကိဳက္တာ ေနာက္မွပါ။ ဘာမ်ားလဲေတာင္လွည့္မၾကည့္ဘဲ လႊင့္ပစ္လိုက္တဲ့ ေက်ာက္တုန္းႀကီးက အခု သရဖူေပၚတင္ထားတဲ့ စိန္ပြင့္ႀကီးျဖစ္ေနရင္ ... ။
လြတ္တဲ့ငါး ႀကီးေနရပါဦးမယ္ဗ်ာ။ တစ္ခ်က္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္စားသံုးၾကည့္ၾကရေအာင္၊ ကၽြန္ေတာ္အခု မီးေမႊးေနတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
- ဗ လ ာ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ခင္းက်င္းျပသမိေသာ စကားလံုးအေသမ်ား
ရာသီဥတုက
ေျပာင္းလဲခ်င္ေျပာင္းလဲလိမ့္မယ္
တကယ္ဆိုရင္....အစကတည္းက
စကားလံုးေတြနဲ႔ေဒြးေရာယွက္တင္
မေနသင့္ဘူး/မေနသင့္ခဲ့ဘူး ။
ၾကားဖူးနား၀အိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္ေတြ
ျပန္ၾကားမိတိုင္း
ျဖစ္ခ်င္တာကိုေတာင့္တခြင့္ရရင္
ဘာဆက္လုပ္မွာလဲလို႔ခဏခဏေမးတဲ့ေမးခြန္း
ဘယ္မွာလဲ အေျဖ
အခုထိမေရရာေသးဘူး ။
တဝမ္းတခါးအတြက္ဟစ္ေအာ္ျခိမ္းေျခာက္မႈ
နယူးဇီလန္ပန္းသီးေလးမွစားခ်င္တယ္လို႔
ျဗဳန္းကနဲ ထတြန္လိုက္တဲ့ " စိတ္ "
အာရံုမ်ားမွားေရာ့သလားလို႔
ဖြင့္ထားတဲ့ခလုတ္ကိုအေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔ျပန္ပိတ္
အဲဒီေကာင္ေပါ့
လက္ခုပ္ကိုတစ္ဖက္တည္းျမည္ေအာင္တီးတတ္ေနျပီ ။
အဲဒါဟာ
L = a = n = g = u = a = g = e ကဗ်ာ
Modern, post modern, Lyric ကဗ်ာ ဆိုျပီး
သီအိုရီေတြခ်ျပေနစရာမလိုဘူး
ကာရန္ညီတာမညီတာအပထား
Rythem မွန္ေအာင္ေလးပဲအရင္လုပ္ေစခ်င္တယ္
လုပ္ယူရရွိထားတဲ့ခံစားခ်က္အတုနဲ႔
ကဗ်ာဆိုတာၾကီးကိုခုတံုးလုပ္
ဟန္ခ်က္ညီညာမႈမရွိတဲ့
၀ါက်အထားအသိုရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကိုသတ္မွတ္ဖို႔
ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးၾကီးေတြၾကားမွာ
ဒီေကာင္ပဲေလ
ရင္ခုန္သံကိုအတုလုပ္တတ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနျပီ ။
ဆင္တူယိုးမွားစာသားေတြနဲ႔စြဲခ်က္တင္တိုင္း
အခန္း(၇)စာမ်က္နွာ(၃၄)ကဘာသာစကားေတြကို
နားလည္ရံုနဲ႔မျပီး
သီးပြင့္ေၾကြျပတတ္ဖို႔လဲလိုေသး
သိျခင္းနဲ႔မသိျခင္းေပါင္းရင္
သိျခင္းလား
မသိျခင္းလား
မသိျခင္းနဲ႔သိျခင္းေပါင္းရင္ေကာ
ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ ။
ဒီမွာ
အတၱဟိအတၱေနာ နာေထာ ဆိုတာၾကီးကို
လာလာျပီးမရြတ္ျပပါနဲ႔
အခုထိဆင္ျခင္တံုတရားဆိုတာမသိေသးလို႔ ။
- အ မ ည္ မဲ့ -
ရာသီဥတုက
ေျပာင္းလဲခ်င္ေျပာင္းလဲလိမ့္မယ္
တကယ္ဆိုရင္....အစကတည္းက
စကားလံုးေတြနဲ႔ေဒြးေရာယွက္တင္
မေနသင့္ဘူး/မေနသင့္ခဲ့ဘူး ။
ၾကားဖူးနား၀အိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္ေတြ
ျပန္ၾကားမိတိုင္း
ျဖစ္ခ်င္တာကိုေတာင့္တခြင့္ရရင္
ဘာဆက္လုပ္မွာလဲလို႔ခဏခဏေမးတဲ့ေမးခြန္း
ဘယ္မွာလဲ အေျဖ
အခုထိမေရရာေသးဘူး ။
တဝမ္းတခါးအတြက္ဟစ္ေအာ္ျခိမ္းေျခာက္မႈ
နယူးဇီလန္ပန္းသီးေလးမွစားခ်င္တယ္လို႔
ျဗဳန္းကနဲ ထတြန္လိုက္တဲ့ " စိတ္ "
အာရံုမ်ားမွားေရာ့သလားလို႔
ဖြင့္ထားတဲ့ခလုတ္ကိုအေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔ျပန္ပိတ္
အဲဒီေကာင္ေပါ့
လက္ခုပ္ကိုတစ္ဖက္တည္းျမည္ေအာင္တီးတတ္ေနျပီ ။
အဲဒါဟာ
L = a = n = g = u = a = g = e ကဗ်ာ
Modern, post modern, Lyric ကဗ်ာ ဆိုျပီး
သီအိုရီေတြခ်ျပေနစရာမလိုဘူး
ကာရန္ညီတာမညီတာအပထား
Rythem မွန္ေအာင္ေလးပဲအရင္လုပ္ေစခ်င္တယ္
လုပ္ယူရရွိထားတဲ့ခံစားခ်က္အတုနဲ႔
ကဗ်ာဆိုတာၾကီးကိုခုတံုးလုပ္
ဟန္ခ်က္ညီညာမႈမရွိတဲ့
၀ါက်အထားအသိုရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကိုသတ္မွတ္ဖို႔
ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးၾကီးေတြၾကားမွာ
ဒီေကာင္ပဲေလ
ရင္ခုန္သံကိုအတုလုပ္တတ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနျပီ ။
ဆင္တူယိုးမွားစာသားေတြနဲ႔စြဲခ်က္တင္တိုင္း
အခန္း(၇)စာမ်က္နွာ(၃၄)ကဘာသာစကားေတြကို
နားလည္ရံုနဲ႔မျပီး
သီးပြင့္ေၾကြျပတတ္ဖို႔လဲလိုေသး
သိျခင္းနဲ႔မသိျခင္းေပါင္းရင္
သိျခင္းလား
မသိျခင္းလား
မသိျခင္းနဲ႔သိျခင္းေပါင္းရင္ေကာ
ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ ။
ဒီမွာ
အတၱဟိအတၱေနာ နာေထာ ဆိုတာၾကီးကို
လာလာျပီးမရြတ္ျပပါနဲ႔
အခုထိဆင္ျခင္တံုတရားဆိုတာမသိေသးလို႔ ။
- အ မ ည္ မဲ့ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
လြန္ေလၿပီးေသာ စာမ်က္ႏွာမ်ား၌ျဖစ္တည္ေသာ
လူငယ္တစ္ေယာက္သည္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္၍
မဟာဖိုဝါဒ၌ သက္ဝင္ေသာအခါ .... ..... သူသည္ ..... သူ ျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ ...
သူမသည္လည္း သူနဲ႔ကြဲျပားစြာ ျဖစ္တည္၍ ..... ..... .....
တစ္ရက္၌
မိုးတစ္ၿပိဳက္ႏွစ္ၿပိဳက္ရြာသြန္း၍ စဲလုစဲခင္အခ်ိန္
သူမႏွင့္သူစတင္၍ ဆံုေတြ႕ခဲ့ၾကသည္။ ပရိတ္သတ္အျမင္၌
သူႏွင့္သူမတို႔ ရည္းစားစံုတြဲျဖစ္သြားမည္ဟု ထင္လိမ့္မည္။
သမီးရည္းစား မျဖစ္ခဲ့ၾကပါ။
သူကလည္း သူမအားရည္းစားစကားမေျပာခဲ့ပါ။
သူမကလည္း သူမဟုတ္ေသာလူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ရည္းစားျဖစ္ခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ..... .... .....
သူႏွင့္သူမသည္ ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။ ခ်စ္ေနၾကသည္။
ဆက္ခ်စ္ေနဦးမည္ျဖစ္သည္။
မတိုးသာမဆုတ္သာေသာ စကား အခ်ိန္အခါ အေျခအေနတို႔ေၾကာင့္
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ေနာင္တြင္လည္း မည္သည့္အခါတြင္မွ် နီးစပ္ႏိုင္ဖြယ္ရာ
အေျခအေနရွိေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။
သူမကသူ႔ကို အစ္ကိုဟုေခၚ၍ သူကသူမကို ညီမေလးဟုေခၚၾကသည္။
သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ အသက္မပါေသာမနက္ျဖန္မ်ားအား ဝတၱရားအရ
ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရဦးမည္ျဖစ္သည္။
သူ၏ ဒိုင္ယာရီ ..... (၁)
အစ္ကိုညီမကိုခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။ ဖြင့္ေျပာမလို႔ပါပဲ၊
ဒါေပမယ့္ ညီမရဲ႕ေဘးမွာအစ္ကို႔ထက္
အစစအရာရာသာတဲ့သူေတြ ဝိုင္းေနတယ္ ...
အစ္ကိုအခြင့္မသာခဲ့ဘူး။
(HE)
သူမ၏ ဒိုင္ယာရီ ..... (၁)
(SHE)
သူ၏ ဒိုင္ယာရီ ..... (၂)
အစ္ကို႔အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က
ညီမကိုခ်စ္လို႔တဲ့ အစ္ကို႔ကိုတဆင့္ေျပာခိုင္းတယ္။
အစ္ကို ကမာၻတစ္ခု ပ်က္သြားသလိုပဲ ဘာလုပ္ရမလဲ။
(HE)
သူမ၏ ဒိုင္ယာရီ ..... (၂)
ဟင့္အင္း။
(SHE)
သူ၏ ဒိုင္ယာရီ ..... (၃)
ညီမမွာေစ့စပ္ထားတဲ့ သူရွိေနတယ္ဆိုတာ အစ္ကိုသိလိုက္ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အစ္ကိုညီမကိုေရွာင္ေနရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။
အစ္ကို႔ စိတ္ကို အစ္ကိုမယံုလို႔ပါ။
(HE)
သူမ၏ ဒိုင္ယာရီ ..... (၃)
အဟင့္ ဟင့္ ဟင့္ (ငိုသံ)
(SHE)
သူ၏ ဒိုင္ယာရီ ..... (၄)
ညီမ အရမ္းေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ အစ္ကိုတစ္ကယ္မသိလိုက္တာပါ
ခြင့္လႊတ္ပါကြာ အခုေရာေနေကာင္းသြားၿပီလား ...
အစ္ကို တစ္ခါေလာက္လာၾကည့္ပါဦးမယ္။
(HE)
သူမ၏ ဒိုင္ယာရီ ..... (၄)
အၿပံဳးေပ်ာ့ေပ်ာ့ (အားယူၿပီးၿပံဳးတာလား? ..... မခ်ိၿပံဳးလား?)
ေဝခြဲမရခဲ့ဘူး။
(SHE)
သူ၏ ဒိုင္ယာရီ ..... (၅)
အစ္ကိုေတြ႕လိုက္တယ္။ ညီမနဲ႔ေစ့စပ္ထားတဲ့လူမဟုတ္တဲ့
တျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္က ညီမလက္ကိုတယုတယ
ကိုင္ထားတယ္။ အစ္ကိုဝမ္းနည္းလိုက္တာ။
(HE)
သူမ၏ ဒိုင္ယာရီ ..... (၅)
တစ္ညလံုးငိုေနခဲ့တာ မနက္မိုးလင္းတဲ့အထိပဲ။
(SHE)
နာရီမ်ား၊ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား၊ မိုးစက္မ်ား၊ ျပကၡဒိန္မ်ား ..... ...... ...... ....... ...... .....။
တစ္ေန႔ သူႏွင့္သူမတို႔ တစ္ေနရာ၌ အမွတ္မထင္ဆံုေတြ႔ၾကသည္။
သူကေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္း ... သူမက အျခားသူတစ္ေယာက္ႏွင့္။
“ေၾသာ္ .. အစ္ကို ဒါ ညီမခ်စ္သူေလ ကို .... ” တဲ့။
“ဟုတ္လား။ ဘယ္သြားၾကမလို႔လဲ”
“ဒီနားတင္ပါ။”
“သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ .. ဟုတ္ကဲ့”
- ထိုညက အရက္ျဖဴဆိုင္တစ္ဆိုင္၌ လူငယ္တစ္ေယာက္
အမူးလြန္ေနေသာေၾကာင့္ ရဲစခန္းမွေခတၱထိန္းသိမ္း ထားခဲ့ရသည္။
- ထိုညကပင္ ... လမ္း၊ တိုက္နံပါတ္ ... (B)၊ ၅လႊာမွေကာင္မေလးတစ္ေယာက္တိုက္ေပၚမွ ခုန္ခ်၍ မိမိကုိယ္မိမိေသေၾကာင္း ၾကံစည္မႈေၾကာင့္ ကယ္ဆယ္ေရးတပ္ဖြဲ႔မွ အခ်ိန္မီထိန္းသိမ္းခဲ့ရသည္။
“ေကာင္ေလးေရးတဲ့ကဗ်ာ”
မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး
တစ္လမ္းတည္းကိုမွ
ေက်ာခ်င္းကပ္ေလွ်ာက္ေနရတာ .....
မင္းရင္ခြင္ကို
ျမင္ခြင့္မဲ့ေနမွေတာ့
ဘဝခ်င္း အရင္းျပန္ဖို႔ေတာင္
ငါ့ႏွလံုးသားကို အလိုက္ေပးခဲ့ရေသးတယ္။
(HE)
“ေကာင္မေလးေရးတဲ့ကဗ်ာ”
မစခင္ကတည္းက
ထပ္ကာ ထပ္ကာ မွားေနရတာ
ျပင္ခ်ိန္ကိုမရလိုက္ဘူး
ခံေပါ့ေလ
ႏွလံုးသားကိုလိမ္မိမွေတာ့။
(SHE)
တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ဟာ ဒဏ္ရာအနာတရေတြကို ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ကုသႏိုင္ေပမယ့္
ႏွလံုးသားထဲက ဒဏ္ရာကိုေတာ့ ကုသဖို႔လြယ္မယ္မထင္ဘူး ... ဟုတ္။
တစ္ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္ တစ္ညေန၌ -
“ကလင္ .... ကလင္ ... ကလင္”
“ဟဲလို .. အမိန္႔ရွိပါ”
“ေမာင္ဘယ္သူလားမသိဘူး”
“ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ပါ”
“...... ...... ...... ....... ...”
“...... ......”
“...... ...... ...... ....... ...”
“ဟုတ္ကဲ့ ... အခုလာခဲ့ပါ့မယ္”
“ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး အေရးေပၚလူနာခန္း”
______________________________
“ညီမ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲကြယ္ ညီမရဲ႕ခ်စ္သူေရာ”
“ညီမမွာ ခ်စ္သူအစစ္အမွန္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူးအစ္ကိုရယ္။
ညီမရဲ႕ေရာဂါအေျခအေနကို ညီမသိပါတယ္။”
“ညီမ မေသႏိုင္ပါဘူး”
“ခုအခ်ိန္မွာ ညီမအေတြ႕ခ်င္ဆုံးလူဟာ အစ္ကိုပဲ
အစ္ကို႔ကိုညီမ ပံုျပင္တစ္ခုေျပာျပမယ္
နားေထာင္ေပးမွာလားဟင္”
“ေျပာေလ ..... .... အစ္ကိုနားေထာင္ေပးမယ္”
“ေကာင္မေလးေျပာတဲ့ ပံုျပင္”
_____________________
တစ္ခါက စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခုထဲမွာ ေဖာင္ေလးတစ္စီးေမ်ာလာတယ္။ အဲဒီေဖာင္ေလးေပၚမွာ
ေကာင္မေလးအေလာင္း တစ္ေလာင္းပါတယ္။ အရမ္းေခ်ာတဲ့ ေကာင္မေလးေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ ေဖာင္ေလးဟာ ကမ္းတစ္ခုကိုကပ္တယ္။ လူတစ္ေယာက္က ဒါကိုေတြ႕ေပမယ့္
မသိဟန္ေဆာင္သြားတယ္။ ေဖာင္ေလးကဆက္ေမ်ာရင္း ေနာက္ကမ္းတစ္ခုကို ကပ္ျပန္တယ္။
“အစ္ကို နားေထာင္ေနလားဟင္”
“ဆက္ေျပာေလ နားေထာင္ေနပါတယ္”
အဲဒီမွာလည္း လူတစ္ေယာက္ကေတြ႕ျပန္တယ္။ သူကနည္းနည္းၾကင္နာတတ္တယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕
မ်က္ႏွာေပၚကို ပုဝါေလးအုပ္ေပးလိုက္တယ္။ ေဖာင္ေလးက ဆက္ေမ်ာသြားျပန္တယ္။ ေနာက္ကမ္းတစ္ခုကို
ထပ္ကပ္ျပန္ေရာ ဒီလိုပဲ လူတစ္ေယာက္က ေတြ႕ျပန္တယ္။ အဲဒီလူကေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ႕အေလာင္းကို
ကမ္းေပၚဆြဲတင္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေျမျမွဳပ္ေပးလိုက္တယ္။
“ပံုျပင္က ဒါပဲ ... အဲဒီေကာင္မေလး ေနာက္ဘဝ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးျပန္ျဖစ္ရင္
ဟိုလူသံုးေယာက္ထဲက ဘယ္သူပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရမယ္လို႔ အစ္ကိုထင္လဲ”
“အစ္ကို စဥ္းစားလိုက္ဦးမယ္ ညီမ ပင္ပန္းသြားၿပီ ခဏအိပ္လိုက္ဦးေနာ္”
“ညီမႏိုးလာရင္ အစ္ကိုေျဖရမွာေနာ္”
“အင္းပါ .. ေျဖမယ္ ဟုတ္ၿပီလား”
သူမ .... ႏိုးမလာေတာ့ပါ။ ထာဝရအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါၿပီ။
ပံုျပင္ထဲက ေကာင္မေလးလည္း ေသသြားတယ္
သူမလည္း ေသသြားတယ္
ပံုျပင္ထဲက ေကာင္မေလးကို ဟိုလူသံုးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ကေတာ့
က်ိန္းေသပိုင္ဆိုင္ရလိမ့္မယ္။
သူမကိုေရာ ဘယ္သူပိုင္ဆိုင္ရမလဲ?
ေသခ်ာတာကေတာ့
သူ ..... ..... ... သူမကို ဆံုး႐ွံဳးခဲ့ရတယ္။
- ေ သ ာ္ ဇ င္ ညိဳ -
3/Nov/10
3:50 AM
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Love Scene တစ္ကြက္တည္းနဲ႔ ျပီးခဲ့တဲ့ မိုးရာသီ
မိုးေတြ
ဘယ္ေတာ့မွ မ မတိတ္ ေတာ့ ဘူး ရယ္ ။
၂၀၀၈ ။ ၂၀၀၉ ။ ၂၀၁၀ ။ . . . . . ။
မိုးေတြ
ဘယ္တုန္းကမွ မ တိတ္ ခဲ့ ဘူး ရယ္ ။
အလြဲလြဲ အမွားမွား ေန႔မ်ား ညမ်ား ။ ပစၥဳပၸန္သီးသန္႔ နာရီစကၠန္႔မ်ား ။
ရန္ကုန္ျမိဳ ႔၏ အဓိပၸာယ္မဲ့လြန္းေသာ လမ္းမမ်ား ။ မရွိေတာ့သည့္ ေျခသံမ်ား ။
မ်က္စိတဆံုး မနက္ခင္းလြင္ျပင္မ်ား ။ မေရရာျခင္း ေတာအုပ္မ်ား ။
ေမွာ္ဆရာဦးထုတ္အစုတ္မ်ား ။ လြတ္က်သြားသည့္ အံစာတံုးမ်ား ။ ၾကိဳး မ်ား ။
ဖန္ကြဲစမ်ား ။ လက္ေကာက္၀တ္ေသြးေၾကာမ်ား ။ ေရာင္စံုေက်ာက္တံုးမ်ား ။
ဖုန္တက္ေနသည့္ ဦးေႏွာက္အပိုင္းအစမ်ား ။ တဆတ္ဆတ္ခုန္ေနသည့္ ၁၄ ေအာင္စမ်ား ။
စိတ္ခ်မ္းေျမ႔ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းသက္သက္မ်ား ။ တစ္ကိုယ္ရည္တစ္ကာယ အတၱမ်ား ။
စိတ္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ တစ္ၾကိတ္တည္းတစ္ဥာဏ္တည္းမ်ား ။ ေရွာင္လႊဲမရေသာ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ။
ဒိုင္ယာေလာ့ဂ္ အမွားမ်ား ။ အျဖဴအမည္း႐ုပ္ရွင္မ်ား ။ ျပီးခဲ့သည္မ်ား ။ ပုဒ္မမ်ား ။
မေန႔ကမ်ား ။ တနဂၤေႏြမ်ား ။ မီးခိုး႐ုပ္ၾကြင္းမ်ား ။ က်ဥ္းလြန္းေသာ ေထာင့္ခ်ိဳးမ်ား ။
ဂငယ္ေကြ႔မ်ား ။ ပထမဆံုးအၾကိမ္မ်ား ။ တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္မ်ား ။
သူမ၏ မေဟာ္ဂနီေရာင္ ဆံပင္ရွည္မ်ား ။ လူေယာင္ေဆာင္ထားေသာ ေကာ္ပတ္႐ုပ္ေလးမ်ား ။
ျဂိဳလ္သားမ်ား ႏွင့္ ငရဲသားမ်ား ။ လွီးျဖတ္ထားသည့္ လက္သည္းခြံမ်ား ။
ေက်းဇူးျပဳ၍ တိုး တိုး ေလး မ်ား ။ နား မ်ား ။ ေသြးခုန္ႏႈန္းမ်ား ။
တစ္နာရီ မိုင္ ၁၈၀၀ မ်ား ။ ၄၅ မိနစ္စာမ်ား ။ ညေန ၅ နာရီ မ်ား ။
လက္လွမ္းမမွီေတာ့သည့္ ေ၀းကြာျခင္းမ်ား ။ မသိျခင္းမ်ား ။
ထြက္ခြာသြားသည့္ ရထားၾကီးမ်ား ။ မၾကားႏိုင္သည့္ ေခၚသံ ေအာ္သံမ်ား ။
အခ်ိန္မွန္ ဥၾသသံမ်ား ။ ေႏြ မ်ား ။ မိုး မ်ား ။ ပန္းခရမ္းျပာမ်ား ။
အျပာေရာင္နတ္သမီးမ်ား ။ တစ္ညလံုးအတူတူေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့သည့္ လမ္းမ်ား ။
လဲေလ်ာင္းေနသည့္ ေလွကားထစ္မ်ား ။ ဆိုဖာမည္းမည္းမ်ား ။ ဇန္န၀ါရီမ်ား ။
ဖုန္းျမည္သံမ်ား ။ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ရယ္သံမ်ား ။ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္လ်လ်မ်ား ။
စကားသံခ်ိဳခ်ိဳမ်ား ။ ဖံုးဖံုးဖိဖိ အျပံဳးမ်ား ။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္ေနတယ္ မ်ား ။
ကေယာင္ေျခာက္ျခားမ်ား ။ မြန္းက်ပ္ေနသည့္ ေလထုအက်ိဳးအပဲ့မ်ား ။
မွန္ မ်ား ။ နံရံ မ်ား ။ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သည့္ တတိယကမာၻစစ္မ်ား ။
မေမ႔ႏိုင္ျခင္း ျဖတ္စမ်ား ။ မေခါက္ျဖစ္ေတာ့သည့္ ၾကိဳးၾကာ႐ုပ္မ်ား ။
မ်က္ရည္ထဲ ေမ်ာေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ား ။ ေန၀င္ခ်ိန္မ်ားႏွင့္ အထီးက်န္ ငါးမွ်ားၾကိဳးမ်ား ။
ကိႏၷရီေခ်ာင္းျခားမ်ား ။ ကိုယ္စီပ်ံသန္းေနေသာ စကၠဴစြန္မ်ား ။ စီးကရက္ဘူးခြံမ်ား ။
အဆုတ္ကင္ဆာမ်ား ။ စိတ္ကင္ဆာမ်ား ။ ထူးခၽြန္သည့္ အမွားမ်ား ။
တစ္ေယာက္တည္းမ်ား ။ ျပံဳးေနသည့္ မ်က္ႏွာဖံုးမ်ား ။ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနတယ္ မ်ား ။
မိမိကိုယ္ကိုယ္ လိမ္ညာမႈမ်ား ။ ဟာသ မ်ား လား ။
ျဖည့္စြက္ခ်က္ ။ ။ ဆက္ရန္ မနက္ျဖန္မ်ား ။
- တိ မ္ ကို း -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
နံနက္ခင္း FM
သူ သတင္းစာ ဖတ္ေနသည္ ။ သူ သတင္းစာတစ္ေစာင္
ဖတ္ေနသည္ဟု ေျပာရင္လည္း ရ၏ ။ သို႔ေသာ္
တျပိဳင္နက္တည္း သတင္းစာ ႏွစ္ေစာင္ (ႏွင့္အထက္)
ဖတ္ရန္အေၾကာင္းမရွိသျဖင့္ ၊ သူ သတင္းစာ ဖတ္ေနသည္ ဟု
ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ သူ သတင္းစာဖတ္ရတာ သေဘာက်သည္ ။
သံုးေယာက္တည္းႏွင့္ တစ္ေစာင္လံုးစာ ေရးသားထားေသာ
အခ်ိဳ႕ (အေပါစား) ဂ်ာနယ္မ်ား ဖတ္ရႈရသည္ထက္စာရင္
သတင္းစာဖတ္ရတာက သူ႕အတြက္ ပိုအဆင္ေျပသည္ ။
ဘာအေထြအထူးသတင္းမွ မရွိရင္ သူ ပိုသေဘာက်၏ ။
သူက ဘာသတင္းမ်ား ထူးမလဲဟူေသာ စိတ္ျဖင့္ ဖတ္ျခင္းမဟုတ္ ။
နံနက္ခင္းစာ လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ႏွင့္ ျမည္းရန္သာ
သတင္းစာဖတ္ျခင္းျဖစ္၏ ။ ယခုလည္း ဘာသတင္းထူးမွ မပါေသာ
သတင္းစာကို သူ ဖတ္ေနသည္ ။
သူေသာက္ေနေသာ လက္ဖက္ရည္သည္ သူ႕မိန္းမ ေဖ်ာ္ေပးထားျခင္း
ျဖစ္၏ ။ ဇနီး ၊ မယား ၊ အမ်ိဳးသမီး စသည္ျဖင့္လည္း ေခၚတြင္ႏိုင္ေပသည္ ။
သုိ႔ေသာ္ သူက မိန္းမဟူသည့္ အေခၚအေ၀ၚကို ပိုမိုႏွစ္ျခိဳက္၏ ။
သူကိုယ္တိုင္လည္း သူ႕မိန္းမအား မိန္းမဟုပင္ (ခ်စ္စႏိုးမဟုတ္ေသာ္လည္း)
ေခၚသည္ ။ ကြယ္လြန္သြားျပီးျဖစ္ေသာ ေဗဒင္ဆရာၾကီးတစ္ဦးက
စာထဲ ထည့္ေရးဖူးသည္ ။ ၄င္းက ဂမီၻရ၀တၳဳမ်ားလည္း ေရးသည္ကိုး ။
လင္မယားခ်င္း ေယာကၤ်ား ၊ မိန္းမ ဟု မေခၚအပ္ ။ ဘာလို႔ဆို
အမ်ားဆိုင္နာမ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ .. တဲ့ ။ သူကေတာ့ သူ႕မိန္းမသာ
ျပည္သူပိုင္ပစၥည္းျဖစ္သြားရင္လည္း ေကာင္းသား ဟု ေတြးမိ၏ ။
ယခု သူေသာက္ေနေသာ လက္ဖက္ရည္သည္ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္း
မျဖစ္ေသးေသာ သူ႕မိန္းမ ေဖ်ာ္ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္ ။
သူ ဘာအေထြအထူးသတင္းမွ မပါေသာ သတင္းစာကို ပိတ္လိုက္သည္ ။
သူ႕မိန္းမက နားႏွစ္ဖက္ကို ပိတ္လိုက္သည္ ။ ေအာင္စည္သူေၾကာင့္
ပိတ္လိုက္ရျခင္းျဖစ္၏ ။ ေအာင္စည္သူက Linkin Park သီခ်င္းကို
အက်ယ္ၾကီးဖြင့္ေနေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ ။ ေအာင္စည္သူ ဆိုတာ
သူတို႔အိမ္ရွိ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ျဖစ္သည္ ။ သူက ေၾကာင္ ဆိုတိုင္း
ေရႊ၀ါဟု အမည္မေပးခ်င္ ၊ ေအာင္စည္သူ ဆိုတာ သူ႕မိတ္ေဆြရဲ႕
နာမည္ျဖစ္၏ ။ ေအာင္စည္သူက ႏြားႏို႔အရမ္းၾကိဳက္သည္ ။
ငါးေၾကာ္လည္း အရမ္းၾကိဳက္သည္ ။ ငါးေၾကာ္ မၾကိဳက္ရင္
ေၾကာင္မိုက္ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ထင္သည္ ။ သူ႕မိတ္ေဆြ ေအာင္စည္သူက
ႏြားႏို႔ ႏွင့္ ငါးေၾကာ္ ၾကိဳက္မၾကိဳက္ မသိ ။ ေတြ႕မွ ေမးၾကည့္ဦးမည္ ။
သူ႕မိန္းမ နားႏွစ္ဖက္ ျပန္ဖြင့္လိုက္သည္ ။ ေအာင္စည္သူ ႏို႔ဆာ၍
ေအာ္ေန၏ ။ ေအာင္စည္သူ ဟာ ႏို႔စို႔ကေလးငယ္ မဟုတ္ေၾကာင္း ၊
ေၾကာင္တစ္ေကာင္ျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ေျပာရန္မလို ဟု ထင္သည္ ။
သူ႕မိန္းမက ေအာင္စည္သူအတြက္ ႏြားႏို႔တစ္ပန္းကန္
ခ်ေပးလိုက္၏ ။ သူ လက္ဖက္ရည္ကို တစ္ငံု ငံုလိုက္သည္ ။
ေအာင္စည္သူက ႏြားႏို႔ကို တျပတ္ျပတ္ လ်က္သည္ ။
သူက လက္ဖက္ရည္ထဲ ႏို႔စိမ္း ထည့္ေဖ်ာ္တာကို ၾကိဳက္၏ ။
ေအာင္စည္သူ လ်က္ေနေသာ ႏြားႏို႔ ႏွင့္ သူေသာက္ေနေသာ
လက္ဖက္ရည္ထဲရွိ ႏြားႏို႔ ၊ အတူတူပဲျဖစ္သည္ ။ ႏို႔ပို႔ကုလား က
အိမ္သို႔ မနက္တိုင္း ႏြားႏို႔တစ္ပုလင္း လာပို႔၏ ။ ထိုကုလားရဲ႕
နာမည္မွာ ရွရြတ္ခန္း မဟုတ္ ၊ အာမက္ ျဖစ္သည္ ။
အာမက္သည္ ႏြားႏို႔ မၾကိဳက္ ၊ အာမက္ၾကိဳက္သည္က
အဆိုေတာ္ ေလဒီဂါးဂါး ျဖစ္၏ ။
သူ ဘာသတင္းထူးမွ မပါေသာ သတင္းစာကို ျပန္ကိုင္လိုက္သည္ ။
သူ႕မိန္းမက ေန႔လည္စာအတြက္ ေစ်းမွ၀ယ္လာေသာ
ၾကက္တစ္ေကာင္ကို ကိုင္ေန၏ ။ ထိုၾကက္အား အာမက္၏ အေဖ
ဆာမိထံမွ ၀ယ္လာျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဘာသတင္းထူးမွ မပါေသာ
သတင္းစာတြင္ သူ႕မိတ္ေဆြ ေအာင္စည္သူရဲ႕ နာေရးသတင္းကို
ေတြ႕ရ၏ ။ ေအာင္စည္သူက ႏြားႏို႔တစ္ပန္းကန္အား ေျပာင္စင္ေအာင္
လ်က္ပစ္လိုက္သည္ ။ သူ သတင္းစာကို ျပန္ပိတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ၊
ဗိုက္တင္းသြားေသာ ေအာင္စည္သူက ျပန္အိပ္ရန္ မ်က္လံုးပိတ္လိုက္၏။
သူ႕မိန္းမ ဖြင့္လိုက္ေသာ ေရဒီယိုမွ ေလဒီဂါးဂါးရဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
ထုတ္လႊင့္ေနေလသည္ ။
- ဆူ း ခ က္ မ င္ း -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဟန္းဖုန္းမရွိတဲ့ ကဗ်ာဆရာ
ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ ။ ၃ မိနစ္ ၁၀၀ပါ ။ ဟယ္လို ဘယ္ဘက္အိတ္ကပ္အတြင္းမွာ ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္လို ဘယ္လို ဒါဟာ မသကၤာစရာပဲ ကိုယ့္လူ ။ ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ပါ ။ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာအတြင္း ေနပါ ။
ရာသီစာမစားပါနဲ႔ ။ ျပီးတာလည္း ျပီးပါေစေတာ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ မလိုအပ္ဘဲ ရြင္းတုံးသံေတြ ။ ဆူလာတယ္။
မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ ေလေတြသိပ္တိုက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပါ ။ လူၾကီးမင္းရဲ႕ ရြင္းတံုးသံကို ၾကည့္ရတာ
စသည္ျဖင့္ မလိုလားအပ္တဲ့ စကားလံုးေတြ ပိုသံုးလာတယ္ ။ အခုဘယ္မွာလဲ။ ေရႊေစ်း ။ အစိမ္းေစ်း။ စီေစ်း။ ဆီေစ်းဆန္ေစ်း
အတက္အက်။ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ျဖစ္ႏိုင္မလဲ ။ ဒီကိစၥက ေသြး႐ိုးသား႐ိုးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အီးေယာင္၀ါးေတြ သိပ္မ်ားတာပဲ။
ေက်းဇူးျပဳျပီး လူၾကီးမင္းေခၚဆိုလိုေသာ လူၾကီးမင္းမွာ လူၾကီးမင္းတို႔၏ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာအတြင္း ေရာက္ရွိေနပါေသာေၾကာင့္
ဆက္သြယ္၍မရႏိုင္ပါ။ ဟလို ဟလို ဟလို။
ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ။ ၁မိနစ္ပိုရင္ ၁၀၀ပါ။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ အားလံုး အဆင္ေျပသြားျပီ။ လမ္းေၾကာင္းရွင္းထားပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့ မလိုအပ္တဲ့ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုေတြကို လွဲက်င္းထားပါတယ္ ။ ေဆးသုတ္ထားပါတယ္ ။ အခုတည္းက လမ္းေတြပိတ္ထားပါတယ္ ။
အ၀င္အထြက္မေကာင္းတဲ့ အနံ႔အသက္မ်ားကင္းရွင္းေၾကာင္း ISO လက္မွတ္ရရိွထားျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရြင္းတံုးသံမ်ားဟာ
ေနာက္ဆံုးေပၚစက္သစ္ၾကီးမ်ားျဖင့္ ထုတ္လုပ္ထားတဲ့အတြက္ ပိုးမႊားကင္းရွင္းေၾကာင္း။ အယ္လ္ကုိေဟာလ္ပါ၀င္မႈ အျမင့္ဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာမ်ားကိုလည္း အသက္ ၁၈ႏွစ္ျပည့္ျပီးမွ ေရာင္းခ်သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ လူၾကီးမင္းတို႔ စိတ္ၾကိဳက္ ငွက္ေပ်ာသီးနံ႔ ။
စပ်စ္သီးနံ႔ ႏွင့္ စေတာ္ဘယ္ရီသီးန႔ံ စသည္ျဖင့္ ဧရိယာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရရွိႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္ ။ ထို႔ျပင္ ဧရိယာျပင္ပမ်ားကိုလည္း လိုအပ္သေလာက္
ေရာင္းခ် ေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာ ျပင္ပမ်ားအား ေၾကာ္ျငာရ လြယ္ကူေစရန္ နာမည္တူ ေရသန္႔ဘူးမ်ားလည္း
ထုတ္လုပ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ ဒါဟာ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ေက်းဇူးျပဳ၍ လမ္းေဘးခ်ရပ္ထားျခင္းျဖင့္ ဧရိယာျပင္ပသို႔
ေရာက္ရွိေနေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံ အပ္ပါတယ္ ။
ဟုတ္ကဲ့ ေျပာပါ။ ၀၉ ေတြ သိပ္မ်ားလာတယ္ ။ ၁၉၉ ကလားခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႔က ျပန္ျပီးကူညီပါရေစ။ ေရသန္႔ ၂ ဘူး ဟုတ္ကဲ့။
ပဲျပဳတ္ ၁၀သား ဟုတ္ကဲ့။ ၀၉ ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ကိုဆက္ျခင္းျဖင့္ လူၾကီးမင္းတို႔ ေရာင္းခ်လိုေသာ ဒန္အိုးဒန္ခြက္မ်ား၊
သတင္းစာအေဟာင္းမ်ားကို တစ္ဆယ္သားခ်င္းမွ စ၍ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ စနစ္ျဖင့္ ၀ယ္ယူေပးသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေရခဲေရ ။ ဟုတ္ကဲ့ ။
ဗယာေၾကာ္ပူပူေလး ။ ဟုတ္ကဲ့။ ဟုတ္ ဟုတ္ ဟုတ္ ဟုတ္ ကဲ့ ။ တူ တူ တူ တူ တူ တူ . . .
တူ တူ တူ တူ ။ လူၾကီးမင္းေခၚဆိုလုိေသာ ကဗ်ာဆရာမွာ ဟန္းဖုန္းမရွိပါေသာေၾကာင့္ ေခၚဆို၍မရႏိုင္ပါ။
- ေ မ ာ င္ မို း ခ်ိဳ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ေယာင္
က်ဳပ္ရဲ႕ ျငင္သာမႈက ဆန္းတယ္။ တရားေတာ္၊ သူမ ေနာက္ၿပီး ဖန္ဆင္းရွင္ဝါဒ။ က်ဳပ္အသံေၾကာင့္
ဘယ္ဘာသာတရားကိုမွ မထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔က ကိုယ့္တရားကိုယ္ ျပန္နာေနၾကရတဲ့ သူေတြပဲ။
ဘယ္သူေၾကာင့္၊ ဘာေၾကာင့္၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မနစ္နာေစခ်င္တဲ့ သူေတြအတြက္ က်ဳပ္ရဲ႕ ျငင္သာမႈက
ဆန္းတယ္။ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈ ေနာက္ၿပီး ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္။ အယံုအၾကည္ ကင္းမဲ့လာတဲ့
အေၾကာင္းအရာေတြ ေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္ဖို႔ စာရြတ္လြတ္ တစ္ရြက္ေပးပါ။ ဟုတ္ပါၿပီ .. ။ သစ္ရြက္ေတြက
အဲဒီအတိုင္းေၾကြက်လာတာ။ ဟုတ္ပါၿပီ။ ျငင္သာလြန္းတယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပဲေပးလိုက္ပါ။
နစ္ေနတဲ့ ေရခြက္ထဲကိုပဲ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းထပ္စိုက္ခ်လိုက္ၾက။ ဒါမွထူးတာဆိုလည္း
က်ဳပ္တို႔ထပ္႐ွဴစရာေလမရွိေတာ့တဲ့အထိ ခင္ဗ်ားဖန္ဆင္းစမ္းပါ။ သူ႕ရဲ႕ အလိုေတာ္မွာ စစ္ပြဲေတြ၊ အစာငတ္၊
ေရငတ္၊ ေျမငလ်င္ ေနာက္ၿပီး စသည္ျဖင့္ ဒုကၡ၊ စသည္ျဖင့္ အနတၱ၊ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ လိုက္ပါလိုက္စမ္းပါ။
သူ႔ရဲ႕ အလိုေတာ္ထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ၊ ရန္ၿငိဳးေတြ၊ မီးေတြ၊ ေလေတြ၊ တဟူးဟူး ထန္ေနတဲ့ စိတ္ေတြ။
က်ဳပ္က မယံုၾကည္ဘူး။ သိပၸံရဲ႕ လက္ေတြ႕သေဘာတရားအရ၊ ေနာက္ၿပီး က်မ္းဂန္ေတြအရ။ ဂရင္းေဒး၊
ေဟာလီးဝုဒ္၊ ေျပတီဦး။ ဘာကိုမွ က်ဳပ္မယံုၾကည္ဘူး။ လို႔။ ခင္ဗ်ား။ ထင္လား။ ဖန္ဆင္းထားတဲ့သေဘာတရားေတြ။
တရားေတာ္၊ စစ္ပြဲ။ သူမ။ ဇီဝကာမျဖစ္စဥ္ ဘယ္အရာက သိပ္ၿပီးျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသလဲ။ ခင္ဗ်ားမေမးထားတဲ့
ေမးခြန္းသေဘာအရ ခင္ဗ်ားေျဖရေတာ့မယ္။ စစ္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး။ ေနာက္ၿပီး ဗာဂ်ီနီးယားဝုဖ္။ မီးခြက္ေစ်းထဲက
ေၾကာင္တစ္ေကာင္။ စမ္းေခ်ာင္း မုန္႔လက္ေဆာင္းကုန္းက ခြက္ပုန္းဆုိင္။ ေနာက္ၿပီး စသည္ျဖင့္ေတြနဲ႔ ေရးထားတဲ့ကဗ်ာ။
ဓမၼေတးတစ္ပုဒ္ရယ္ ေသာက္ေတာ္ေရခြက္ရယ္ ေနာက္ၿပီး ဘာသာဝင္ေတြရယ္။ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘုရားရဲ႕တရားပဲ။
ခင္ဗ်ား မက်င့္ျဖစ္တဲ့ စကားကို ေဟာၾကားေန႐ံုေလာက္က ေရတစ္ခြက္ေသာက္သေလာက္ပဲခက္မယ္။ ခင္ဗ်ားအတြက္
ေနာက္ၿပီး က်ဳပ္အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ ျဖစ္တန္စြမ္း။ ေမးခြန္းမ်ားမ်ားနဲ႔ အေျဖနည္းနည္းနဲ႔ ဒါမွမဟုတ္ အေျဖေတြအျပည့္နဲ႔။
မနက္ျဖန္ နံနက္ ေနထြက္ရင္ က်ဳပ္ ဖိနပ္ကို ႀကိဳးျပန္ခ်ည္မယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရတာ ေနသာထိုင္သာ သိပ္မျဖစ္ဘူး။
လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြ မရွိေတာ့လည္း စည္းကမ္းက ရွိမလာျပန္ဘူး။ က်ဳပ္စကားကို တရားမွတ္ၿပီး နာေနဖို႔မလိုဘူး။ က်ဳပ္စကားက
က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ မတရားအႏိုင္က်င့္ထားတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ခင္ဗ်ားပါးကို ပိတ္ပိတ္႐ိုက္ေနတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေရးခ်င္ရာေရးထားတာ
ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သဒၵါနည္းက်က် နားလည္မထားတဲ့ စာကို ခင္ဗ်ား ျဖစ္သလိုပဲဖတ္လိုက္။ က်ဳပ္မႀကိဳက္တဲ့ေနာက္ကိုေတာ့ က်ဳပ္မလိုက္ႏိုင္ဘူး။
ႀကိဳက္တဲ့ေနာက္လည္း လိုက္ခ်င္မွလိုက္မယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း လင္းလင္းသီခ်င္းထဲကလို ေနတတ္သလိုေပါ့။ ေဟာဟိုမွာ တိမ္ေတြေရြ႕ေနျပန္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္ လိုက္ျပန္တယ္။ ေျပးထြက္သြားလိုက္ျပန္ဝင္လာလိုက္တဲ့ အေတြးေတြက တိမ္ျဖစ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္မနက္ခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ျပန္ခိုးယူ ဘယ္သူနဲ႔မွမတူတဲ့ လက္ေရးေတြက ထြက္ထြက္က်လာ။ ေဟာဟိုမွာ ဖတ္ျပမယ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရွိတယ္၊
ေကာင္းကင္အတုရွိတယ္၊ ခရမ္းေရာင္မပါတဲ့ အကၡရာေတြရွိတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္က စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုမမွန္တဲ့ေကာင္။ ဘယ္လိုပဲရြတ္ရြတ္
ငါ့ပါးစပ္နားကထြက္က်သမွ် အသံ ဘာေတြနဲ႔ဆူညံေနလည္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မေျပာဘဲ ဘယ္သူသိမလဲ။ က်ဳပ္ရဲ႕ ျငင္သာေပါ့ပါးပံုက ဆန္းတယ္ဗ်။
ၾကင္နာမႈ၊ ေျမငလ်င္၊ အေရးေတာ္ပံု၊ စံခ်ိန္တင္ေရႊေစ်း၊ ျမန္မာ့ေဘာလံုးေလာက။ ဒါပါပဲဗ်ာ ခင္ဗ်ားမသိေသးတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္စာမစီတတ္ဘူး။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထူးဆန္းဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥက ခင္ဗ်ားအတြက္ေတာ့ ေပါ့ေသးေသးပဲ။ မနက္ျဖန္ေရာက္ရင္ သီခ်င္းနားေထာင္မယ္၊ ခ်စ္သူရဲ႕ပါးကိုနမ္းမယ္၊
ေနာက္ၿပီး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးမယ္။ အလုပ္ကိစၥလား ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေပါ့ေသးေသး ျငင္သာမႈေလးေတြေပါ့။ ဘယ္သူမွမျမင္တဲ့လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
အေထြအထူးျဖစ္စရာဆိုလို႔ မီးျပတိုက္ေသးေသးတစ္ခု ေနာက္ၿပီး ျခင္တစ္ေကာင္။ ဟိုးတေလာက ျဖစ္သြားတဲ့ ေသေၾကာင္းႀကံစည္မႈမွာ ၾကြက္ပံုျပင္ေကာ
ၾကယ္ပံုျပင္ပါၿပီးဆံုးသြားတယ္။ ခင္ဗ်ားမျမင္လိုက္လို႔ပါ .. ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ျငင္သာမႈက အရမ္းဆန္းၾကယ္တယ္။
- ေ န ႏွ င္ း စ က္ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဤစာမ်က္ႏွာ၏ အျခားမဲ့၌
ထြက္ျပဴလာခဲ့ၾကေရာေပါ့
အဲ့ဒီေန႔ကို
ငါတို႔စေတြ႕ခဲ့တုန္းက
ငါ့တို႔လက္ကိုယ္စီမွာ
ေနလံုးေတြက တန္းလန္း
တြဲလို႔ခိုလို႔
မေန႔က မေသာက္မိတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာ
ငါဟာ ရက္မေစ့တဲ့ ဇူလိုင္ LEO တစ္ေကာင္ျဖစ္တယ္
အျခားမဲ့ေတြမွာ
ရက္ခ်ိန္းေတြကို တံဆိပ္ထုမလာခဲ့ၾက
ဒီလိုပဲ ေမ့လို႔ထင္ပါရဲ႕
႐ူးသြပ္မႈတိုင္းမွာ အကၡရာစဥ္ေတြ မပါခဲ့ၾကဘူး
- ဖို း ေ သ ာ္ -
3/Nov/10
3:50 AM
ထြက္ျပဴလာခဲ့ၾကေရာေပါ့
အဲ့ဒီေန႔ကို
ငါတို႔စေတြ႕ခဲ့တုန္းက
ငါ့တို႔လက္ကိုယ္စီမွာ
ေနလံုးေတြက တန္းလန္း
တြဲလို႔ခိုလို႔
မေန႔က မေသာက္မိတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာ
ငါဟာ ရက္မေစ့တဲ့ ဇူလိုင္ LEO တစ္ေကာင္ျဖစ္တယ္
အျခားမဲ့ေတြမွာ
ရက္ခ်ိန္းေတြကို တံဆိပ္ထုမလာခဲ့ၾက
ဒီလိုပဲ ေမ့လို႔ထင္ပါရဲ႕
႐ူးသြပ္မႈတိုင္းမွာ အကၡရာစဥ္ေတြ မပါခဲ့ၾကဘူး
- ဖို း ေ သ ာ္ -
3/Nov/10
3:50 AM
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ကဗ်ာဆရာ ေနျမဲ ႏွင့္ အြန္လိုင္းအင္တာဗ်ဴး
Q - ေနျမဲ ဆိုတာက အမည္ရင္းလား ၊ ကေလာင္နာမည္လားဗ် ။
A - ကဗ်ာေရးတဲ ့နာမည္ပါ ၊၊ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ နာမည္က
ကဗ်ာေရးဖုိ ့ အမွတ္အသားတစ္ခုေလာက္ပဲ သေဘာထားတယ္ဗ် ။
Q - ေနျမဲ ဆိုတဲ့ ကေလာင္နာမည္ကို ေရြးခ်ယ္ျဖစ္ခဲ့ပံုေလး ေျပာျပပါလား ။
A - အေဖေပးတဲ့ နာမည္က နာမည္ၾကီးစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕
ကေလာင္ခဲြနဲ႔ တူေနလုိ ့ ၊ ကဗ်ာေရးမယ္လုိ ့ သတ္မွတ္ေတာ့ ကေလာင္စဥ္းစားတယ္ ၊
ေရြးတာကေတာ့ မခက္ပါဘူး ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ရြာက အရံမီးသတ္တပ္ဖဲြ႕က
စစ္ေရးျပလား ဘာလား လုပ္ေနတယ္ေလ ၊ အဲဒီမွာ သတိ သက္သာ ေနၿမဲ ေအာ္ေနလုိ ့ ၊
ေနၿမဲလို႔ ေပးလုိက္တာ ။ သက္သာ လုိ ့ေတာင္ ေပးမလုိ႔ ၊ ဆပ္ျပာမႈန္ ့နာမည္ ျဖစ္ေနလုိ႔ ၊၊
Q - ေနျမဲအေနနဲ႔ ကဗ်ာေတြကို ဘယ္လိုကေန စတင္ စိတ္၀င္စားခဲ့တယ္ ၊
ဘယ္လိုကဗ်ာမ်ိဳးေတြ ဘယ္သူ႕ကဗ်ာေတြကို စတင္ႏွစ္သက္ခဲ့တယ္ ဆိုတာေလး ေျပာျပေပးပါဦး ။
A - အရင္ကေတာ့ အရင္ကဗ်ာေတြဖတ္တယ္ ၊ ရွစ္တန္းလား ကုိးတန္းလားမသိဘူး
အဲဒီေလာက္က ေမာ္ဒန္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္စဖတ္ဖူးတယ္ ၊ မုိးေဝး ရဲ႕ တုန္ယင္လိႈက္လွဲ ၊
ဖတ္မိေတာ့ ကၽြတ္ထြက္သြားတယ္ ၊ ကဗ်ာဆုိတာ ဒါမ်ိဳးေတြလည္းရလားေပါ့ ၊
ကၽြန္ေတာ့္ သိမႈကုိ စတင္ခ်ဲ႕ထြင္ေပးတာ အဲဒီကဗ်ာပါပဲ ၊၊
Q - ေနျမဲရဲ႕ ကဗ်ာဦးလူသားဟာ ကိုမိုးေ၀းလို႔ ေျပာရင္ မမွားဘူးေပါ့ ။
A - ကဗ်ာဆရာ မုိးေဝး ဆုိတာထက္ တုန္ယင္လိႈက္လွဲ ကဗ်ာပါ ။
ဆုိလုိတာက ကဗ်ာရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို အဲဒီကဗ်ာက စေပးလုိက္တာ ။
ကဗ်ာဆရာမုိးေဝးရဲ႕ ေက်းဇူးလည္းမကင္းဘူးေပါ့ ။
Q - တုန္ယင္လိႈက္လဲွ ကို စတင္ေတြ႕ရွိျပီးေနာက္ပိုင္း ..
ကဗ်ာေရးမယ္လို႔ စတင္ဆံုးျဖတ္ေတာ့ .. ဘယ္လိုကဗ်ာမ်ိဳးေတြ
ေရးျဖစ္ခဲ့လဲ ။ ကဗ်ာပံုစံအေနနဲ႔ေပါ့ ။
A - မသိဘူးဗ်။ အဲဒီတုန္းက ဒါမ်ိဳးေတြရလား ဆုိတာေလာက္ပဲ သိတာ ။
ပံုသ႑ာန္ဆုိတာကလည္း ခ်ားလ္စ္ ဘန္းစတုိင္း ေျပာသလုိဆုိရင္
အသံနဲ ့ဝါက်ဖြဲ႕ထံုးကုိ တြန္းထုိးခ်ဲ႕ထြက္လုိက္တာထက္ မပုိဘူးေပါ့ ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒါကို လက္ခံထားတယ္ဗ် ။
ကဗ်ာကုိ စတင္စိတ္ဝင္စားမိတာကေတာ့ လြတ္လပ္မႈေပါ့ ။
ဒါေပမယ့္ လြတ္လပ္မႈဆုိတာၾကီးကလည္း သူ ့ကိုစိတ္ထဲသြင္းလုိက္ရင္
လြတ္လပ္လုိမႈက ေဘာင္ၾကီးျဖစ္ေနျပန္ေရာေလ ၊ ခက္ေတာ့ခက္သား၊၊
Q - ကၽြန္ေတာ္တို႔အရြယ္ လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
(တခ်ိဳ႕ လူလတ္ပိုင္းေတြလည္း အပါအ၀င္ေပါ့) ေမာ္ဒန္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္နဲ႔
စတင္ၾကီးျပင္းခဲ့ၾကတယ္ေလ ။ ေမာ္ဒန္နဲ႔ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္အေပၚ
ေနျမဲရဲ႕ အျမင္ေလး ေျပာျပပါဦး ။
A - အင္းဗ် ။ ေျပာစရာေတြေတာ့ ရိွလာျပီ ။
ေမာ္ဒန္ ပို ့စ္ေမာ္ဒန္ ဆုိတာကလည္း ကၽြန္ေတာ္လက္ခံထားတာကေတာ့
ဘယ္သူ ့ရဲ႕ ေမာ္ဒန္ ပုိ ့စ္ေမာ္ဒန္လဲ ။ ဆုိခ်င္တာက ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု အယူအဆတစ္ခု
ေဗဒတစ္ခုဟာ လူတုိင္းအေပၚ ထပ္တူေတာ့ မသက္ေရာက္ေစဘူး ။
အေနာက္တုိင္းမွာ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးေတြျဖစ္တယ္ ။
ျပီးေတာ့ အဲလိယက္ တုိ ့ ယိစ္ တုိ ့ ေပါင္း တုိ ့က ေမာ္ဒန္ကုိစတင္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာက စက္မႈေတာ္လွန္ေရးဆုိျပီး မရွိခဲ့ဘူးေလ ။
ဆုိေတာ့ သူတုိ ့ရဲ႕ ေမာ္ဒန္အယူအဆက တုိက္ရုိက္မသက္ေရာက္နုိင္ဘူး ။
တဆင့္ျပန္လည္ ကုိင္းဆက္ တဲ့ သေဘာေလာက္ပဲ ရွိတယ္ ။
ေနာက္ ကဗ်ာဆုိရင္လည္း ဘာသာစကားကဗ်ာသမားေတြဆုိ
၉/၁၁ ေနာက္ပုိင္းမွာ ေျပာင္းလာၾကတယ္ ။ ပုိ ့ေမာ္ဒန္အေပၚ
ကၽြန္ေတာ္အျမင္ကေတာ့ အဲဒီ ယဥ္ေက်းမႈၾကီးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
ကဗ်ာေရးရင္ အသံုးခ်စရာ(ဆင္ေျခေပးစရာ) ေကာင္းတဲ့ ကတုတ္က်င္းၾကီးေပါ့ ။
ကၽြန္ေတာ္ဟာပုိ ့စ္ေမာ္ဒန္လူသားလုိ ့ေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မခံယူထားပါဘူး ။
ေျပာရရင္ ပို ့စ္ေမာ္ဒန္ဆုိတာၾကီးကလည္း အက်ယ္ၾကီးမွတ္လား ။
Q - ကဗ်ာမေရးခင္က ေနျမဲနဲ႔ ၊ ကဗ်ာဆရာေနျမဲ ၊ ဘယ္လိုကြာျခားသြားလဲ ။
A - ေဆးမစားမီပံု ကမာၻၾကီးလား ၊ ေဆးစားျပီးပံု ကမာၻၾကီးလား (ေအာင့္ခ်ိမ့္ ) ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အတူတူပါပဲ ၊ ကဗ်ာမေရးတဲ ့ေနၿမဲလညး္ ဒါပါပဲ ။
ကဗ်ာေရးတဲ ့ေနၿမဲလည္း ဒီဟာပါပဲ ။ ကဗ်ာဆရာကလည္း ေပါက္ကရေလွ်ာက္လုပ္ဖုိ ့
လုိင္စင္မဟုတ္ဘူးေလ ။ အဲဒါက conventional truth / ultimate truth နဲ ့ဆုိင္ေနမလားပဲဗ် ။
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ ဘာသာျပန္တဲ့ သိပၸံနယ္လြန္ဗုဒၶဘာသာ ဆုိတဲ့ စာအုပ္မွာေတာ့ ရွင္းထားတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရွိရင္းစဲြ အမွန္တရား ၊ ရွိရင္းစဲြသိမႈ ၊ ရွိရင္းစဲြ အေဆာက္အအံုေတြကို
ေမးခြန္းထုတ္ရတာဝါသနာပါ ပါတယ္ ။ ေနၿမဲ is ေနၿမဲေပါ့ ဗ်ာ ။ မထူးပါဘူး ။
Q - ေနျမဲ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ( in-print , online ) ကဗ်ာဆရာေတြက ဘယ္သူေတြျဖစ္မလဲ ။
A - အြန္လုိင္းတို ့ ပရင့္ တုိ ့ခဲြမေနေတာ့ပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တဲ ့ကဗ်ာဆရာေတြဆုိရင္
ေဇယ်ာလင္း ၊ မုိးေဝး ၊ ေဇာ္ထြဋ္ႏုိင္၊ ေဖာ္ေဝး ၊ ေအာင္ခ်ိမ့္ ၊ လင္းနီညိဳ ၊ လင္းရမၼာ၊ ဇာတိ ၊
ေတေလ ၊ သုိးထိန္း(အႏၱိမ) ၊ ေမာေႏြ ၊ ခ်ိဳပိန္းေနာင္(ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမ) ။ က်န္ခဲ့တာေတြလည္းရွိမယ္ဗ်။
အခု စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲဒီကဗ်ာဆရာေတြ ရွိတယ္ ။
Q - ေနျမဲရဲ႕ အၾကိဳက္ဆံုးေတြထဲက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရြးထုတ္ေပးပါ ဆိုရင္ .... ။
A - အခုအခ်ိန္လား ။ အခု ဆုိရင္ေတာ့ ။ ငါ့ကုိဘယ္သူမွကုိယ္စားမျပဳဘူး
( ေဇယ်ာလင္း - ကဗ်ာဆုိတာျပဳလုပ္ျခင္း.........မွ )
Q - ေနျမဲရဲ႕ မၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရြးထုတ္ေပးပါ ဆိုရင္ေရာ ... ။
A - ဆရာသစၥာနီရဲ႕ ပ်င္းရိေသာကဗ်ာဆရာ
( သစၥာနီ - ျမင္းစုိင္းသူျမား........မွ )
Q - အြန္လိုင္းကဗ်ာဆရာေတြဟာ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဆီမွာမွ
အစစ္ေဆးခံစရာမလိုဘဲ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေနၾကတယ္ လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေျပာလာရင္ ..
ေနျမဲရဲ႕ တံု႔ျပန္စကားက ဘာျဖစ္မလဲ ။
A - ေျပာစရာမရွိပါဘူး ။ ပ်င္းစရာၾကီး ။ ကဗ်ာေရးတဲ ့သူက ကဗ်ာေရးရင္ေတာ္ျပီေပါ့ဗ် ။
အျပန္အလွန္ ေစာက္ေဖာင္းေတြ ဒုိင္ေၾကာင္ေတြ လႊတ္ရတာ မပ်င္းၾကဘူးလားမသိဘူး ။
Q - ေနျမဲရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေပးဖတ္ပါဦး ပရိသတ္ေတြအတြက္ ။
A - ကၽြန္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုးက ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုးေရးတဲ့ကဗ်ာပါ ။
စက္ကန္း ။ ( ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ဆံုးေရးတဲ့ ကဗ်ာတုိင္းကိုၾကိဳက္တယ္ဗ် )
ေနာက္တစ္ပုဒ္ေရးျပီးရင္ သူ ့ကုိ မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ။
Q - ေနျမဲကို ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ ... ။
A - ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ mgnaymyae@gmail.com ပါ ။
hegiraisland ဆုိတဲ ့ ကဗ်ာဆုိက္ တခုလုပ္ေနပါတယ္ ။
ေနာက္မ်ားမွ ေအာ္ခ်က္ဖြင့္ပါေတာ့မယ္ ။
Q - အခု ဒီအင္တာဗ်ဴးကို ဖတ္ေနမယ့္ HOE Online Magazine ရဲ႕
ပရိသတ္ေတြကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္တာရွိလဲဗ် ။
A - စာဖတ္ဗ်ာ ။ ေရြးမေနနဲ ့ ။ ၾကာလာရင္သိမႈက ေအာ္တုိေရြးေပးသြားလိမ့္မယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ဆုိ ရတနာဝင္းထိန္ေတာင္ မလႊတ္ဘူး။ ေမာင္ေဇာ္ဦးလည္း လန္းတာပဲ ။
ကၽြန္ေတာ့္ ေကာလာ့ခ်္ ကဗ်ာေတြတခ်ိဳ ့မွာ သူတုိ ့စာအုပ္က လုိင္းေတြေတာင္ ပါေသးတယ္ ။
ေအာကဗ်ာ လုိ ့ေတာ့ မရြဲ႕ခ်င္တာအမွန္ပါပဲ ၊၊
Q - ခုလို ေျဖေပးတဲ့အတြက္ HOE Online Magazine မွ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေနျမဲေရ ။
A - ဟုတ္ကဲ ့ ၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + +
လူငယ္ကဗ်ာဆရာ ေနျမဲနဲ႔ လူငယ္ဆန္တဲ့ အေမးအေျဖေတြ ျပဳလုပ္ျပီးေနာက္မွာ ..
သူ႕ရဲ႕ လတ္တေလာ အၾကိဳက္ဆံုးကဗ်ာျဖစ္တဲ့ စက္ကန္း ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကို
ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္ ။
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + +
စက္ကန္း
တခုခုဟာ တုိဝင္မသြားဘူးလား ၊
လည္ပင္းနဲ ့ ခ်ည္တုိင္ကုိ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ ့ အတဲြခံထားရတဲ ့ေခြးလုိ ထြက္ေပါက္ကုိပတ္ေျပးရွာရင္းက
ေျပးလမ္းဟာ တုိလာတယ္ လြတ္လပ္လုိမႈဟာ တခါခါမွာ ၾကိဳးနဲ ့အစြပ္ခံရတဲ့ လည္ပင္း
ျမိဳ႕လည္ေခါင္ ညကလပ္ေဘး သံုးလႊာက ေဆးေျခာက္အေပါစားေတြ နဲ႔ ဘဝကုိဘယ္လုိကုိင္လႈပ္မလဲ အထဲဝင္ျပီးမွ
ေတာ့အနည္းအက်ဥ္းအားေပးခဲ့ရတယ္ ။ အေျခာက္ခံထားတဲ့ တရားဝင္ေဆးေတြ အေဆးခံထားရတဲ့
တရားဝင္အေျခာက္ေတြ မလုပ္နဲ႔လုိ ့တားလုိ ့မရႏုိင္တဲ့
ျမစ္ေလးလံုးေျခာက္ဖက္ၾကီးေပါ့ ။ ေမြးရပ္ခဏျပန္ျပီး တည့္တဲ ့အစားအစာ တည့္တဲ ့ေလ တည့္တဲ့လူေတြနဲ့
ျပဴးထြက္လာတဲ့ ဗုိက္ေခါက္ထူထူေပၚက I love nigga တက္တူးကုိ အထင္ေသးဖုိ ့ၾကံရြယ္ေနတယ္
(ဂဏန္းေပါင္းစက္သံုးတာ အထာက်ေနခါမွ ေပသီးေတြျပန္မေခါက္ခ်င္ေတာ့တဲ ့ စတုိင္မ်ိဳးနဲ႔) ကုိယ့္ကုိကုိယ္
တည္ေဆာက္ခံလုိ ့ ၾကီးမားလာတဲ့ထုထည္အေပၚထားတဲ ့သံေယာဇဥ္
‘‘ ငါ့ကုိယ္ငါ ထားရတဲ ့ သံေယာဇဥ္ဟာ အရသာသိပ္ရွိတာပဲ ’’ ဆုိတဲ ့ လုိင္း ငါ့စိတ္ဇာတ္စင္ေပၚမွာ အမ်ိဳးစံုၾကိဳးခုန္လုိ ့
အဘြားရဲ ့အေဖ ကုလားၾကီးဟာ ဘာေသြးလဲ ၊ ဘာလုိ ့ ငါ့ေစာက္မ်က္လံုးေမွးေမွးေတြကုိ သူမသိတာလဲ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ
ကိုယ့္ေရွ ့ စားပဲြေပၚမွာ မွာထားတဲ ့မုန္႔ဟင္းခါးပဲြထဲ မမွာထားတဲ့ အီၾကာေကြးၾကီးဟာ အီလည္လည္ေပ်ာ့စိစိ နဲ ့ နာဂစ္တုန္းက လူေတြမဆယ္
လုိက္မိတဲ့ အေလာင္းေကာင္ၾကီးလုိ ပုတ္ပြ ကုန္းထမလာဘူးလား ။ လုပ္စရာမရွိေတာ့ ရွိတာေလးလုပ္တယ္ ၊ အပ်င္းလည္းေျပ အင္းးးး
အပ်င္းလည္းေျပတယ္ေပါ့ ။ ;D
သီအုိရီေတြကုိ ထပ္မံဆဲြဆန္ ့ဖုိ ့ မထားဟာ ပဲျပဳတ္ေတာင္းကို စြန္ ့ပစ္ခဲ့တယ္လုိ ့ ခင္ဗ်ားေအာ္ေနဦးမလား
ကုိယ့္ဖင္ၾကားထဲ ႏိႈက္ထားတဲ့ လက္ကုိ ကုိယ္ျပန္မနမ္းဖူးဘူးလုိ ့ေရာ ခင္ဗ်ားခံျငင္းမလား ။ အေျဖတခ်ိဳ ့ဟာေမးခြန္းကုိေၾကာက္တယ္ ေမးခြန္း
တခ်ိဳ ့ဟာ အေျဖကုိ ေၾကာက္ၾက အရသာဆုိတာကို အရသာရွိရွိ အရသာခံေနတယ္ ။ ငါဟာ လူဆုိေတာ့ လူေတြကို တီေကာင္ေတြလုိ ့ မျမင္တတ္ဘူး
ပ်ံဝဲလာတဲ့လက္
ျပားဝင္လာတဲ့လူ မိေထြးဘာသာစကားဟာ မိခင္ဘာသာစကားကုိ ေစာက္ေဖာင္းေတြ တအားထုတာပဲ ၊
ေခါင္းအံုးစြပ္ ဟာ ခ်ိဳးရုိးေၾကာင္းမေျပဘဲ အထဲက ငွက္ေမႊးေတြခ်ည္း မီးထေလာင္ေနတယ္ ၊၊ ေနကုိမၾကည့္ရဲပါဘူး
ငါေအာ္ဆဲေနတယ္ကြယ္ ကၽြန္မနာမည္အေရာင္းျပခန္း ၊ မထိခလုတ္ ထိခလုတ္ ထိ မေရာက္ ေတာင္ မၾကည့္ ခလုတ္
ၾကည့္ ခလုတ္ ကုိ ႏွိတ္ပါ ၊၊ ငါတုိ ့ေတြ တစီးရီးထဲထြက္ခဲ ့ၾကတာ ငါတုိ ့ေတြအတူ ခံုနံပါတ္ထုိး သံုးဆယ့္ကုိးခဲ့ၾကတာ
ရွင့္နာမည္က ဘကၠဒက္နံ ့ေလး သင္းေနတာပဲ ကၽြန္မဟာ ကၽြန္မျပတာ ကၽြန္မကုိ အျပစ္ေျပာရင္ ကၽြန္မမၾကိဳက္ဘူး
ကၽြန္မ
ေနေရာင္က ကၽြန္မငယ္ငယ္ကနဲ ့မွ မတူေတာ့ပဲ ၊ ကၽြန္မဟာ ကၽြန္မငယ္ငယ္ကနဲ ့မတူေတာ့ပဲ ေတြ ့ၾကမယ္ေလ
မျမင္ဖူးတာကိစၥမရွိဘူး ကိစၥရွိတာကသာ ကိစၥရွိေနတာပါ ေနေရာင္ဟာေရလာေျမာင္းေပးသိပ္လုပ္တာပဲ
ေတြ ့ဖုိ ့ဟာ ေတြ ့ဖို ့ကို ေစာင့္ေနတယ္
ေက်ာင္းခ်င္းတူရင္ (အုိင္)က်ဴခ်င္းေတြ ့ၾကတာေပါ့ ၊၊ ကၽြန္မရင္ႏွစ္မႊာေပၚက ၾကြက္တြင္းေလးေပၚ
ဘယ္သူေတြ အဖီလာထုိးၾကမလဲ ၊၊
ယူတုိးပီးယားရြာထိပ္က ေညာင္ပင္ၾကီးဆီ အင္တာေနရွင္နယ္ အြန္လုိင္းအိတ္ဖြင့္ေပးစာေတြနဲ့
လမ္းေဘးမွာ ေအးေအးေဆးေဆးအိပ္ေနတဲ့ *ဂီတ* ေခြးေလး ကားျဖတ္တုိက္ခံရ
မေသမရွင္နဲ့ သနားလြန္းလို ့ ကၽြန္မ သတ္ပစ္လုိက္တာ
wInDoW 7 doUblE cLicK နဲ့ ၊၊ ၊၊
ေနၿမဲ (၁၉၊ ၉၊၂၀၁၁)
လင္းပြင့္လက္မ်ားမွ Gtalk တြင္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းသည္ ။
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ေျပာျပန္ရင္ လြန္ရာက်ဦးမယ္...ရိုး႐ိုးသားသားကို ငါက ေဆးဆိုးေပးမိသလိုနဲ႕ ......
ေလာကေရ.... ငါ့ကို ေနရာခ်ထားတာ မွားေနျပီထင္တယ္။
လိုက္ေရာညီေထြမျဖစ္တာ နာ တယ္။
ေခတ္ကတိုးတက္သေလာက္ ငါက မတုိးတက္ခဲ့တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေဗြမယူပါနဲ႕ ကြယ္..... အဲလိုျဖစ္မွရမယ္ဆိုရင္... အဲလုိေျပာမွရမယ္ဆိုရင္...
ငါ့လွ်ာငါျဖတ္ပစ္မယ္။ ငါ့ လက္ငါ ျဖတ္ပစ္မယ္။
မင္းတို႕ကေတာ့... ဆက္ျပီး... တိုးတက္ၾကေပါ့ကြယ္။
စကားလုံးေလးနဲ႕ ေက်ာရတာပဲ... လြယ္တယ္မဟုတ္လား....
လုပ္ေပ့ါ... ငါကေတာ့ သိပ္ကို ရြံရွာတတ္တယ္။
ေနာက္က်တတ္တဲ့ ရထား၊ ေနာက္က်န္တတ္တဲ့ နာရီ..........
အဲဒီရာသီမွာ ေနသားတက်....
ငါကလည္း.... သိပ္ကို... သိပ္ကို..........................
တစ္ခါတစ္ခါ ဘာမွၾကိဳသိမသိတတ္တဲ့ ဘ၀ျပန္ရခ်င္တယ္။
အရင္ကလုိ.... အရင္ကလို..........
ၾကယ္ေတြေရ....... လုိက္မငိုပါနဲ႕...
ဒီလုိ.... မေက်ာတတ္တဲ့လူမုိက္စ်ာပနမွာ.... မင္းမ်က္ရည္ အလဟႆကုန္မယ္။
အင္းေပါ့ကြယ္...
ငါက နတ္ဘုရားျဖစ္ဖုိ႕ ခ်ဳပ္သီထားတဲ့ ၀တ္႐ုံရွည္မွ မ၀တ္တတ္တာ...............
ဒီေတာ့.... ကိုးကြယ္မိသူကေတာင္.... မရို႕က်ိဳးခ်င္တာ မဆန္းဘူးကြဲ႕ .......
ေအးေလ..... တကယ္လို႕ သူလိုကိုယ္လုိ.... ငါ ရွင္သန္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့....
တေယာထိုးတတ္မယ္။ ဟုတ္တယ္။ တေယာထိုးတတ္လိမ့္မယ္။
အခုေတာ့.... တေယာကို ခ်ိဳးတတ္တဲ့ လက္ကိုပိုင္တဲ့... အရွင္ျဖစ္တယ္။
လက္ေလးသစ္ေလးနဲ႕ စီးပိုးရတာ.... သိပ္ကိုလြယ္ပါတယ္ကြယ္။
ငါ့ကမာၻေျမမွာ.... အဲဒါမပါေအာင္ ဖန္ဆင္းလုိက္တယ္။
ဒီေတာ့...
ဒီေတာ့.........
ဒီေတာ့.............
- ဘု န္ း သ န္႕ ခန္႕ -
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
အႏုပညာသတင္း
၂၀၁၁ ေအာက္တိုဘာ ၇ ရက္ေန႔တြင္ AGMP မွ စီစဥ္သည့္
Poetry Reading Series - 4 ကို ရန္ကုန္ျမိဳ႕ လမ္း ၄၀ ရွိ
စာေရးဆရာမ်ားရည္ညႊန္းစင္တာ၌ ျပဳလုပ္က်င္းပခဲ့သည္ ။
အခမ္းအနားမွဴးအျဖစ္ ကဗ်ာဆရာႏိုင္သစ္နီမွ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ခဲ့ျပီး
ဆရာေမာင္ျပည့္မင္းမွ အဖြင့္အမွာစကား ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။
ေမာင္ျပည့္မင္း -
“ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွလည္း ျပင္ဆင္မလာခဲ့ပါဘူး .. ဒီေတာ့ ဘာေျပာရမယ္မွန္းလည္း
မသိပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ အရင္တုန္းက မရွိခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာေလးတစ္ခု စလုပ္တာကေတာ့
အားလံုးသေဘာက်စရာကိစၥပါပဲ .. ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း တစ္ခါမွ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔
ဒီေလာက္ မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါဘူး ။ အခု ကဗ်ာေပါင္းစံုေရးတဲ့ ကဗ်ာဆရာေပါင္းစံုက အခုလို
တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း လာေရာက္ျပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးၾကမယ္ ၊ ဖတ္ၾကမယ္ ၊ ကဗ်ာရြတ္ၾကမယ္ဆိုေတာ့
ေနာင္ကို အမ်ားၾကီးပိုေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေတြ ထြက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္ ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။”
ထို႔ေနာက္တြင္ ကဗ်ာဆရာမမ်ားမွ သူမတို႔၏ ကဗ်ာမ်ားကို ရြတ္ဆိုခဲ့ၾကသည္ ။
ကဗ်ာမ်ားရြတ္ဆိုအျပီးတြင္ တက္ေရာက္လာသူမ်ားမွ သိရွိလိုသည္မ်ားကို
ေမးျမန္းေဆြးေႏြးၾကျပီးေနာက္ ၊ ဆရာမင္းသစ္မွ မုဒိတာစကား ေျပာၾကား၍
အခမ္းအနား ျပီးဆံုးခဲ့သည္ ။
- လ င္ း ပြ င့္ လ က္ မ် ာ း -
OCTOBER , 2011 Issue PDF Download ရယူရန္ -
